Un ile biten 5 harfli kelimeler

Sonunda un olan 5 harfli 47 kelime var. UN ile biten kelimeler listesini inceleyerek aradığınız kelimeleri bulabilirsiniz. Türkçe araştırmalarınızda, scrabble oyununda bu kelimeleri kullanabilirsiniz. Ayrıca İçinde un olan kelimeler listesine ya da başında un olan kelimeler listesine gözatmak isteyebilirsiniz. Ayrıca şunu da deneyebilirsiniz, işlerinizi kolaylaştıracak bir kelime bulucu : Kelime bulma makinesi

Harf Sayısına Göre Kelimeler

Daha kapsamlı sonuç için lütfen kelime bulma makinesini kullanın.

Bazı kelimelerin anlamları (Kaynak : TDK)

BUDUN

1. [isim] Kavim
2. Ulus, millet

ZEBUN

Kelime Kökeni : Farsça

1. [sıfat] Güçsüz, zayıf, âciz
   • "İnsan gözünden ziyade, bu kafese konmuş vahşi, yırtıcı hayvanların, içleri hırs, haşinlik ve ürkeklikle dolu, heybetli fakat zebun gözlerine benziyordu." (Refik Halit Karay)
   • "Beni bir gözleri ahuya zebun etti felek." (Yavuz. Sultan Selim)
   • "Bir zaman gelir ki sırf kendi icadımız olan bir his elinde zebun kalırız." (Hüseyin Cahit Yalçın)

KURUN

...

TOSUN

1. [isim] Danalıktan yeni çıkmış genç boğa
2. Sağlıklı, tıknaz delikanlı
   • "Yanında oturan nefer, tosun bir oğlan; ona dik dik bakıyor, kızıyor gibi görünüyor." (Memduh Şevket Esendal)

BABUN

...

SORUN

1. [isim] Araştırılıp öğrenilmesi, düşünülüp çözümlenmesi, bir sonuca bağlanması gereken durum, mesele, problem
   • "İskemlesinde sıkıntıyla kıpırdanarak iç geçirdiğini duydum, sorun çıkarmaya başladığımı düşünüyordu." (Ahmet Ümit)
2. Sıkıntı veren durum, dert

KOŞUN

Kelime Kökeni : Moğolca

1. [isim] Asker, yan yana durmuş asker dizisi, saf
2. Yan yana dizilmiş insanların oluşturduğu dizi
3. Koşu, yarış

KULUN

1. [isim] Altı aylığa kadar olan at veya eşek yavrusu

SÜTUN

Kelime Kökeni : Farsça

1. [isim] Herhangi bir maddeden yapılan, zaman zaman üstünde çıkıntılı bir bölüm olan, genellikle bir altlığa, bazen doğrudan doğruya yere dayalı silindir biçiminde düşey destek, kolon
   • "Terasın mermer sütunlarından birine dayanmış, sessiz sedasız bana baktığını görüyorum." (Reşat Nuri Güntekin)
   • "Sanat dergilerinden biri bir ara, genç şairlere sütunlarını açmıştı." (Bedri Rahmi Eyuboğlu)
2. Gazete, dergi, kitap vb. yazılı şeylerde, sayfanın yukarıdan aşağıya doğru ayrılmış olduğu dar bölümlerden her biri, kolon
   • "Böyle misaller sayıp dökmek gerekse satırlar değil, sütunlar dolar." (Ruşen Eşref Ünaydın)
3. Alt alta sıralanmış şeyler dizisi
   • "Rakam sütunu."
4. Oldukça yükseğe çıkan ve silindire benzeyen şey
   • "Alev sütunu. Su sütunu."
5. Bir tablo veya grafikte düşey durumdaki yüzey

FÜSUN

Kelime Kökeni : Farsça

1. [isim] Büyü
   • "Bazen titrek sular üstüne garip bir füsunla dökülmüş ışıktan bir servinin serildiği görülürdü." (Abdülhak Şinasi Hisar)

KOYUN

1. [isim] Geviş getirenlerden, eti, sütü, yapağısı ve derisi için yetiştirilen evcil hayvan (Ovis aries)
   • "Kafa göz yara yara Hüsn ü Aşk'ı okuyor, hayranları da koyun kaval dinler gibi dinliyorlardı." (Asaf Halet Çelebi)
2. Verilen buyruklara uyan, kendi kişiliğini gösteremeyen kimse

BİRUN

Kelime Kökeni : Farsça

1. [isim] Osmanlı sarayında Harem dairesinin ve Enderun'un dışında kalan bölüm

SOMUN

Kelime Kökeni : Rumca

1. [isim] Yuvarlak ve şişkin ekmek
   • "Çocuk işe başlamadan Şaban amca bir çanak yoğurtla bir yarım somunu getiriyordu." (Halide Edip Adıvar)

MELUN

Kelime Kökeni : Arapça

1. [sıfat] Tanrı tarafından lanetlenmiş olan, lanetli
   • "Melun şeytan."
2. [isim] Lanetlenmiş kimse
   • "Kendisini Müslüman adıyla takdim eden bu kır saçlı melunu da tanıdım." (Aka Gündüz)
3. Nefretle karşılanan, kötü

RAKUN

Kelime Kökeni : İngilizce

1. [isim] Kuzey Amerika'da, ağaçlarda yaşayan, kafası tilkiye benzeyen, uzun kuyruğu alaca halkalı, boyu yaklaşık 90, kuyruğu 30 cm olan kürklü hayvan (Procyon lotor)

BURUN

1. [isim] Alınla üst dudak arasında bulunan, çıkıntılı, iki delikli koklama ve solunum organı
   • "... şöyle demiştim, böyle yapmıştım, diyene burun büker." (Yahya Kemal Beyatlı)
   • "Nikâh ettirir ettirmez kadının burnu Kafdağına çıkmış." (Sermet Muhtar Alus)
   • "Çeltikçiler, o burunları Kafdağında çeltikçiler çarşıya düşmüşler, önlerine gelene dert yanıyorlar." (Yahya Kemal)
   • "Orada zaman zaman sebepsiz yere burnu sızlardı insanın." (Murathan Mungan)
2. Bazı şeylerin ön ve sivri bölümü
   • "Kadıköy vapurunun güvertesinde, paltoma bürünmüş, gidip ta burna oturmuştum." (Haldun Taner)
   • "Burunları bile kanamadan ganimete kavuşacaklardı." (Feridun Fazıl Tülbentçi)
3. Kibir, büyüklenme
   • "Burnundan yanına varılmıyor."
4. Karanın, özellikle yüksek ve dağlık kıyılarda, türlü biçimlerde denize uzanmış bölümü

MEZUN

Kelime Kökeni : Arapça

1. [sıfat] Bir okulu bitirerek diploma almış (kimse)
   • "Olsa olsa sanat enstitüsü mezunudur." (Haldun Taner)
2. İzin almış, izinli
   • "Vedia'dan öğrendim, seyahate çıkacakmışsınız, mezunmuşsunuz." (Peyami Safa)
3. Bir iş için yetki verilmiş, yetkili
   • "Bunu yapmaya mezun değilim."

UÇKUN

1. [isim] Ateşten fırlayan ve etrafa saçılan kıvılcım

UŞKUN

1. [isim] Karabuğdaygillerden, yaprakları yürek biçiminde, kökü dıştan sincabi ve içten sarı renkte olan bir ravent türü (Rheum rhaponticum)

ZORUN

1. [isim] Mecburiyet
   • "Biz artık ilkel insan anlayışımızı değiştirmek zorununu duyuyoruz." (Melih Cevdet Anday)