Burun

  1. [isim] Alınla üst dudak arasında bulunan, çıkıntılı, iki delikli koklama ve solunum organı
    • "... şöyle demiştim, böyle yapmıştım, diyene burun büker." (Yahya Kemal Beyatlı)
    • "Nikâh ettirir ettirmez kadının burnu Kafdağına çıkmış." (Sermet Muhtar Alus)
    • "Çeltikçiler, o burunları Kafdağında çeltikçiler çarşıya düşmüşler, önlerine gelene dert yanıyorlar." (Yahya Kemal)
    • "Orada zaman zaman sebepsiz yere burnu sızlardı insanın." (Murathan Mungan)
  2. Bazı şeylerin ön ve sivri bölümü
    • "Kadıköy vapurunun güvertesinde, paltoma bürünmüş, gidip ta burna oturmuştum." (Haldun Taner)
    • "Burunları bile kanamadan ganimete kavuşacaklardı." (Feridun Fazıl Tülbentçi)
  3. Kibir, büyüklenme
    • "Burnundan yanına varılmıyor."
  4. Karanın, özellikle yüksek ve dağlık kıyılarda, türlü biçimlerde denize uzanmış bölümü

Kelime Anlamı Kaynağı : Türk Dil Kurumu (TDK) Güncel Türkçe Sözlüğü

Şunlara da göz atmak isteyebilirsiniz:

Burun kelimesi baş harfi b son harfi n olan bir kelime.Başında b sonunda n olan kelimenin birinci harfi b , ikinci harfi u , üçüncü harfi r , dördüncü harfi u , beşinci harfi n . Başı b sonu n olan 5 harfli kelime.

B N R U U Harfleri İle Yazılabilecek Bazı Kelimeler

5 Harfli Kelimeler

BURUN

4 Harfli Kelimeler

BURU

3 Harfli Kelimeler

BUN, NUR, RUN

2 Harfli Kelimeler

BU, UN, UR

Daha kapsamlı sonuç için lütfen kelime bulma makinesini kullanın.