Kır ile başlayan 7 harfli kelimeler

Başında kır olan 7 harfli 25 kelime var. Kır ile başlayan kelimeler listesini scrabble oyununda ya da Türkçe ile ilgili araştırmalarınızda kullanabilirsiniz. Ayrıca İçinde kır olan kelimeler listesine ya da sonu kır ile biten kelimeler listesine gözatmak isteyebilirsiniz.

Karmaşık harflerden başında kır bulunan kelimeleri bulmak için Kelime Bulma Makinesi'ni kullanabilirsiniz.

Harf Sayısına Göre Kelimeler

I K R Harfleri İle Yazılabilecek Bazı Kelimeler

3 Harfli Kelimeler

IRK, KIR

2 Harfli Kelimeler

IR

Daha kapsamlı sonuç için lütfen kelime bulma makinesini kullanın.

Bazı kelimelerin anlamları (Kaynak : TDK)

KIRILMA

1. [isim] Kırılmak işi
2. Yürürken salınma, nazlı yürüyüş
3. Saydam bir ortamdan başka bir saydam ortama geçen ışının doğrultusunu değiştirmesi

KIRITMA

1. [isim] Kırıtmak işi, cilve, işve
   • "O kuruntularımız, o tafralarımız, o Ermeni gelini gibi kırıtmalarımız pek boşuna demektir." (Salâh Birsel)

KIRIŞMA

1. [isim] Kırışmak işi

KIRLENT

Kelime Kökeni : İtalyanca

1. [isim] Çiçek veya yaprak işlemeli süs
2. İşlemeli veya işlemesiz bir tür küçük yastık

KIRANTA

Kelime Kökeni : İtalyanca

1. [sıfat] Saçları ağarmaya başlamış (erkek)
   • "Yeni şube reisi, kırk beşlik, ellilik, kıranta, ağzı kalabalık bir adam." (Memduh Şevket Esendal)
2. İlerlemiş yaşına rağmen bakımlı, özenli (erkek)
3. Kırlaşmış (saç, sakal)
   • "Erkek, tıraşı uzamış kıranta saçlı, kırk yaşlarında bir köylüydü." (Reşat Nuri Güntekin)

KIRINTI

1. [isim] Bir şeyden ayrılan küçük parça
   • "Beyaz etekliğindeki ekmek kırıntılarını kuşlara serper." (Sait Faik Abasıyanık)
2. Küçük kalıntı
   • "Babamdan biraz kırıntı kalmasa beyin parasıyla bu sosyete hayatının yanına yaklaşabilir miyiz?" (Halide Edip Adıvar)
3. Kurumak için kesilip yerde bırakılan odun

KIRKYIL

1. [zarf] Çok uzun süre
   • "Eğer bu dehşetli muharebeler, bu ihtilaller, bu istilalar olmasa kırkyıl askerî eczacı Yusuf Efendi olarak kalırdı." (Memduh Şevket Esendal)

KIRINMA

1. [isim] Kırınmak işi

KIRPMAK

1. [-i] Parçalara ayırmak, kesmek, kırkmak
2. Göz kapaklarını açıp kapamak, kıpmak
   • "Az lakırtı söyler, sık ve siyah kaşlarının altında asla kırpmadığı iri, parlak, sabit ve siyah gözlerini hep önüne dikerdi." (Ömer Seyfettin)
3. [-den] Kesinti yapmak, tutumlu davranmak
   • "Her hafta bu dergileri alabilmek için küçücük gündeliğimden bir parçasını, öğle yemeklerinden kırparak biriktiririm." (Yusuf Ziya Ortaç)

KIRIŞIK

1. [sıfat] Kırışmış olan
   • "Söz tiyatroya gelince bu yaşlı sanatkârın kırışık yüzü birdenbire canlandı." (Peyami Safa)
2. [isim] Deride esnekliğin kaybolmasından oluşan kıvrım
3. [isim] Kırışmış yer, kırışıklık

KIRITIŞ

1. [isim] Kırıtma işi veya biçimi
   • "Albayın evlatlığı kendini göstermek için terliklerini şaplata şaplata aşırı bir kırıtışla geçmişti." (Haldun Taner)

KIRIKÇI

1. [isim] Çıkıkçı

KIRILIM

...

KIRINIM

1. [isim] Işık, ses ve radyoelektrik dalgalarının karşılaştığı bazı engelleri dolanarak geçmesi olayı, difraksiyon

KIRKMAK

1. [-i] Bir şeyi uçlarından kesmek
2. Saç, sakal veya tüyü kesmek
   • "Saçlarını çok kırkmışsın."
3. Koyun, keçi vb. hayvanların tüylerini kesmek

KIRITIM

1. [isim] Kırıtma işi

KIRACAK

1. [isim] Nalbantların atın tırnağını kesmek için kullandıkları keskin demir alet

KIRKICI

1. [isim] Davarların yün veya kıllarını kırkan kimse, kırkımcı

KIRMIZI

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Al, kızıl renk
2. [sıfat] Bu renkte olan
   • "Siyah zülüflü, kırmızı dudaklı, altın ve mercan gerdanlı kadınlar." (Ahmet Haşim)

KIRMACI

1. [isim] Giysilere pili yapan kimse
2. Basılmış formaları katlayan kimse
3. Kırılmış tahıl satıcısı
4. Değirmen işleten kimse, değirmenci