İçinde EF geçen 6 harfli kelimeler

İçinde ef olan 6 harfli 59 kelime var. İçerisinde EF bulunan kelimeler listesini scrabble oyununda ya da Türkçe araştırmalarınızda kullanabilirsiniz. Bir de başında ef olan kelimeler listesine ya da Sonu ef ile biten kelimeler listesine gözatmak isteyebilirsiniz. Ayrıca şunu da deneyebilirsiniz, İşlerinizi kolaylaştıracak bir kelime bulucu : Kelime bulma makinesi

Harf Sayısına Göre Kelimeler

E F Harfleri İle Yazılabilecek Bazı Kelimeler

2 Harfli Kelimeler

FE

Daha kapsamlı sonuç için lütfen kelime bulma makinesini kullanın.

Bazı kelimelerin anlamları (Kaynak : TDK)

ESEFLİ

1. [sıfat] Üzüntülü, tasalı, kaygılı
   • "Cevat'ın yüreğinde esefli bir duygu başkaldırıyordu." (Cahit Uçuk)

NEFRİT

Kelime Kökeni : Fransızca

1. [isim] Böbrek iltihabı

ÇİRKEF

Kelime Kökeni : Farsça

1. [sıfat] İğrenç ve bulaşkan (kimse veya şey)
   • "Çirkefe taş atma, hikmetini mırıldanarak kaçar gibi uzaklaştı." (Ömer Seyfettin)
2. [isim] Pis ve bulanık su

SEFİRE

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Bayan elçi
2. Elçi karısı

TEFELİ

1. [sıfat] Sık dokunmuş (bez)

ZÜREFA

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Kibarlar, nazikler

ŞEFKAT

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Acıyarak ve koruyarak sevme, sevecenlik
   • "Devleti adaletle, şefkatle, mürüvvetle idare ederdi." (Ömer Seyfettin)

EFSANE

Kelime Kökeni : Farsça

1. [isim] Eski çağlardan beri söylenegelen, olağanüstü varlıkları, olayları konu edinen hayalî hikâye, söylence
2. Gerçeğe dayanmayan, asılsız söz, hikâye vb
   • "Hamdi'nin hayatına dair uydurulmuş efsanelerden birisi de onun müthiş bir aşk yüzünden bu hâle geldiğidir." (Yakup Kadri Karaosmanoğlu)

EFENDİ

Kelime Kökeni : Rumca

1. [isim] Günümüzde bey unvanından farklı olarak özel adlardan sonra kullanılan ikinci derecede bir unvan
   • "Yeni ev, Rüstem Efendi'ye kiraya verildi." (Yusuf Ziya Ortaç)
   • "Efendime söyleyeyim, sütlü bir mısır kebabı derken bir sivrisinek bulutudur havalanmış çeltik batağından." (Bedri Rahmi Eyuboğlu)
2. Buyruğu yürüyen, sözü geçen kimse
   • "Köylü memleketin efendisidir." (Atatürk)
3. Koca
   • "Bizim efendi artık geceleri de eve gelmiyor." (Cahit Uçuk)
4. [ünlem] Hizmetlilere seslenilirken kullanılan bir söz
5. [ünlem] Erkekler için kullanılan bir seslenme sözü
   • "Efendi! Allahın emriyle kızını bana ver." (Sait Faik Abasıyanık)
6. Görgülü, nazik, kibar
7. Eğitim görmüş kişiler için özel adlardan sonra kullanılan unvan

KEFEKİ

1. [isim] Yapılarda kullanılan açık renkli, delikli, hafif, işlenmesi kolay, ateşe dayanıklı bir tür taş
2. Diş taşı

KEFELİ

1. [sıfat] Kefesi olan

TEFVİZ

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Bir işi bir kimsenin üzerinde bırakma, ihale
2. Dağıtma
3. Bir taşınmaz malı bilinen değeri karşılığı bir kimseye verme

ŞEFAAT

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Birinin suçunun bağışlanması veya dileğinin yerine getirilmesi için o kimseyle Tanrı arasında peygamberin yaptığı aracılık

MEFHUM

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Kavram
   • "Hâlbuki hiçbir mefhumun dar çerçevesine sığmayan hayat okumaya layıktı." (Ömer Seyfettin)

TEFSİR

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Yorumlama
   • "Hiçbirini tefsire ve hiçbirinden mana çıkarmaya kimsenin dili varmaz olmuştu." (Yakup Kadri Karaosmanoğlu)
   • "Ben evvela bu duayı ve bu sözleri pek kalpsizce tefsir ettim." (Reşat Nuri Güntekin)
2. Yorum
3. Kur'an'ın surelerini açıklayarak görüşler ileri sürme ve bunları yazma, yorumlama
4. Kur'an'ın surelerini açıklayarak görüşler ileri sürme ve bunları yazma, yorumlama bilimi
5. Kur'an'ın surelerini açıklayan eser

TEFTİŞ

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Denetim
   • "Bizde on beş yıldır teftiş görmemiş daireler var." (Memduh Şevket Esendal)
   • "Hayatının bütün yazlarını Makedonya'da geçirir, teşkilatı teftiş ederdi." (Ömer Seyfettin)

MEFRUŞ

Kelime Kökeni : Arapça

1. [sıfat] Döşeli

ŞEREFE

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Minarenin gövdesini çepeçevre dolaşan, korkuluklu, ezan okunan yer
   • "İstanbul'un kandilleri bile yanmayan şerefelerinde eski ışıkları arar." (Ruşen Eşref Ünaydın)

DEFANS

Kelime Kökeni : Fransızca

1. [isim] Savunma

TEFRİT

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Herhangi bir konuda geride kalma, yeterli ölçüde olmama durumu, ifrat karşıtı