Aban ile biten kelimeler

Sonunda aban olan 20 kelime var. ABAN ile biten kelimeler listesini inceleyerek aradığınız kelimeleri bulabilirsiniz. Türkçe araştırmalarınızda, scrabble oyununda bu kelimeleri kullanabilirsiniz. Ayrıca İçinde aban olan kelimeler listesine ya da başında aban olan kelimeler listesine gözatmak isteyebilirsiniz. Ayrıca şunu da deneyebilirsiniz, işlerinizi kolaylaştıracak bir kelime bulucu : Kelime bulma makinesi

Harf Sayısına Göre Kelimeler

12 Harfli Kelimeler

BAYATİARABAN

9 Harfli Kelimeler

ÇALATABAN, KARATABAN, ŞEDARABAN

8 Harfli Kelimeler

BAŞTABAN, DALTABAN, DÜZTABAN, KALTABAN, KAYTABAN, ŞAKLABAN

7 Harfli Kelimeler

BALABAN, BEYABAN, DARABAN, HIYABAN

6 Harfli Kelimeler

ARABAN

5 Harfli Kelimeler

KABAN, SABAN, ŞABAN, TABAN, YABAN

A A B N Harfleri İle Yazılabilecek Bazı Kelimeler

4 Harfli Kelimeler

BANA

3 Harfli Kelimeler

ABA, ANA, BAN

2 Harfli Kelimeler

AB, AN

Daha kapsamlı sonuç için lütfen kelime bulma makinesini kullanın.

Bazı kelimelerin anlamları (Kaynak : TDK)

BAYATİARABAN

Kelime Kökeni : Farsça

1. [isim] Araban ve bayati makamlarından oluşturulan bir birleşik makam

KARATABAN

1. [isim] İpek böceklerinde geniş çapta ölüme yol açan kelebek hastalığı

ÇALATABAN

...

ŞEDARABAN

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Klasik Türk müziğinde bir şet makam

KALTABAN

Kelime Kökeni : Farsça

1. [sıfat] Namussuz
2. Şarlatan, yalancı, hileci

BAŞTABAN

1. [isim] Yunan ve Roma mimarlıklarında, sütunların üstüne oturan ve iki sütun arasındaki uzaklığın üstünü örten büyük, uzun taş kirişlerin oluşturduğu bölüm

DALTABAN

1. [sıfat] Yalın ayak (kimse)
2. Aşağılık, serseri

ŞAKLABAN

1. [isim] Basit şakalar yaparak herkesi güldüren, şakacı kimse
2. Dalkavuk

KAYTABAN

1. [isim] Sürü, deve sürüsü
2. [sıfat] Başıboş, düzensiz

DÜZTABAN

1. [isim] Doğal ayak kemerinin kaybolması ile oluşan yapısal bozukluk
2. [sıfat] Tabanı kemerli olmayan, düz olan (kimse)
3. Dar tabanlı bir tür rende
4. [sıfat] Uğursuz

DARABAN

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Kalp vuruşu, kalp atışı

HIYABAN

Kelime Kökeni : Farsça

1. [isim] İki tarafı düzgün ağaçlı yol veya bulvar
   • "Sustu bülbüller hıyaban uykuda / Esme ey bad esme canan uykuda." (Faruk Nafiz Çamlıbel)

BEYABAN

Kelime Kökeni : Farsça

1. [isim] Çöl

BALABAN

1. [sıfat] İri, büyük
2. Şişman, gürbüz (kimse, çocuk)

ARABAN

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Klasik Türk müziğinde bir makam

TABAN

1. [isim] Ayağın alt yüzü, aya
   • "Her akşam gazete başına kırk para kazanmak için şehrin dört bir köşesinden buraya kadar taban tepmek..." (Reşat Nuri Güntekin)
   • "Boyları bosları bile taban tabana zıttı." (Haldun Taner)
   • "Haydi bakalım, tabana kuvvet!"
   • "Sanki yerden taş aldığımı, hayır eğildiğimi görmüş gibi tabana kuvvet kaçıyor." (Sait Faik Abasıyanık)
2. Üstü kapalı bir yerin gezinilen, ayakla basılan yüzü, tavan karşıtı
   • "En iyisi, çantayı da tabancayı da atıp tabanları yağlamaktı." (Tarık Buğra)
3. Ayakkabının alt bölümü
4. Kaide
5. Bir şeyin en alt bölümü
6. Değerlendirmede en alt derece
7. Bir toplumu, bir kuruluşu oluşturan, yönetime katılmadan etkili olan kitle
   • "Partinin tabanının istekleri doğrultusunda..."
8. Temel, temel ilke, baz
9. Bir ırmağın en derin olan orta yeri
10. Dikey duran direk, çubuk, seren vb.nin alt bölümü
11. Bir cismin veya bir biçimin yüksekliğini ölçmek için aşağıdan yukarıya doğru başlama noktası olarak alınan yüzey veya çizgi, kaide
    • "Piramidin tabanı. Üçgenin tabanı."
12. Tarlanın düz ve verimli kesimi
13. Kılıç vb. yapımında kullanılan iyi cins demir

SABAN

1. [isim] Çift süren hayvanların koşulduğu demir uçlu tarım aracı

YABAN

Kelime Kökeni : Farsça

1. [isim] İnsan yaşamayan ıssız yer
   • "Kendini pek yabana atma. Olabilir ki bu kadın sana tutulmuştur." (Reşat Nuri Güntekin)
2. Issız yerde yaşayan veya yetişen canlı
   • "Yaban keçisi. Yaban kedisi. Yaban sarımsağı."
3. [sıfat] Issız
   • "Yalnız, yaban ormanda yaşayan yerliler bu zehrin ilacını bilirler." (Falih Rıfkı Atay)
4. Yabancı, el, yerli halktan olmayan kimse
   • "Yerliler bize yaban derler ve aramıza katılmazlardı." (Falih Rıfkı Atay)

ŞABAN

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Ay takviminin sekizinci ayı, üç ayların ikincisi

KABAN

1. [isim] Dik yokuş
2. Tepe