İçinde URU geçen 5 harfli kelimeler

İçinde uru olan 5 harfli 20 kelime var. İçerisinde URU bulunan kelimeler listesini scrabble oyununda ya da Türkçe araştırmalarınızda kullanabilirsiniz. Bir de başında uru olan kelimeler listesine ya da Sonu uru ile biten kelimeler listesine gözatmak isteyebilirsiniz. Ayrıca şunu da deneyebilirsiniz, İşlerinizi kolaylaştıracak bir kelime bulucu : Kelime bulma makinesi

Harf Sayısına Göre Kelimeler

R U U Harfleri İle Yazılabilecek Bazı Kelimeler

2 Harfli Kelimeler

UR

Daha kapsamlı sonuç için lütfen kelime bulma makinesini kullanın.

Bazı kelimelerin anlamları (Kaynak : TDK)

DURUN

...

BURUK

1. [sıfat] Burulmuş olan
2. Tadı kekre olan (meyve)
   • "Vişne şerbetinin bu buruk tadı gerçek midir?" (Atilla İlhan)
3. [isim] Uygun olmayan şartlar sonucu dönerek büyüyen ağacın kerestesi
4. Alınarak küskünlük gösteren, gücenmiş (kimse)
   • "Rahmi'ye karşı o da ötekiler gibi buruktu." (Tarık Buğra)

DURUŞ

1. [isim] Durma işi veya biçimi
   • "Ayol, bu kaçıncı duruş?" (Reşat Nuri Güntekin)

GURUR

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Kendini beğenme, büyüklenme, benlik, kibir
   • "Aynı gururu, aynı gülünç itimadı aşkta da gösterirler." (Hüseyin Cahit Yalçın)
   • "Bu acıya kendi sebebiyet verdiğini hissetmekten gurur duyuyordu." (Halide Edip Adıvar)
   • "Genç, güzel bir kızın kendisinden hoşlandığını görmek, gururunu okşuyor." (Necati Cumalı)
2. Övünme
3. Kurum, çalım

GURUP

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Ay, güneş, yıldız vb. gök cisimlerinin ufkun altına inmesi
   • "Gurup etti güneş dünya karardı." (Niğdeli Hikmet)
2. Güneşin batması, batış
   • "Git bu mevsimde gurup vakti Cihangir'den bak." (Yahya Kemal Beyatlı)

KURUL

1. [isim] Bir işi yapmak, yönetmek veya bir kurum ve kuruluşu temsil etmek için görevlendirilmiş kişilerden oluşmuş topluluk, heyet, konsey, asamble

KURUM

1. [isim] Ocak bacalarında biriken veya çevrede savrulan kalın is
   • "Vapur dumanı ve baca kurumuyla kapkara olan saçlarımla yastığı kirletmek istemiyordum." (Halikarnas Balıkçısı)

VURUK

1. [sıfat] Çarpık, çarpılmış

ŞURUP

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Çok kaynatılarak koyulaştırılmış şerbet
   • "Sen hele şu kadayıfın şurubuna bir göz atıver." (Atilla İlhan)
2. Çeşitli meyve özleri ve şekerin kaynatılmasıyla elde edilen içecek
   • "Vişne şurubu."
3. İçinde çok miktarda şeker bulunan koyu sıvı kıvamda olan ilaç
   • "Kuvvet şurubu."

HURUÇ

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Çıkma, çıkış
2. Göç

DURUK

1. [sıfat] Hareketi olmayan, belirli bir süre değişmeyen, statik, dinamik karşıtı
2. Kuvvetlerin dengelenmesiyle ilgili olan
3. [isim] Hareket etmeyen nesnelerin üzerindeki kuvvet dengeleri ile uğraşan bilim dalı, statik
4. [isim] Dalgalı akımlı elektrik motor veya üreteçlerinde hareketsiz bölüm, stator

VURUŞ

1. [isim] Vurma işi veya biçimi
   • "Bazen kalbinin hafif ve sık çarpıntıları arasında ansızın tokmak gibi vuruşlar var." (Peyami Safa)
2. Bir ölçüyü oluşturan eşit sürelerden her biri, darp
   • "İki vuruşu olan ölçü."
3. Bir kuvvetin etkileme süresi ile şiddetinin çarpımından çıkarılan nicelik

KURUN

...

DURUM

1. [isim] Bir şeyin içinde bulunduğu koşulların hepsi, vaziyet, hâl, keyfiyet, mevki, pozisyon
   • "Genel Sekreter, kazadaki sıtma durumu hakkında verdiğim uzun tafsilattan pek memnun kaldı." (Reşat Nuri Güntekin)
2. Duruş biçimi, konum
3. Bireyin toplum içindeki ilişkileriyle belirlenen yeri
4. Ad soyundan kelimelerin birbirleriyle edatlarla ve fiillerle ilişkilerini belirleyen biçim, hâl
   • "Yalın durum. Belirtme durumu. Kalma durumu."

KURUŞ

Kelime Kökeni : Almanca

1. [isim] Liranın yüzde biri değerinde Türk parası
   • "Kırmızı meşin üzerine yaldızlı en iyi cildi beş kuruşa yapardı." (Hüseyin Cahit Yalçın)

KURUT

1. [isim] Kurutulmuş süt ürünü
   • "Yoğurt kurutu. Kaymak kurutu."

SURUÇ

...

OLURU

1. [isim] Pazarlıkta olabilecek en düşük fiyat
2. Bir işin yapılabilmesini sağlayacak çıkar yol

NAURU

...

BURUN

1. [isim] Alınla üst dudak arasında bulunan, çıkıntılı, iki delikli koklama ve solunum organı
   • "... şöyle demiştim, böyle yapmıştım, diyene burun büker." (Yahya Kemal Beyatlı)
   • "Nikâh ettirir ettirmez kadının burnu Kafdağına çıkmış." (Sermet Muhtar Alus)
   • "Çeltikçiler, o burunları Kafdağında çeltikçiler çarşıya düşmüşler, önlerine gelene dert yanıyorlar." (Yahya Kemal)
   • "Orada zaman zaman sebepsiz yere burnu sızlardı insanın." (Murathan Mungan)
2. Bazı şeylerin ön ve sivri bölümü
   • "Kadıköy vapurunun güvertesinde, paltoma bürünmüş, gidip ta burna oturmuştum." (Haldun Taner)
   • "Burunları bile kanamadan ganimete kavuşacaklardı." (Feridun Fazıl Tülbentçi)
3. Kibir, büyüklenme
   • "Burnundan yanına varılmıyor."
4. Karanın, özellikle yüksek ve dağlık kıyılarda, türlü biçimlerde denize uzanmış bölümü