Başında kara olan 7 harfli 33 kelime var. Kara ile başlayan kelimeler listesini scrabble oyununda ya da Türkçe ile ilgili araştırmalarınızda kullanabilirsiniz. Ayrıca İçinde kara olan kelimeler listesine ya da sonu kara ile biten kelimeler listesine gözatmak isteyebilirsiniz.

Karmaşık harflerden başında kara bulunan kelimeleri bulmak için Kelime Bulma Makinesi'ni kullanabilirsiniz.

Harf Sayısına Göre Kelimeler


Kelime bulma makinesi

A A K R Harfleri İle Yazılabilecek Bazı Kelimeler

4 Harfli Kelimeler

AKAR, AKRA, ARAK, ARKA, KARA

3 Harfli Kelimeler

AKA, ARA, ARK, KAR

2 Harfli Kelimeler

AK, AR, RA

Daha kapsamlı sonuç için lütfen kelime bulma makinesini kullanın.



Bazı kelimelerin anlamları (Kaynak : TDK)

KARARMA

  1. [isim] Kararmak işi
  2. Görüntülerin gittikçe kararıp görünmez duruma geçmesine dayanan bir noktalama çeşidi

KARAVAŞ

  1. [isim] Savaşta tutsak edilen veya satın alınan ve sahibinin üzerinde tam bir kullanma hakkı bulunan kadın, kul

KARAMSI

  1. [sıfat] Rengi karayı andıran, karaya benzeyen

KARAYCA
...
KARAMAK

  1. [-i] Hor görmek
    • "Merhametin çoktur beni karama / Beni görüp mah yüzünü bürüme." (Karacaoğlan)
  2. Karalamak, kara çalmak, lekelemek
  3. Kötülemek, yermek

KARAŞIN

  1. [sıfat] Rengi karaya çalan, esmer (kimse)
    • "Beş on adım ötede duran yuvarlak kafalı, karaşın çocuk söze karıştı." (Yakup Kadri Karaosmanoğlu)

KARAVEL

Kelime Kökeni : Fransızca

  1. [isim] Çift motorlu bir uçak türü

KARATAY
...
KARAÇAY
...
KARALIK

  1. [isim] Kara olma durumu
  2. Karaya çalan leke

KARAÇAM

  1. [isim] Bir tür çam (Pinus nigra)

KARARIŞ

  1. [isim] Kararma işi veya biçimi

KARAMAN

  1. [isim] Orta Anadolu'da yetiştirilen, kuyruğu iri ve yağlı bir tür koyun

KARATAŞ
...
KARAGÜL

  1. [isim] Karakul

KARAKOL

  1. [isim] Güvenliği sağlamakla görevli kimselerin bulunduğu yapı
    • "O işleri bu saatte karakolda bulunan küçük memurlar bilmez." (Refik Halit Karay)
  2. Güvenliği sağlamak amacıyla dolaşan polis, jandarma veya asker topluluğu, kol, kulluk, devriye

KARADUT

  1. [isim] Siyah renkte olan dut
    • "Yeni park gazinosunda kasabanın meşhur karadut şerbeti ile beraber bir parça da içki içilir." (Reşat Nuri Güntekin)

KARALTI

  1. [isim] Uzaklık ve karanlık sebebiyle kim veya ne olduğu seçilemeyen, belli belirsiz, koyu renkli biçim
    • "Az sonra, dört atlının karaltısını seçtiler." (Nezihe Araz)
  2. Hafif karanlık
  3. Leke

KARAKUL

  1. [isim] Asıl yurdu Buhara'da Karakul bölgesi olan ve yurdumuzda da yetiştirilen, tüyleri uzun ve kıvırcık bir cins koyun, karagül

KARADUL

  1. [isim] Sokması büyük acı veren, iri, esmer, zehirli örümcek (Latrodectus mactans)

Kelime Anlamları Kaynağı : Türk Dil Kurumu Güncel Türkçe Sözlüğü