Run ile biten kelimeler

Sonunda run olan 23 kelime var. RUN ile biten kelimeler listesini inceleyerek aradığınız kelimeleri bulabilirsiniz. Türkçe araştırmalarınızda, scrabble oyununda bu kelimeleri kullanabilirsiniz. Ayrıca İçinde run olan kelimeler listesine ya da başında run olan kelimeler listesine gözatmak isteyebilirsiniz. Ayrıca şunu da deneyebilirsiniz, işlerinizi kolaylaştıracak bir kelime bulucu : Kelime bulma makinesi

Harf Sayısına Göre Kelimeler

10 Harfli Kelimeler

İSKENDERUN, KEPÇEBURUN

9 Harfli Kelimeler

GAGABURUN, KABABURUN, KARABURUN

8 Harfli Kelimeler

DESTURUN, SAFDERUN

7 Harfli Kelimeler

ENDERUN, HAZIRUN, KAMERUN

5 Harfli Kelimeler

BİRUN, BURUN, DERUN, DURUN, KARUN, KORUN, KURUN, SORUN, TORUN, UĞRUN, ZORUN

4 Harfli Kelimeler

ORUN

3 Harfli Kelimeler

RUN

N R U Harfleri İle Yazılabilecek Bazı Kelimeler

3 Harfli Kelimeler

NUR, RUN

2 Harfli Kelimeler

UN, UR

Daha kapsamlı sonuç için lütfen kelime bulma makinesini kullanın.

Bazı kelimelerin anlamları (Kaynak : TDK)

İSKENDERUN

...

KEPÇEBURUN

1. [isim] Bir çeşit yaban ördeği

GAGABURUN

1. [isim] Baş bodoslaması gagayı andırır biçimde yapılmış ticaret yelkenlisi, gagalı

KARABURUN

...

KABABURUN

1. [isim] Sazangillerden, ırmak ve göllerde yaşayan, eti kılçıklı küçük bir balık (Chondrostoma nasus)

DESTURUN

1. [ünlem] İğrenç veya ayıp bir söz söylemek zorunda kalındığında "affedersiniz" anlamında kullanılan bir söz

SAFDERUN

Kelime Kökeni : Arapça

1. [sıfat] Kolayca aldatılan, saf
   • "Tabanlarına indirilecek sopaların canını daha ziyade acıtacağını anlamayacak kadar da safderun değildi." (Yakup Kadri Karaosmanoğlu)

ENDERUN

Kelime Kökeni : Farsça

1. [isim] Saraylarda harem ve hazine dairelerinin bulunduğu yer
2. Büyük sarayların iç bölümü
3. Devlet görevlilerini yetiştiren okul

HAZIRUN

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Bir toplantıya katılanlar

KAMERUN

...

KURUN

...

BURUN

1. [isim] Alınla üst dudak arasında bulunan, çıkıntılı, iki delikli koklama ve solunum organı
   • "... şöyle demiştim, böyle yapmıştım, diyene burun büker." (Yahya Kemal Beyatlı)
   • "Nikâh ettirir ettirmez kadının burnu Kafdağına çıkmış." (Sermet Muhtar Alus)
   • "Çeltikçiler, o burunları Kafdağında çeltikçiler çarşıya düşmüşler, önlerine gelene dert yanıyorlar." (Yahya Kemal)
   • "Orada zaman zaman sebepsiz yere burnu sızlardı insanın." (Murathan Mungan)
2. Bazı şeylerin ön ve sivri bölümü
   • "Kadıköy vapurunun güvertesinde, paltoma bürünmüş, gidip ta burna oturmuştum." (Haldun Taner)
   • "Burunları bile kanamadan ganimete kavuşacaklardı." (Feridun Fazıl Tülbentçi)
3. Kibir, büyüklenme
   • "Burnundan yanına varılmıyor."
4. Karanın, özellikle yüksek ve dağlık kıyılarda, türlü biçimlerde denize uzanmış bölümü

TORUN

1. [isim] Bir kimseye göre çocuğunun çocuğu
   • "Onun torunu koşarak yanına gelir, yüzünü, gözlerini öper!" (Abdülhak Şinasi Hisar)
2. Aynı soydan gelenler
   • "... mademki hepimiz Âdem'le Havva'nın torunlarıyız..." (Atilla İlhan)

ZORUN

1. [isim] Mecburiyet
   • "Biz artık ilkel insan anlayışımızı değiştirmek zorununu duyuyoruz." (Melih Cevdet Anday)

UĞRUN

1. [zarf] Gizlice

KARUN

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Çok zengin kimse

KORUN

1. [isim] Üst derinin en dış tabakası
   • "Korun tabakası deriyi koruyan bir oluşumdur."

DURUN

...

SORUN

1. [isim] Araştırılıp öğrenilmesi, düşünülüp çözümlenmesi, bir sonuca bağlanması gereken durum, mesele, problem
   • "İskemlesinde sıkıntıyla kıpırdanarak iç geçirdiğini duydum, sorun çıkarmaya başladığımı düşünüyordu." (Ahmet Ümit)
2. Sıkıntı veren durum, dert

BİRUN

Kelime Kökeni : Farsça

1. [isim] Osmanlı sarayında Harem dairesinin ve Enderun'un dışında kalan bölüm