İçinde BURUN geçen kelimeler

İçinde burun olan 17 kelime var. İçerisinde BURUN bulunan kelimeler listesini scrabble oyununda ya da Türkçe araştırmalarınızda kullanabilirsiniz. Bir de başında burun olan kelimeler listesine ya da Sonu burun ile biten kelimeler listesine gözatmak isteyebilirsiniz. Ayrıca şunu da deneyebilirsiniz, İşlerinizi kolaylaştıracak bir kelime bulucu : Kelime bulma makinesi

Harf Sayısına Göre Kelimeler

11 Harfli Kelimeler

BURUNLATMAK

10 Harfli Kelimeler

BURUNDURUK, BURUNLAMAK, BURUNLATMA, BURUNSALIK, KEPÇEBURUN

9 Harfli Kelimeler

BURUNDİLİ, BURUNLAMA, GAGABURUN, KABABURUN, KARABURUN

8 Harfli Kelimeler

BURUNLUK, BURUNSAK

7 Harfli Kelimeler

BURUNDİ, BURUNLU, BURUNTU

5 Harfli Kelimeler

BURUN


Kelime bulma makinesi

B N R U U Harfleri İle Yazılabilecek Bazı Kelimeler

5 Harfli Kelimeler

BURUN

4 Harfli Kelimeler

BURU

3 Harfli Kelimeler

BUN, NUR, RUN

2 Harfli Kelimeler

BU, UN, UR

Daha kapsamlı sonuç için lütfen kelime bulma makinesini kullanın.



Bazı kelimelerin anlamları (Kaynak : TDK)

BURUNLATMAK
...
BURUNDURUK

  1. [isim] Hayvanları nallarken ısırmaması için dudaklarını kıstırmaya yarayan kıskaç, yavaşa

BURUNLAMAK

  1. [-i] Dışlamak
    • "Bana üvey evlat muamelesi yapıyorsun, beni burunluyorsun." (Orhan Kemal)
  2. Aşağılamak

KEPÇEBURUN

  1. [isim] Bir çeşit yaban ördeği

BURUNLATMA
...
BURUNSALIK

  1. [isim] Burunsak

GAGABURUN

  1. [isim] Baş bodoslaması gagayı andırır biçimde yapılmış ticaret yelkenlisi, gagalı

BURUNLAMA

  1. [isim] Burunlamak işi

BURUNDİLİ
...
KARABURUN
...
KABABURUN

  1. [isim] Sazangillerden, ırmak ve göllerde yaşayan, eti kılçıklı küçük bir balık (Chondrostoma nasus)

BURUNSAK

  1. [isim] Hayvan yavrusunun anasından süt emmesini önlemek için burnuna geçirilen başlık, burunsalık
  2. Hayvanların burunlarına geçirilen ip, burunsalık

BURUNLUK

  1. [isim] Burunsak

BURUNTU

  1. [isim] Buru, sancı, bağırsak bozukluğu
    • "Sus! Buruntu geçiriyorum, azıcık kıpırdansam falya." (Hüseyin Rahmi Gürpınar)

BURUNLU

  1. [sıfat] Herhangi bir biçimde burnu olan
    • "Dördü de birbirine benzeyen zayıf, kanca burunlu çocuklardı." (Haldun Taner)
  2. Çıkıntısı olan
  3. Kendini beğenmiş, kibirli

BURUNDİ
...
BURUN

  1. [isim] Alınla üst dudak arasında bulunan, çıkıntılı, iki delikli koklama ve solunum organı
    • "... şöyle demiştim, böyle yapmıştım, diyene burun büker." (Yahya Kemal Beyatlı)
    • "Nikâh ettirir ettirmez kadının burnu Kafdağına çıkmış." (Sermet Muhtar Alus)
    • "Çeltikçiler, o burunları Kafdağında çeltikçiler çarşıya düşmüşler, önlerine gelene dert yanıyorlar." (Yahya Kemal)
    • "Orada zaman zaman sebepsiz yere burnu sızlardı insanın." (Murathan Mungan)
  2. Bazı şeylerin ön ve sivri bölümü
    • "Kadıköy vapurunun güvertesinde, paltoma bürünmüş, gidip ta burna oturmuştum." (Haldun Taner)
    • "Burunları bile kanamadan ganimete kavuşacaklardı." (Feridun Fazıl Tülbentçi)
  3. Kibir, büyüklenme
    • "Burnundan yanına varılmıyor."
  4. Karanın, özellikle yüksek ve dağlık kıyılarda, türlü biçimlerde denize uzanmış bölümü

Kelime Anlamları Kaynağı : Türk Dil Kurumu Güncel Türkçe Sözlüğü