Kara ile başlayan 7 harfli kelimeler

Başında kara olan 7 harfli 33 kelime var. Kara ile başlayan kelimeler listesini scrabble oyununda ya da Türkçe ile ilgili araştırmalarınızda kullanabilirsiniz. Ayrıca İçinde kara olan kelimeler listesine ya da sonu kara ile biten kelimeler listesine gözatmak isteyebilirsiniz.

Karmaşık harflerden başında kara bulunan kelimeleri bulmak için Kelime Bulma Makinesi'ni kullanabilirsiniz.

Harf Sayısına Göre Kelimeler

A A K R Harfleri İle Yazılabilecek Bazı Kelimeler

4 Harfli Kelimeler

AKAR, AKRA, ARAK, ARKA, KARA

3 Harfli Kelimeler

AKA, ARA, ARK, KAR

2 Harfli Kelimeler

AK, AR, RA

Daha kapsamlı sonuç için lütfen kelime bulma makinesini kullanın.

Bazı kelimelerin anlamları (Kaynak : TDK)

KARATAY

...

KARADAĞ

...

KARARLI

1. [sıfat] Kesin karar vermiş olan
2. Kararında direnen, kararını değiştirmeyen
   • "Eskiden çok kararlıyken şimdi gevşemiş gibi idi." (Memduh Şevket Esendal)
3. Düzenli, dengeli, ölçülü, istikrarlı

KARADUT

1. [isim] Siyah renkte olan dut
   • "Yeni park gazinosunda kasabanın meşhur karadut şerbeti ile beraber bir parça da içki içilir." (Reşat Nuri Güntekin)

KARAMAN

1. [isim] Orta Anadolu'da yetiştirilen, kuyruğu iri ve yağlı bir tür koyun

KARAMSI

1. [sıfat] Rengi karayı andıran, karaya benzeyen

KARARMA

1. [isim] Kararmak işi
2. Görüntülerin gittikçe kararıp görünmez duruma geçmesine dayanan bir noktalama çeşidi

KARATAŞ

...

KARAMEL

...

KARABAŞ

1. [isim] Rahip, keşiş
2. Bir hücreli özel bir asalağın, hindinin karaciğerine yerleşerek yaptığı, büyük ölçüde ölümlere yol açan kümes hastalığı
3. Evlenmemiş, evlenmek istemeyen erkek
4. Ballıbabagillerden, çiçekleri mavi veya menekşe renginde başakçıklar durumunda olan güzel kokulu bir bitki (Lavandula stoechas)
5. Çoban köpeği
6. Kışa dayanıklı sert buğday

KARAMAK

1. [-i] Hor görmek
   • "Merhametin çoktur beni karama / Beni görüp mah yüzünü bürüme." (Karacaoğlan)
2. Karalamak, kara çalmak, lekelemek
3. Kötülemek, yermek

KARAGÖZ

1. [isim] İzmaritgillerden, 25-30 cm uzunluğunda, enli, boz renkli, beyaz etli bir balık (Sargus sargus)

KARAŞIN

1. [sıfat] Rengi karaya çalan, esmer (kimse)
   • "Beş on adım ötede duran yuvarlak kafalı, karaşın çocuk söze karıştı." (Yakup Kadri Karaosmanoğlu)

KARAVEL

Kelime Kökeni : Fransızca

1. [isim] Çift motorlu bir uçak türü

KARAGÜL

1. [isim] Karakul

KARABET

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Yakınlık
2. Hısımlık

KARAVAN

Kelime Kökeni : Fransızca

1. [isim] Bir otomobilin arkasına takılan, hem taşıt hem konut olarak kullanılan üstü kapalı araç

KARAKAŞ

1. [isim] Genellikle Güneydoğu Anadolu'da yetiştirilen, vücudu beyaz, ağız, burun, göz etrafı, kulak ve tırnakları siyah, yağlı kuyruğunun uç kısmı fazla sarkık bir tür koyun

KARASAL

1. [sıfat] Karayla, toprakla ilgili, berri

KARARTI

1. [isim] Karaltı
   • "Ayın aksi içinden bir karartı geçiyordu." (Ömer Seyfettin)
2. Kararmış yer, siyahlık