Bur ile başlayan 7 harfli kelimeler

Başında bur olan 7 harfli 20 kelime var. Bur ile başlayan kelimeler listesini scrabble oyununda ya da Türkçe ile ilgili araştırmalarınızda kullanabilirsiniz. Ayrıca İçinde bur olan kelimeler listesine ya da sonu bur ile biten kelimeler listesine gözatmak isteyebilirsiniz.

Karmaşık harflerden başında bur bulunan kelimeleri bulmak için Kelime Bulma Makinesi'ni kullanabilirsiniz.

Harf Sayısına Göre Kelimeler

B R U Harfleri İle Yazılabilecek Bazı Kelimeler

2 Harfli Kelimeler

BU, UR

Daha kapsamlı sonuç için lütfen kelime bulma makinesini kullanın.

Bazı kelimelerin anlamları (Kaynak : TDK)

BURACIK

...

BURUNDİ

...

BURUŞMA

1. [isim] Buruşmak işi

BURAĞAN

1. [isim] Güçlü esen rüzgâr

BURLESK

Kelime Kökeni : Fransızca

1. [isim] Sanat alanında ve özellikle edebiyatta rastlanan, komikliğe dayanan bir tür

BURUŞUK

1. Gerginliği, düzgünlüğü kalmamış, buruşmuş olan

BURGATA

Kelime Kökeni : İtalyanca

1. [isim] Tel ve bitkisel halatların inç olarak çevresini belirten, 2,54 cm'ye eşit olan birim

BURSALI

...

BURADAN

1. [zarf] Bu yerden

BURSSUZ

1. [sıfat] Burs almayan, bursu olmayan

BURUNLU

1. [sıfat] Herhangi bir biçimde burnu olan
   • "Dördü de birbirine benzeyen zayıf, kanca burunlu çocuklardı." (Haldun Taner)
2. Çıkıntısı olan
3. Kendini beğenmiş, kibirli

BURGULU

1. [sıfat] Burgusu olan
2. Burgulanmış olan

BURUNTU

1. [isim] Buru, sancı, bağırsak bozukluğu
   • "Sus! Buruntu geçiriyorum, azıcık kıpırdansam falya." (Hüseyin Rahmi Gürpınar)

BURCUMA

1. [isim] Burcumak işi

BURUKSU

1. [sıfat] Buruğa benzer, buruk gibi
   • "Bundan kuvvet alarak âdeta bir nevi buruksu saadet içinde yaşamaktayım." (Refik Halit Karay)

BURTLAK

1. [isim] Taşlık, çalılık yer

BURJUVA

Kelime Kökeni : Fransızca

1. [sıfat] Şehirde yaşayıp özel imtiyazlardan yararlanan
   • "Burjuva bir aileden doğmuş, bir fabrikatörle evlenmiş." (Hüseyin Cahit Yalçın)
2. Orta sınıftan olan, kent soylu

BURKMAK

1. [-i] Bir şeyi burar gibi ekseni etrafında döndürmek
   • "Birinin kolunu burkmak."
2. [nsz] Burkulmak
   • "Ayağım burktu."
3. Acı vermek, üzmek
   • "Yörede, şimdi yürek burkan bir suskunluk vardı." (Tarık Buğra)
4. Bazı yiyecekler, ağza kekre tat vermek

BURUKÇA

1. [sıfat] Tadı biraz buruk olan

BURULMA

1. [isim] Burulmak işi