Kır ile başlayan 7 harfli kelimeler

Başında kır olan 7 harfli 25 kelime var. Kır ile başlayan kelimeler listesini scrabble oyununda ya da Türkçe ile ilgili araştırmalarınızda kullanabilirsiniz. Ayrıca İçinde kır olan kelimeler listesine ya da sonu kır ile biten kelimeler listesine gözatmak isteyebilirsiniz.

Karmaşık harflerden başında kır bulunan kelimeleri bulmak için Kelime Bulma Makinesi'ni kullanabilirsiniz.

Harf Sayısına Göre Kelimeler

I K R Harfleri İle Yazılabilecek Bazı Kelimeler

3 Harfli Kelimeler

IRK, KIR

2 Harfli Kelimeler

IR

Daha kapsamlı sonuç için lütfen kelime bulma makinesini kullanın.

Bazı kelimelerin anlamları (Kaynak : TDK)

KIRMALI

1. [sıfat] Üstünde kırmaları bulunan (giysi), pilili

KIRINIM

1. [isim] Işık, ses ve radyoelektrik dalgalarının karşılaştığı bazı engelleri dolanarak geçmesi olayı, difraksiyon

KIRMACI

1. [isim] Giysilere pili yapan kimse
2. Basılmış formaları katlayan kimse
3. Kırılmış tahıl satıcısı
4. Değirmen işleten kimse, değirmenci

KIRKYIL

1. [zarf] Çok uzun süre
   • "Eğer bu dehşetli muharebeler, bu ihtilaller, bu istilalar olmasa kırkyıl askerî eczacı Yusuf Efendi olarak kalırdı." (Memduh Şevket Esendal)

KIRIŞMA

1. [isim] Kırışmak işi

KIRITMA

1. [isim] Kırıtmak işi, cilve, işve
   • "O kuruntularımız, o tafralarımız, o Ermeni gelini gibi kırıtmalarımız pek boşuna demektir." (Salâh Birsel)

KIRKMAK

1. [-i] Bir şeyi uçlarından kesmek
2. Saç, sakal veya tüyü kesmek
   • "Saçlarını çok kırkmışsın."
3. Koyun, keçi vb. hayvanların tüylerini kesmek

KIRLENT

Kelime Kökeni : İtalyanca

1. [isim] Çiçek veya yaprak işlemeli süs
2. İşlemeli veya işlemesiz bir tür küçük yastık

KIRACAK

1. [isim] Nalbantların atın tırnağını kesmek için kullandıkları keskin demir alet

KIRKLIK

1. İçinde kırk tane bulunan
   • "Kırklık paket."
2. Kırk yaş dolaylarında bulunan (kimse)
   • "Yalnız yüzünün bir yanı muharebede yanmış kırklık bir memurun ne düşündüğünü anlamak kabil değildir." (Reşat Nuri Güntekin)
3. [isim] Kırk para
4. [isim] Doğacak çocuk için hazırlanan bez veya giysi

KIRILIŞ

1. [isim] Kırılma işi veya biçimi
   • "Bacakların gövdeyi taşımak için aşırı bir yorgunluğa katlandıkları, her adımda, iki dizin de fazla kırılışından anlaşılıyordu." (Peyami Safa)

KIRANTA

Kelime Kökeni : İtalyanca

1. [sıfat] Saçları ağarmaya başlamış (erkek)
   • "Yeni şube reisi, kırk beşlik, ellilik, kıranta, ağzı kalabalık bir adam." (Memduh Şevket Esendal)
2. İlerlemiş yaşına rağmen bakımlı, özenli (erkek)
3. Kırlaşmış (saç, sakal)
   • "Erkek, tıraşı uzamış kıranta saçlı, kırk yaşlarında bir köylüydü." (Reşat Nuri Güntekin)

KIRITIŞ

1. [isim] Kırıtma işi veya biçimi
   • "Albayın evlatlığı kendini göstermek için terliklerini şaplata şaplata aşırı bir kırıtışla geçmişti." (Haldun Taner)

KIRKICI

1. [isim] Davarların yün veya kıllarını kırkan kimse, kırkımcı

KIRMIZI

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Al, kızıl renk
2. [sıfat] Bu renkte olan
   • "Siyah zülüflü, kırmızı dudaklı, altın ve mercan gerdanlı kadınlar." (Ahmet Haşim)

KIRPMAK

1. [-i] Parçalara ayırmak, kesmek, kırkmak
2. Göz kapaklarını açıp kapamak, kıpmak
   • "Az lakırtı söyler, sık ve siyah kaşlarının altında asla kırpmadığı iri, parlak, sabit ve siyah gözlerini hep önüne dikerdi." (Ömer Seyfettin)
3. [-den] Kesinti yapmak, tutumlu davranmak
   • "Her hafta bu dergileri alabilmek için küçücük gündeliğimden bir parçasını, öğle yemeklerinden kırparak biriktiririm." (Yusuf Ziya Ortaç)

KIRIŞIK

1. [sıfat] Kırışmış olan
   • "Söz tiyatroya gelince bu yaşlı sanatkârın kırışık yüzü birdenbire canlandı." (Peyami Safa)
2. [isim] Deride esnekliğin kaybolmasından oluşan kıvrım
3. [isim] Kırışmış yer, kırışıklık

KIRILIM

...

KIRIKÇI

1. [isim] Çıkıkçı

KIRILMA

1. [isim] Kırılmak işi
2. Yürürken salınma, nazlı yürüyüş
3. Saydam bir ortamdan başka bir saydam ortama geçen ışının doğrultusunu değiştirmesi