İçinde KEN geçen 7 harfli kelimeler

İçinde ken olan 7 harfli 31 kelime var. İçerisinde KEN bulunan kelimeler listesini scrabble oyununda ya da Türkçe araştırmalarınızda kullanabilirsiniz. Bir de başında ken olan kelimeler listesine ya da Sonu ken ile biten kelimeler listesine gözatmak isteyebilirsiniz. Ayrıca şunu da deneyebilirsiniz, İşlerinizi kolaylaştıracak bir kelime bulucu : Kelime bulma makinesi

Harf Sayısına Göre Kelimeler

E K N Harfleri İle Yazılabilecek Bazı Kelimeler

2 Harfli Kelimeler

EK, EN, KE, NE

Daha kapsamlı sonuç için lütfen kelime bulma makinesini kullanın.

Bazı kelimelerin anlamları (Kaynak : TDK)

AKDİKEN

1. [isim] Hünnapgillerden, kırlarda kendiliğinden yetişen, hekimlikte ve boyacılıkta kullanılan, sert odunlu bir ağaç, gövem eriği, geyik dikeni, alıç (Crataegus monogyna)

KÖKENLİ

1. [sıfat] Kökeni olan
2. Belli bir kaynaktan çıkmış olan, bir kaynağa dayanan

BAŞKENT

1. [isim] Bir devletin yönetim merkezi olan şehir, devlet merkezi, başşehir, hükûmet merkezi
   • "Bir akşam, bu servetle başkentin en şık pavyonuna gitmişti." (Çetin Altan)

ÜRETKEN

1. [sıfat] Üretme gücü olan, çok üreten

MAROKEN

Kelime Kökeni : Fransızca

1. [isim] Fas'ta işlenen yumuşak bir çeşit keçi derisi
2. Üzerine benekler basılarak marokene benzetilen koyun derisi
3. [sıfat] Bu deriden yapılmış veya bu deriyle kaplanmış
   • "Garp cephesi kumandanıyla maroken bir kanepede yan yana oturuyorduk." (Yakup Kadri Karaosmanoğlu)

KENTTAŞ

1. [isim] Aynı kentten olan kimse

KENETLİ

1. [sıfat] Kenedi olan
2. Kenetle birbirine bağlanmış bulunan, kenetlenmiş olan
3. Birbirinin içine geçerek sıkıca kapanmış

EŞKENAR

1. Kenarları eşit olan

KENYALI

...

FİZİKEN

...

TAŞKENT

...

AHLAKEN

Kelime Kökeni : Arapça

1. [zarf] Ahlakça

TÜKENME

1. [isim] Tükenmek işi

İLİŞKEN

1. [isim] Deniz dibinde batık ve atıkların oluşturduğu tabaka

YELEKEN

1. [sıfat] Havadar

KENARLI

1. [sıfat] Herhangi bir biçimde kenarı olan
   • "Kadınlar ise beyaz elbiseler, geniş kenarlı hasır şapkalar giymişlerdi." (Haldun Taner)
2. Kenarı süslü, işlenmiş

TÜKENİŞ

1. [isim] Tükenme işi veya biçimi

TÜKENİK

1. [sıfat] Bitmiş, tükenmiş
2. [zarf] Çok azalmış bir biçimde
   • "Uzaklarda coşkun akan Ravi Çayı, suyunu kumluk vadilere içire içire, Lahor'a yorgun ve tükenik gelirmiş." (Falih Rıfkı Atay)

DİKENCE

1. [isim] Dikenli balıkgillerden, tatlı su balıklarının küçük bir türü (Gasterostsus pungitius)

ERKENCİ

1. [sıfat] Erken davranan (kimse)
   • "Birazdan erkenciler birer ikişer sökün ederler." (Ercüment Ekrem Talu)
2. Erken olgunlaşan veya yetişen (meyve, sebze)
3. Sabahın ilk saatlerinde harekete geçen