İçinde KEN geçen 8 harfli kelimeler

İçinde ken olan 8 harfli 44 kelime var. İçerisinde KEN bulunan kelimeler listesini scrabble oyununda ya da Türkçe araştırmalarınızda kullanabilirsiniz. Bir de başında ken olan kelimeler listesine ya da Sonu ken ile biten kelimeler listesine gözatmak isteyebilirsiniz. Ayrıca şunu da deneyebilirsiniz, İşlerinizi kolaylaştıracak bir kelime bulucu : Kelime bulma makinesi

Harf Sayısına Göre Kelimeler

E K N Harfleri İle Yazılabilecek Bazı Kelimeler

2 Harfli Kelimeler

EK, EN, KE, NE

Daha kapsamlı sonuç için lütfen kelime bulma makinesini kullanın.

Bazı kelimelerin anlamları (Kaynak : TDK)

DERKENAR

Kelime Kökeni : Farsça

1. [isim] Sayfa kenarına kaydedilen yazı, çıkma
   • "Bir derkenar yazacak oldu ancak ona da karar veremedi." (Memduh Şevket Esendal)

NALDÖKEN

1. [isim] Taşlı, çakıllı yol

KERKENEZ

1. [isim] Kartalgillerden, leşle beslenen, 35 cm uzunluğunda, kızılımsı tüyleri olan bir kuş (Falco tinnunculus)

MANTIKEN

Kelime Kökeni : Arapça

1. [zarf] Mantıkça

SEKENDİZ

...

AKÇAKENT

...

YÖREKENT

1. [isim] Genellikle oturma alanı niteliğinde olan, şehir merkezinden uzakta veya sınırlarına yakın yerlerde bulunan şehir yöresi

TÜKENMEZ

1. [sıfat] Tükenmeyen, bitmeyen
   • "Bu engin ruh, bu tükenmez azim, Türk milletinin varlık sebebidir." (Ruşen Eşref Ünaydın)
2. Sonsuz
   • "Ben bihaberim kendi tükenmez elemimden." (Yusuf Ziya Ortaç)
3. [isim] Tükenmez kalem
4. [isim] Bir kapta ekşitilen ve alındıkça su eklenerek çoğaltılan üzüm veya üzüm, elma, armut karışımı bir tür içecek
5. [isim] Peynirli bir tür çorba

MESKENET

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Miskinlik, beceriksizlik
2. Yoksulluk, fakirlik

BELİTKEN

1. [isim] Belitler sistemi

KENDİRİK

1. [isim] Deriden veya çadır bezinden yapılan ve hamur tahtasının altına serilen yaygı

BİTİŞKEN

1. [sıfat] Kelime üretim ve çekiminde ekler getirilirken kökü veya gövdesi değişikliğe uğramayan, bitişimli, iltisaki

GİRİŞKEN

1. [sıfat] Kendi kendine iş, uğraş yaratabilen, bir işe çekinmeden girebilen, başkalarıyla kolayca ilişki kurabilen

GEÇİŞKEN

...

DİKENSİZ

1. [sıfat] Dikeni olmayan
2. [zarf] Sıkıntısız, üzüntüsüz bir biçimde
   • "Her güzel dakika gibi hiç dikensiz geçen bu rüya ve saadet hayatı da bitmek lazım geliyordu." (Hüseyin Cahit Yalçın)

KENDİRCİ

1. [isim] Kendir yetiştiren kimse

TÜKENMEK

1. [nsz] Bitmek, sona ermek, kalmamak
   • "Vaktiyle yaşamış olan büyük musiki ustaları nesillerinin artık tükenmiş olduğu da söylenirdi." (Abdülhak Şinasi Hisar)
2. Güçsüzleşmek, bitkinleşmek, yılgınlaşmak
   • "İnsan sevdiği birini tükenmiş görmek istemez." (Orhan Veli Kanık)
3. Verimliliğini yitirmek, söyleyecek sözü kalmamak
   • "Yalnız kendi tecrübelerini yazmaya kalkan romancı çabuk tükenir." (Halide Edip Adıvar)

KENDİLİK

1. [isim] Bir nesnenin varlığını veya tözünü oluşturan şey

DİKENLİK

1. [isim] Dikenli bitkileri çok olan yer
   • "Dünyada kurumayan, dikenlik hâline gelmeyen hiçbir yeşil köşe kalmıyor." (Hüseyin Cahit Yalçın)

DİKENCİK

1. [isim] Küçük diken