Un ile biten 5 harfli kelimeler

Sonunda un olan 5 harfli 47 kelime var. UN ile biten kelimeler listesini inceleyerek aradığınız kelimeleri bulabilirsiniz. Türkçe araştırmalarınızda, scrabble oyununda bu kelimeleri kullanabilirsiniz. Ayrıca İçinde un olan kelimeler listesine ya da başında un olan kelimeler listesine gözatmak isteyebilirsiniz. Ayrıca şunu da deneyebilirsiniz, işlerinizi kolaylaştıracak bir kelime bulucu : Kelime bulma makinesi

Harf Sayısına Göre Kelimeler

Daha kapsamlı sonuç için lütfen kelime bulma makinesini kullanın.

Bazı kelimelerin anlamları (Kaynak : TDK)

EFSUN

Kelime Kökeni : Farsça

1. [isim] Büyü, sihir
   • "Şayeste'nin reise büyü yaptığına ve adamı başka kadınlara karşı efsunla bağladığına kanaat getirmişti." (Haldun Taner)

BİRUN

Kelime Kökeni : Farsça

1. [isim] Osmanlı sarayında Harem dairesinin ve Enderun'un dışında kalan bölüm

KOŞUN

Kelime Kökeni : Moğolca

1. [isim] Asker, yan yana durmuş asker dizisi, saf
2. Yan yana dizilmiş insanların oluşturduğu dizi
3. Koşu, yarış

TORUN

1. [isim] Bir kimseye göre çocuğunun çocuğu
   • "Onun torunu koşarak yanına gelir, yüzünü, gözlerini öper!" (Abdülhak Şinasi Hisar)
2. Aynı soydan gelenler
   • "... mademki hepimiz Âdem'le Havva'nın torunlarıyız..." (Atilla İlhan)

TOSUN

1. [isim] Danalıktan yeni çıkmış genç boğa
2. Sağlıklı, tıknaz delikanlı
   • "Yanında oturan nefer, tosun bir oğlan; ona dik dik bakıyor, kızıyor gibi görünüyor." (Memduh Şevket Esendal)

KULUN

1. [isim] Altı aylığa kadar olan at veya eşek yavrusu

MADUN

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Alt
2. Ast

SOMUN

Kelime Kökeni : Rumca

1. [isim] Yuvarlak ve şişkin ekmek
   • "Çocuk işe başlamadan Şaban amca bir çanak yoğurtla bir yarım somunu getiriyordu." (Halide Edip Adıvar)

MASUN

Kelime Kökeni : Arapça

1. [sıfat] Korunan, korunmuş
   • "Poyrazdan masun bir kulübe göreceksin." (Sait Faik Abasıyanık)
2. Saklanmış

MELUN

Kelime Kökeni : Arapça

1. [sıfat] Tanrı tarafından lanetlenmiş olan, lanetli
   • "Melun şeytan."
2. [isim] Lanetlenmiş kimse
   • "Kendisini Müslüman adıyla takdim eden bu kır saçlı melunu da tanıdım." (Aka Gündüz)
3. Nefretle karşılanan, kötü

KOYUN

1. [isim] Geviş getirenlerden, eti, sütü, yapağısı ve derisi için yetiştirilen evcil hayvan (Ovis aries)
   • "Kafa göz yara yara Hüsn ü Aşk'ı okuyor, hayranları da koyun kaval dinler gibi dinliyorlardı." (Asaf Halet Çelebi)
2. Verilen buyruklara uyan, kendi kişiliğini gösteremeyen kimse

SÜKUN

...

MEZUN

Kelime Kökeni : Arapça

1. [sıfat] Bir okulu bitirerek diploma almış (kimse)
   • "Olsa olsa sanat enstitüsü mezunudur." (Haldun Taner)
2. İzin almış, izinli
   • "Vedia'dan öğrendim, seyahate çıkacakmışsınız, mezunmuşsunuz." (Peyami Safa)
3. Bir iş için yetki verilmiş, yetkili
   • "Bunu yapmaya mezun değilim."

UYGUN

1. [sıfat] Yakışır, yaraşır, mutabık, mütenasip
   • "Rıza Efendi'de yerine, zamanına ve konusuna uygun hikâyeler vardır." (Tarık Buğra)
   • "O zaman da haydutlar rıhtım kapısına daha önce gitmeyi uygun buldular." (Tarık Buğra)
   • "Umduk, bekledik, düşündük. Hangi şey umduğumuza uygun düştü?" (Yakup Kadri Karaosmanoğlu)
   • "İşte Ahmet Kerim, ilk bakışında Ömer Beyefendi'nin bu eserini yırtıp sepete atmak üzereyken bu ihtimale dayanarak onun gazeteye konulmasını uygun görmüştü." (Yakup Kadri Karaosmanoğlu)
2. Elverişli, yarar, müsait, muvafık
3. Orantılı, oranlı
   • "Bu, bizim kızın yaradılışının, ablamın koyduğu yeni töreye uygun gelmeyişidir." (Memduh Şevket Esendal)

AFSUN

Kelime Kökeni : Farsça

1. [isim] Büyü

ÇAVUN

1. [isim] Hayvan derisinden veya çavdan yapılmış kırbaç

BOYUN

1. [isim] Gövdenin başla omuz arasında kalan bölgesi
   • "Ellerini bu defa, boynuna sıkıştırdığı beyaz peçeteye sildi." (Atilla İlhan)
   • "Para bulabilmek için ya bir tarafa boyun eğmeli ya öbür tarafla birleşmeli idik." (Falih Rıfkı Atay)
   • "Eli göğsünde, boyun keserek dervişçe bir selamla alçak bir sedirin ucuna ilişti." (Haldun Taner)
   • "Hürrem Hakkı, Ferhunde'nin önünde boyun kırdı." (Mahmut Yesari)
2. Testi, şişe, güğüm gibi kaplarda dar olan üst kısım
   • "Nevin hayretle boynunu bükerken içeri Behiç girdi." (Peyami Safa)
3. Sorumluluk
4. Dağ sırtlarında geçmeye elverişli alçak yer
5. Üzeri
   • "Günahı söyleyenlerin boynuna, derler ki bu iki genç birbirlerini küçükten beri sevmişler de öyle nişanlanmışlar." (Yakup Kadri Karaosmanoğlu)

SABUN

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Kirli ve yağlı şeyleri temizlemekte kullanılan, türlü yağlarla alkaliler birleştirilerek yapılan madde
2. Bu maddenin kalıp durumunda olan biçimi

YEKUN

...

SÜTUN

Kelime Kökeni : Farsça

1. [isim] Herhangi bir maddeden yapılan, zaman zaman üstünde çıkıntılı bir bölüm olan, genellikle bir altlığa, bazen doğrudan doğruya yere dayalı silindir biçiminde düşey destek, kolon
   • "Terasın mermer sütunlarından birine dayanmış, sessiz sedasız bana baktığını görüyorum." (Reşat Nuri Güntekin)
   • "Sanat dergilerinden biri bir ara, genç şairlere sütunlarını açmıştı." (Bedri Rahmi Eyuboğlu)
2. Gazete, dergi, kitap vb. yazılı şeylerde, sayfanın yukarıdan aşağıya doğru ayrılmış olduğu dar bölümlerden her biri, kolon
   • "Böyle misaller sayıp dökmek gerekse satırlar değil, sütunlar dolar." (Ruşen Eşref Ünaydın)
3. Alt alta sıralanmış şeyler dizisi
   • "Rakam sütunu."
4. Oldukça yükseğe çıkan ve silindire benzeyen şey
   • "Alev sütunu. Su sütunu."
5. Bir tablo veya grafikte düşey durumdaki yüzey