Başında mir olan 19 kelime var. Mir ile başlayan kelimeler listesini scrabble oyununda ya da Türkçe ile ilgili araştırmalarınızda kullanabilirsiniz. Ayrıca İçinde mir olan kelimeler listesine ya da sonu mir ile biten kelimeler listesine gözatmak isteyebilirsiniz.
Karmaşık harflerden başında mir bulunan kelimeleri bulmak için Kelime Bulma Makinesi'ni kullanabilirsiniz.
Harf Sayısına Göre Kelimeler
MİRASYEDİLİK
MİRALAYLIK, MİRASÇILIK, MİRLİVALIK
MİRASYEDİ
MİRALAY, MİRASÇI, MİRLİVA
MİRİCİ, MİRKET, MİRLİK
MİRAÇ, MİRAS, MİRAT, MİRİM, MİRZA
MİRA, MİRİ
MİR
M R İ Harfleri İle Yazılabilecek Bazı Kelimeler
3 Harfli Kelimeler
MİR
2 Harfli Kelimeler
İM, Mİ
Daha kapsamlı sonuç için lütfen kelime bulma makinesini kullanın.
Bazı kelimelerin anlamları (Kaynak : TDK)
- MİRASYEDİLİK
-
-
[isim]
Mirasyedi olma durumu veya mirasyediye yaraşır davranış
-
[isim]
Mirasyedi olma durumu veya mirasyediye yaraşır davranış
- MİRALAYLIK
-
-
[isim]
Miralay olma durumu veya aşaması, albaylık
-
[isim]
Miralay olma durumu veya aşaması, albaylık
- MİRLİVALIK
-
-
[isim]
Tuğgenerallik
-
[isim]
Tuğgenerallik
- MİRASÇILIK
- ...
- MİRASYEDİ
-
-
Kendisine önemli bir miras kalan, mirasa konan kimse
- "Kiraladıkları otlakların sahibi yıllardır Manastır'a yerleşmiş bir mirasyediydi." (Necati Cumalı)
-
Çok savurgan kimse
- "Hayatını, gençliğini bir mirasyedi gibi hiç düşünmeden yiyip bitirmiş." (Mahmut Yesari)
-
Kendisine önemli bir miras kalan, mirasa konan kimse
- MİRASÇI
-
-
[isim]
Kalıtçı
- "Aradım buldum tarlanın mirasçısını, adamı Ödemiş'ten aldım geldim." (Necati Cumalı)
-
Başkasının iyi veya kötü yönlerini aynı biçimde ortaya koyan
- "Anasının kıskançlığına mirasçı olan çelimsiz solgun çocuk da yaşamayacağa benziyordu." (Hüseyin Rahmi Gürpınar)
-
[isim]
Kalıtçı
- MİRALAY
-
Kelime Kökeni : Farsça
-
[isim]
Albay
-
[isim]
Albay
- MİRLİVA
-
Kelime Kökeni : Farsça
-
[isim]
Tuğgeneral
-
[isim]
Tuğgeneral
- MİRKET
- ...
- MİRLİK
- ...
- MİRİCİ
- ...
- MİRZA
-
Kelime Kökeni : Farsça
-
[isim]
Bazı Türk topluluklarında ve İran'da kullanılan bir soyluluk sanı
-
[isim]
Bazı Türk topluluklarında ve İran'da kullanılan bir soyluluk sanı
- MİRİM
-
-
[ünlem]
"Beyim, aziz dostum, arkadaşım" anlamlarında bir seslenme sözü
-
[ünlem]
"Beyim, aziz dostum, arkadaşım" anlamlarında bir seslenme sözü
- MİRAT
-
Kelime Kökeni : Arapça
-
[isim]
Ayna
-
[isim]
Ayna
- MİRAS
-
Kelime Kökeni : Arapça
-
[isim]
Birine, ölen bir yakınından kalan mal mülk, para veya servet, kalıt, bırakıt, tereke
- "Erkek çocuk ne kadar miras yerse kız çocuk da o kadar miras yer." (Falih Rıfkı Atay)
- "Bizimkiler okkalı bir mirasa konmuşlar da o hergelenin hakkını mı yemişler ne?" (Haldun Taner)
-
Kalıtım yoluyla gelen herhangi bir özellik
- "Son zamanlarda İzmir'deki gazinocu bir amcasından beş bin liralık bir de miras yemişti." (Haldun Taner)
-
Bir neslin kendinden sonra gelen nesle bıraktığı şey
- "Konukseverlik bize atalarımızdan mirastır."
-
[isim]
Birine, ölen bir yakınından kalan mal mülk, para veya servet, kalıt, bırakıt, tereke
- MİRAÇ
-
Kelime Kökeni : Arapça
-
[isim]
Göğe çıkma
-
[isim]
Göğe çıkma
- MİRA
-
Kelime Kökeni : İtalyanca
-
[isim]
Arazi üzerinde seçilmiş bir işaret noktasının düşeyini gösteren, yön belirtmek için uzaktan gözlenen, geometrik biçimli tahta lata
-
[isim]
Arazi üzerinde seçilmiş bir işaret noktasının düşeyini gösteren, yön belirtmek için uzaktan gözlenen, geometrik biçimli tahta lata
- MİRİ
- ...
- MİR
-
Kelime Kökeni : Farsça
-
[isim]
Baş, kumandan, amir
-
Bey, emir
-
[isim]
Baş, kumandan, amir