Kal ile başlayan 7 harfli kelimeler

Başında kal olan 7 harfli 39 kelime var. Kal ile başlayan kelimeler listesini scrabble oyununda ya da Türkçe ile ilgili araştırmalarınızda kullanabilirsiniz. Ayrıca İçinde kal olan kelimeler listesine ya da sonu kal ile biten kelimeler listesine gözatmak isteyebilirsiniz.

Karmaşık harflerden başında kal bulunan kelimeleri bulmak için Kelime Bulma Makinesi'ni kullanabilirsiniz.

Harf Sayısına Göre Kelimeler

A K L Harfleri İle Yazılabilecek Bazı Kelimeler

3 Harfli Kelimeler

KAL, LAK

2 Harfli Kelimeler

AK, AL, LA

Daha kapsamlı sonuç için lütfen kelime bulma makinesini kullanın.

Bazı kelimelerin anlamları (Kaynak : TDK)

KALANLI

...

KALPGAH

...

KALIPLI

1. [sıfat] Kalıplanmış olan
2. Düzgün, biçimli
   • "Hüseyin Efendi, ütülü pantolonu, kalıplı fesi, yeni kravatı, temiz gömleği ve olgun konuşması ile sahiden efendiydi." (Yusuf Ziya Ortaç)
3. İri yapılı, heybetli

KALAMİN

Kelime Kökeni : Fransızca

1. [isim] Doğada az bulunan, güç işlenen, hidratlı çinko silikat
2. Havada, yüksek ısıda işlenen metal parçaların yüzeyinde oluşan oksit katmanı

KALEMİS

Kelime Kökeni : Rumca

1. [isim] Bir tür misk faresi (Civet tictis)

KALOTİP

Kelime Kökeni : Fransızca

1. [isim] Yarı saydam durumdaki kâğıt üzerinde fotoğraf negatifleri elde etme yöntemi

KALESKA

Kelime Kökeni : Rusça

1. [isim] Dört tekerlekli, hafif, bir tür gezinti arabası

KALAVRA

Kelime Kökeni : Rumca

1. [isim] Ölçeksiz ayakkabı, yemeni
2. Deriden yapılmış eşya

KALINCA

1. [sıfat] Kalına yakın
   • "Ellerinin parmakları hem uzun hem kalınca idi." (Sait Faik Abasıyanık)

KALGIMA

1. [isim] Kalgımak işi

KALÇALI

1. [sıfat] Kalçası geniş olan

KALITIM

1. [isim] Çevre etkileriyle köklü olarak değiştirilemeyen özelliklerin, döllenme sırasında, dişi ve erkeğin kromozomları yoluyla bir kuşaktan ötekine geçmesi, soya çekim, irs, irsiyet, veraset
   • "Bir ülkenin tarihsel varlığı, onun sahip olduğu ölçülemez bir değerler kalıtımıdır." (Melih Cevdet Anday)

KALAYSI

1. [sıfat] Kalayı andıran, kalaya benzeyen, kalay gibi

KALOMEL

Kelime Kökeni : Fransızca

1. [isim] Tatlı sülümen

KALINMA

1. [isim] Kalınmak işi veya durumu

KALKMAK

1. [nsz] Gitmek üzere yerinden ayrılmak
   • "Niye kalktınız, biraz daha otursaydınız."
2. [-den] Oturma durumundan dik duruma gelmek, doğrulmak
   • "Annem yerinden kalktı, yanıma geldi, bir kolunu uzatarak omzuna doladı." (Halit Ziya Uşaklıgil)
3. [-den] Uyanarak yataktan ayrılmak
   • "İstemeye istemeye, altüst olmuş yataktan kalktım." (Ömer Seyfettin)
4. Yukarı doğru yükselmek
   • "Terazinin bir gözü inince öbürü kalkar."
5. Taşıtlar yola çıkmak
   • "Tren saat onda kalktı."
6. [-den] Uçmak, havalanmak
   • "Uçak pistten kalktı."
7. Yerinden ayrılıp yol almaya başlamak
   • "Çıkın arabaya, kalkacak şimdi, kalacaksınız buracıkta!" (Osman Cemal Kaygılı)
8. [-e] Hayvan iki art ayağı üzerinde dik durum almak
   • "At, art ayakları üzerine kalktı."
9. Kabarmak, ayrılmak
   • "Masanın kaplaması kalktı."
10. Derlenip götürülmek
    • "Ne zaman kalkacağını, nereye gömüleceğini bilmek, bildirmek mümkün değil." (Memduh Şevket Esendal)
11. Hasta iyileşerek gezecek duruma gelmek
    • "Hasta bir haftaya kadar kalkar."
12. Varlığı, hayatı son bulmak
    • "Halifelik kalktı."
13. [-den] Yok olmak, artık bulunmamak
    • "Ortalıktan kar kalkınca..."
14. [-e] Girişmek, başlamak, davranmak, yeltenmek
    • "Gözlüklerini takmadan okumaya kalktı." (Necati Cumalı)
15. Geçerli olmamak, geçerliğini yitirmek, geçmez olmak
    • "Yasanın bu maddesi kalktı."
16. Uygulanmaz olmak
    • "Sıkıyönetim kalktı."
17. Güncelliğini yitirmek
    • "Bu âdet çoktan kalktı."
18. [-e] Bir durumdan başka bir duruma geçmek
    • "Dörtnala kalkmak."
    • "Tırısa kalkmak."
19. [-den] Başka yere gitmek, taşınmak
    • "O yıl, çok geçmeden piyade taburu bizim ilçeden başka ilçeye kalktı." (Necati Cumalı)
20. [-e] Ayakta beklemek
    • "Mektepte cezaya kalkmış gibi duruyorsun." (Falih Rıfkı Atay)

KALÇETE

Kelime Kökeni : İtalyanca

1. [isim] Elle örülerek yapılan yassı halat

KALITÇI

1. [isim] Bir kalıttan yasalar gereğince yararlanan kimse, mirasçı, vâris

KALAYLI

1. [sıfat] Kalaylanmış (kap)
   • "Bir salepçinin kalaylı güğümü tütüyordu." (Sait Faik Abasıyanık)
2. İçinde kalay bulunan
3. Gösterişi ve süsü yapay olan

KALINTI

1. [isim] Artıp kalan şey, bakiye
2. Bir kentten veya mimarlık eserinden artakalan bölüm, yıkıntı, harabe, enkaz
   • "Efes, Bergama'nın kalıntıları, ulaştıkları uygarlığı serer gözler önüne." (Necati Cumalı)
3. İz, işaret
4. Bir toplum, kültür, uygarlık vb.nden artakalan şey
   • "Bu babacan, filozof ve hazırcevap insanlar kuşağı, tükenen bir görgü devrinin son kalıntıları gibidir." (Haldun Taner)