İçinde KEN geçen 6 harfli kelimeler

İçinde ken olan 6 harfli 19 kelime var. İçerisinde KEN bulunan kelimeler listesini scrabble oyununda ya da Türkçe araştırmalarınızda kullanabilirsiniz. Bir de başında ken olan kelimeler listesine ya da Sonu ken ile biten kelimeler listesine gözatmak isteyebilirsiniz. Ayrıca şunu da deneyebilirsiniz, İşlerinizi kolaylaştıracak bir kelime bulucu : Kelime bulma makinesi

Harf Sayısına Göre Kelimeler

E K N Harfleri İle Yazılabilecek Bazı Kelimeler

2 Harfli Kelimeler

EK, EN, KE, NE

Daha kapsamlı sonuç için lütfen kelime bulma makinesini kullanın.

Bazı kelimelerin anlamları (Kaynak : TDK)

YELKEN

1. [isim] Rüzgâr gücünden yararlanarak geniş bir yüzey oluşturacak biçimde yan yana dikilen ve teknenin direğine uygun bir biçimde takılarak onu hareket ettiren kumaş veya şeritlerin tümü
   • "Rıhtıma kurumak üzere yelkenler serilmişti." (Sait Faik Abasıyanık)
   • "Kayıkçı yelkeni açmak için ilkin direği yerine oturtmalıdır." (Salâh Birsel)
   • "Ben böyle çıkışınca ister istemez yelkenleri suya indiriyorlardı." (Reşat Nuri Güntekin)
2. Yelkenli
   • "Yelken yarışları."

MANKEN

Kelime Kökeni : Fransızca

1. [isim] Genellikle modaevlerinde giysileri alıcılara gösterme işiyle görevli kimse, model
2. Ressam ve heykeltıraşların gerektikçe model olarak kullandıkları, türlü biçimleri alabilen eklemli, çoğunlukla tahtadan yapılmış insan veya hayvan örneği
3. Terzilerin, giysi denemek, sergilemek için kullandıkları insan vücudu biçimindeki tahta, mukavva vb. kalıp

SİRKEN

1. [isim] Yabani ıspanak (Chenopodium album)

DERKEN

1. [zarf] Dendiği hâlde
   • "Bitti bitiyor derken hâlâ bitmeyen havaalanı."
2. Tam o sırada
   • "Yazı yazıyordum, derken misafir geldi."
3. ... diye düşünürken
   • "Akşamdan önce varacağız derken ancak gece yarısı varabildik."

PEKENT

1. [isim] Kolayca geçit vermeyen, aşılması çok güç doğal engel
   • "Toros pekendi."

EKENEK

1. [isim] Mezra
   • "... ekeneği, çayırları, alışverişi olan adamdır." (Memduh Şevket Esendal)

KENTLİ

1. [sıfat] Şehirli

KONKEN

Kelime Kökeni : Rumca

1. [isim] Bir çeşit iskambil oyunu

SEPKEN

...

CEPKEN

1. [isim] Kolları yırtmaçlı ve uzun, harçla işlenmiş bir tür kısa, yakasız üst giysisi
   • "Cepkenini, damalı mintanını çıkarmış, kolalı gömleğine kravatını bağlıyordu." (Tarık Buğra)

SEKENE

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Bir yerde oturanlar, sakinler

KENGER

Kelime Kökeni : Farsça

1. [isim] Birleşikgillerden, yaprakları dikenli yaban bir bitki, eşek dikeni, kengel (Cynara cardunculus)

KENTER

Kelime Kökeni : İngilizce

1. [isim] Atın hızlı ve düzenli gidişi

MESKEN

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Konut, ikametgâh
   • "Bu acayip meskeninde yaz kış kalın kepeneğe sarılmış otururdu." (Memduh Şevket Esendal)
   • "Yârim İstanbul'u mesken mi tuttun / Gördün güzelleri beni unuttun." (Halk türküsü)

KENDİR

1. [isim] Kenevir
2. [sıfat] Kenevirden yapılmış

KENGEL

Kelime Kökeni : Farsça

1. [isim] Kenger

KENTÇİ

1. [isim] Kentçilik uzmanı, kentçilikle uğraşan kimse, şehirci

KENTET

Kelime Kökeni : Fransızca

1. [isim] Beşli

KENTAL

Kelime Kökeni : Fransızca

1. [isim] 100 kg'lık bir ağırlık ölçü birimi