Kara ile başlayan 8 harfli kelimeler

Başında kara olan 8 harfli 32 kelime var. Kara ile başlayan kelimeler listesini scrabble oyununda ya da Türkçe ile ilgili araştırmalarınızda kullanabilirsiniz. Ayrıca İçinde kara olan kelimeler listesine ya da sonu kara ile biten kelimeler listesine gözatmak isteyebilirsiniz.

Karmaşık harflerden başında kara bulunan kelimeleri bulmak için Kelime Bulma Makinesi'ni kullanabilirsiniz.

Harf Sayısına Göre Kelimeler

A A K R Harfleri İle Yazılabilecek Bazı Kelimeler

4 Harfli Kelimeler

AKAR, AKRA, ARAK, ARKA, KARA

3 Harfli Kelimeler

AKA, ARA, ARK, KAR

2 Harfli Kelimeler

AK, AR, RA

Daha kapsamlı sonuç için lütfen kelime bulma makinesini kullanın.

Bazı kelimelerin anlamları (Kaynak : TDK)

KARANFİL

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Karanfilgillerden, güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi (Dianthus caryophyllus)
2. Mersingillerden, Molük adalarında, Filipinler'de ve Hindistan'da yetişen ve yaprakları sürekli yeşil kalan bir ağaç (Caryophyllus aromaticus)
3. Bu ağacın karanfil yağı elde edilen ve baharat olarak kullanılan, ağız kokusunu gideren, acımsı, koyu renkli, küçük çivi biçimindeki tomurcuğu
   • "Yengemin verdiği karanfili dişlerimle ezip emerek odaya giriyorum." (Yusuf Ziya Ortaç)

KARARSIZ

1. [sıfat] Kararı olmayan
   • "Kararsız adam."
2. Karar vermekte güçlük çeken, duruksun, mütereddit
3. Düzensiz, istikrarsız
   • "Kararsız hava."

KARARMAK

1. [nsz] Rengi karaya dönmek, siyahlaşmak
2. Işık sönmek, kısılmak veya gücü azalmak
   • "Hava iyice kararmış, caddenin bütün elektrikleri yanmıştı." (Peyami Safa)
3. Ateş sönmeye yüz tutmak
4. Kederlenmek, canı sıkılmak
5. Niteliğini yitirmek
   • "Eşsiz hafızası sönüyor, sağduyusu kararıyordu." (Falih Rıfkı Atay)

KARAFAKİ

...

KARALAMA

1. [isim] Karalamak işi
2. El alıştırmak için çok tekrarlanarak yazılan yazı
3. Üstünde düzeltmeler yapılan, temize çekilmemiş yazı taslağı, müsvedde
   • "İlk şiirim olan bir türkü güftesini, Üsküp türkülerinde gördüğüm vezinle karalamaya başladım." (Yahya Kemal Beyatlı)
4. Leke sürme, kötülük yükleme

KARARTMA

1. [isim] Karartmak işi
2. Savaş durumunda düşman uçaklarından korunma amacıyla ışıkları örtme veya söndürme biçiminde alınan önlemlerin bütünü

KARAİMCE

...

KARARGAH

...

KARAKUTU

1. [isim] Uçaklarda pilotların konuşmalarını ve kuleden gelen mesajları alıp saklayan araç

KARAYAKA

1. [isim] Doğu Karadeniz kıyı bölgesinde yetişen, uzun kuyruklu, beyaz renkli koyun türü

KARAKEME

1. [isim] Domalan

KARAÇALI

1. [isim] Hünnapgillerden, kurak yerlerde yetişen, çiçekleri altın sarısı renginde, dikenli bir bitki, çalı dikeni (Paliurus spinosa)
2. İki kişinin arasına girerek ilişkileri bozan kimse

KARAİĞNE

1. [isim] Bir çeşit iğneli karınca

KARAAĞAÇ

1. [isim] Karaağaçgillerin örnek bitkisi olan, kerestesi değerli bir ağaç, narven (Ulmus)

KARACASU

...

KARAMELA

Kelime Kökeni : İtalyanca

1. [isim] Eritilmiş ve birazı yakılmış şekerle yapılan şekerleme

KARABİNA

Kelime Kökeni : İtalyanca

1. [isim] Namlusu genellikle yivli, kısa ve hafif bir tüfek
   • "O devirlere ait baltalar, karabinalar, paslanmamış çelikleriyle müzelerimizdedir." (Orhan Seyfi Orhon)

KARAYAZI

...

KARAKTER

Kelime Kökeni : Fransızca

1. [isim] Ayırt edici nitelik
2. Bir bireyin kendine özgü yapısı, onu başkalarından ayıran temel belirti ve bireyin davranış biçimlerini belirleyen, üstün ana özellik, öz yapı, ıra, seciye
   • "Yıldız'ın iyi bir eğitimi, kuvvetli bir karakteri var." (Aka Gündüz)
3. Bir kimsenin veya bir insan grubunun tutumu, duygulanma ve davranış biçimi
   • "Pek uysal, tatlı, neşeli karakterine rağmen dostum kavgacıdır." (Refik Halit Karay)
4. Basımda harf türü
5. Bir eserde duygu, tutku ve düşünce yönlerinden ele alınan kimse
6. Bireyin kendi kendisine egemen olmasını, kendi kendisiyle uyum içinde bulunmasını, düşünüş ve hareketlerinde tutarlı, sağlam kalabilmesini sağlayan özellikler bütünü

KARATECİ

1. [isim] Karate yapan kimse