İçinde KERE geçen 7 harfli kelimeler

İçinde kere olan 7 harfli 9 kelime var. İçerisinde KERE bulunan kelimeler listesini scrabble oyununda ya da Türkçe araştırmalarınızda kullanabilirsiniz. Bir de başında kere olan kelimeler listesine ya da Sonu kere ile biten kelimeler listesine gözatmak isteyebilirsiniz. Ayrıca şunu da deneyebilirsiniz, İşlerinizi kolaylaştıracak bir kelime bulucu : Kelime bulma makinesi

Harf Sayısına Göre Kelimeler

E E K R Harfleri İle Yazılabilecek Bazı Kelimeler

4 Harfli Kelimeler

EREK, ERKE, KERE

3 Harfli Kelimeler

EKE, ERK, KER

2 Harfli Kelimeler

EK, ER, KE, RE

Daha kapsamlı sonuç için lütfen kelime bulma makinesini kullanın.

Bazı kelimelerin anlamları (Kaynak : TDK)

KEREMLİ

...

ÇEKEREK

...

KEREVET

Kelime Kökeni : Rumca

1. [isim] Üzerine şilte serilerek yatmaya veya oturmaya yarayan, tahtadan seki, sedir, peyke
   • "Bir kenarda tahta kerevet biçimli bir şey duvara dayanmış duruyordu." (Yakup Kadri Karaosmanoğlu)

KERESTE

Kelime Kökeni : Farsça

1. [isim] Tomrukların boyuna biçilmesiyle elde edilen ve marangozlukla inşaatta kullanılan nitelikli ağaç
   • "Dağdan kestim kereste / Kuş besledim kafeste." (Halk türküsü)
2. Ayakkabı yapımında kullanılan gereç
3. Kaba saba kimse, kalas
   • "Gözünü oyarım vallahi kereste!" (Sait Faik Abasıyanık)

KEREVİZ

Kelime Kökeni : Farsça

1. [isim] Maydanozgillerden, kökleri ve yaprakları sebze olarak kullanılan kokulu bir bitki (Apium graveolens)

TEZKERE

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Pusula
   • "Bu vaziyette en tabii çare, ona küçük bir tezkere yazmaktı." (Reşat Nuri Güntekin)
2. Bir iş için izin verildiğini bildiren resmî kâğıt
   • "Nihayet yol tezkerem yapıldı, üstüm başım düzeltildi." (Yahya Kemal Beyatlı)
3. Askerlik görevinin bittiğini bildiren belge

KEREVİT

Kelime Kökeni : Rumca

1. [isim] Kabuklular sınıfından, çamurlu tatlı sularda yaşayan bir eklem bacaklı, tatlı su ıstakozu, karavide (Potamobius fluviatilis)

KEREMPE

1. [isim] Denize doğru uzanan taşlık burun
2. Dağın en yüksek yeri

TESKERE

Kelime Kökeni : Farsça

1. [isim] Sedye
2. Yapılarda malzeme taşımak için kullanılan, dört kollu ve iki kişinin taşıdığı tahta araç