Çe ile başlayan 5 harfli kelimeler

Başında çe olan 5 harfli 49 kelime var. Çe ile başlayan kelimeler listesini scrabble oyununda ya da Türkçe ile ilgili araştırmalarınızda kullanabilirsiniz. Ayrıca İçinde çe olan kelimeler listesine ya da sonu çe ile biten kelimeler listesine gözatmak isteyebilirsiniz.

Karmaşık harflerden başında çe bulunan kelimeleri bulmak için Kelime Bulma Makinesi'ni kullanabilirsiniz.

Harf Sayısına Göre Kelimeler

Daha kapsamlı sonuç için lütfen kelime bulma makinesini kullanın.

Bazı kelimelerin anlamları (Kaynak : TDK)

ÇELİK

1. [isim] Su verilerek çok sert ve esnek bir duruma getirilebilen, birleşiminde az miktarda karbon bulunan demir ve karbon alaşımı, polat
   • "Süngülerini çelikten birer parmak gibi göğe kaldırmışlar." (Ruşen Eşref Ünaydın)
   • "Çelik ve demir vücuduyla hassas bir sporcuya benziyordu." (Sait Faik Abasıyanık)
2. [sıfat] Bu alaşımdan yapılmış
   • "Tavandaki abajursuz, çelik elektrik lambasını yakmış okuyordu." (Sait Faik Abasıyanık)

ÇEKEL

1. [isim] Küçük çapa
2. Üvendirenin alt ucunda bulunan, pulluğa yapışan toprağı ayırmaya yarayan demir bölüm

ÇEKÇE

...

ÇECİK

1. [isim] Madenî kulp, halka, çivi

ÇEÇEN

...

ÇEKEK

1. [isim] Kayık, mavna ve küçük gemilerin karaya çekildikleri yer
   • "Kıyıdaki kayık çekekleri yıktırıldı."

ÇENEK

1. [isim] Tohumda embriyoyu kaplayan etli bölüm
   • "Bakla, fasulye gibi bitkilerin tohumlarında ikişer çenek bulunur."
2. Kuşların gagasını oluşturan alt ve üst bölümlerden her biri
3. Böceklerde ağzın iki yanında bulunan parçalayıcı sert organ

ÇEKİŞ

1. [isim] Çekme işi veya biçimi
   • "Bir düğümü bir çekişte açmak imkânını temin eden kesik ip ucunu bulunca durdular." (Peyami Safa)
2. Bir motorun çekme gücü
   • "Benim arabanın çekişi çok iyi."
3. Ağız kavgası

ÇEKÜL

1. [isim] Ucuna küçük bir ağırlık bağlanmış iple oluşturulan, yer çekiminin doğrultusunu belirtmek için sarkıtılarak kullanılan bir araç, şakul

ÇEMİÇ

Kelime Kökeni : Ermenice

1. [isim] Dut veya üzüm kurusu

ÇEPNİ

...

ÇEPEL

1. [isim] Kir, bulaşık, çamur, pislik
2. Ürüne karışmış yabancı madde
   • "Üzümün çepelini ayıkladı."
3. Çalı çırpı
4. Bozuk, kapalı, yağmurlu hava
   • "Şu saatte kar yağıyordur, daha fenası hava çepeldir, sokaklar çamurludur." (Refik Halit Karay)

ÇEMEN

1. [isim] Maydanozgillerden, kimyon türü bir bitki (Cuminum cyminum)
2. Bu bitkinin kokulu tohumu
3. Bu tohumu un durumuna getirip sarımsak, kırmızıbiberle karıştırarak yapılan, genellikle pastırma üzerine sürülen macun

ÇEKİM

1. [isim] Çekme işi
2. Fiillerin çeşitli zaman, kişi ve kiplere, adların da ad durumlarına göre uğradıkları değişiklikler, tasrif
3. Herhangi bir cismin, başka bir cismi kendine doğru çekme gücü, cazibe
   • "Güneş çekimi. Yer çekimi. Mıknatıs çekimi."
4. Alıcının sürekli olarak çalıştırılmasıyla elde edilen film parçası, plan

ÇEKME

1. [isim] Çekmek işi
   • "Siyah kehribar tespihini çekmeye başladı." (Cahit Uçuk)
2. Çekmece
   • "Sonra çekmesinden pembe bir dosya çıkarıp önüne sürdü." (Haldun Taner)
3. Yüksekteki ince dalları çekip kesmeye yarar, ay biçiminde, uzun saplı, ağzı tırtıklı bıçak
4. Parmak veya mızrapla çalınan çalgı
5. Ağacın yapısındaki nem oranının azalması sonucu boyutlarının küçülmesi
6. İş yaparken giyilen bir tür şalvar
7. [sıfat] Çekilerek giyilen veya kullanılan
   • "Erkekleri yandan lastikli çekme fotinden başkasını bilmiyorlardı." (Refik Halit Karay)
8. [sıfat] Düzgün biçimli
   • "Çekme burun."
9. Vücut bölümlerinin bükücü kas gücü ile bir direnci kendisine yaklaştırması

ÇENGİ

Kelime Kökeni : Farsça

1. [isim] Çalgı eşliğinde oynamayı meslek edinmiş kadın
   • "Eski Galata'dan artakalmış çengiler zilzurna dağılıyorlar." (Atilla İlhan)

ÇEŞME

Kelime Kökeni : Farsça

1. [isim] Genellikle yol kenarlarında herkesin yararlanması için yapılan, borularla gelen suyun bir oluktan veya musluktan aktığı, yalaklı su hazinesi veya yapısı, pınar

ÇEMİŞ

1. [sıfat] Sıska, zayıf (kimse)
2. Görgüsüz, kaba (kimse)

ÇEKEM

1. [isim] Yeşil yapraklı, dikensi, ateşe atıldığında çatırdayarak yanan bir bitki

ÇENET

1. [isim] Açıldığında tohumların ortaya çıktığı kabuk
2. İstiridye vb. iki çeneli yumuşakçalarda, kolsu ayaklılarda kavkının iki parçasından her biri