Ken ile biten kelimeler

Sonunda ken olan 48 kelime var. KEN ile biten kelimeler listesini inceleyerek aradığınız kelimeleri bulabilirsiniz. Türkçe araştırmalarınızda, scrabble oyununda bu kelimeleri kullanabilirsiniz. Ayrıca İçinde ken olan kelimeler listesine ya da başında ken olan kelimeler listesine gözatmak isteyebilirsiniz. Ayrıca şunu da deneyebilirsiniz, işlerinizi kolaylaştıracak bir kelime bulucu : Kelime bulma makinesi

Harf Sayısına Göre Kelimeler

10 Harfli Kelimeler

ÇAKIRDİKEN, KARGABÜKEN, MÜŞTEREKEN, MÜTTEFİKEN, PALANDÖKEN, TEBERRÜKEN

9 Harfli Kelimeler

BELİRTKEN, SARIDİKEN, SEĞİRTKEN

8 Harfli Kelimeler

BELİTKEN, BİTİŞKEN, BÜYÜTKEN, ÇEKİŞKEN, ÇELİŞKEN, DEĞİŞKEN, DEVİTKEN, DİDİŞKEN, DİREŞKEN, DİRETKEN, DÖVÜŞKEN, GEÇİŞKEN, GİRİŞKEN, KÜLDÖKEN, MANTIKEN, NALDÖKEN

7 Harfli Kelimeler

AHLAKEN, AKDİKEN, FİZİKEN, HUKUKEN, İLETKEN, İLİŞKEN, MAROKEN, ÜRETKEN, YELEKEN

6 Harfli Kelimeler

CEPKEN, DERKEN, KONKEN, MANKEN, MESKEN, SEPKEN, SİRKEN, YELKEN

5 Harfli Kelimeler

BÜKEN, DİKEN, ERKEN, ETKEN, KÖKEN, LİKEN

E K N Harfleri İle Yazılabilecek Bazı Kelimeler

2 Harfli Kelimeler

EK, EN, KE, NE

Daha kapsamlı sonuç için lütfen kelime bulma makinesini kullanın.

Bazı kelimelerin anlamları (Kaynak : TDK)

TEBERRÜKEN

Kelime Kökeni : Arapça

1. [zarf] Uğur sayarak, mutlu olsun diye

MÜŞTEREKEN

Kelime Kökeni : Arapça

1. [zarf] Ortaklaşa, birlikte, el birliğiyle
   • "Eğer o razı olmazsa masrafı müştereken veririz." (Memduh Şevket Esendal)

ÇAKIRDİKEN

1. [isim] Maydanozgillerden, hekimlikte kullanılan bir bitki, deveelması (Arctium tomentosum)

MÜTTEFİKEN

Kelime Kökeni : Arapça

1. [zarf] El birliğiyle, hep birlikte
2. Oy birliğiyle

PALANDÖKEN

1. [isim] Taşlık yokuş

KARGABÜKEN

1. [isim] Bitişik taç yapraklı iki çeneklilerden, yaprakları karşılıklı, çiçekleri talkım durumunda olan, meyvesi zehirli bir ağaç (Stryhnos nux-vomice)
2. Bu ağacın striknin elde edilen tohumu

SARIDİKEN

1. [isim] Dikenli, tüylü, iki veya çok yıllık otsu bir bitki (Scolymus hispanicus)

SEĞİRTKEN

...

BELİRTKEN

1. [isim] Bir özlü sözle birlikte kullanılan işaret

DİREŞKEN

1. [sıfat] Bir işi yılmadan sonuna kadar götüren, sebatkâr

BÜYÜTKEN

1. [sıfat] Büyümeye yol açan

DÖVÜŞKEN

1. [sıfat] İyi dövüşen veya dövüşmeyi seven
   • "Eski dövüşken gür sesli erkek Osmanoğulları tanınamıyordu." (Yahya Kemal Beyatlı)

MANTIKEN

Kelime Kökeni : Arapça

1. [zarf] Mantıkça

DEVİTKEN

1. [sıfat] Herhangi bir hareketi sağlayan, muharrik

BELİTKEN

1. [isim] Belitler sistemi

NALDÖKEN

1. [isim] Taşlı, çakıllı yol

DİDİŞKEN

1. [sıfat] Didişmekten hoşlanan
   • "Et ayrıca insanı didişken yapar, ihtirasları körükler." (Haldun Taner)

ÇEKİŞKEN

1. [sıfat] Çekişmeyi seven, kavgacı (kimse)

ÇELİŞKEN

1. [sıfat] Çelişik

GİRİŞKEN

1. [sıfat] Kendi kendine iş, uğraş yaratabilen, bir işe çekinmeden girebilen, başkalarıyla kolayca ilişki kurabilen