İçinde KAR geçen 7 harfli kelimeler

İçinde kar olan 7 harfli 129 kelime var. İçerisinde KAR bulunan kelimeler listesini scrabble oyununda ya da Türkçe araştırmalarınızda kullanabilirsiniz. Bir de başında kar olan kelimeler listesine ya da Sonu kar ile biten kelimeler listesine gözatmak isteyebilirsiniz. Ayrıca şunu da deneyebilirsiniz, İşlerinizi kolaylaştıracak bir kelime bulucu : Kelime bulma makinesi

Harf Sayısına Göre Kelimeler

A K R Harfleri İle Yazılabilecek Bazı Kelimeler

3 Harfli Kelimeler

ARK, KAR

2 Harfli Kelimeler

AK, AR, RA

Daha kapsamlı sonuç için lütfen kelime bulma makinesini kullanın.

Bazı kelimelerin anlamları (Kaynak : TDK)

CAKARTA

...

KARILIK

1. [isim] Kadın olma durumu
2. Evli kadının kocasına göre olan durumu veya görevi

ÇIKARIŞ

1. [isim] Çıkarma işi veya biçimi

KARLICA

...

KARSTİK

Kelime Kökeni : Fransızca

1. [sıfat] Karst özelliği taşıyan, karst ile ilgili

HAKARET

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Onur kırma, onura dokunma
   • "Bana hakaret ettiği için davacıyım, efendim." (Sait Faik Abasıyanık)
   • "Hakkı da var, tecavüze uğramayan, hakaret görmeyen kalmıyor." (Aka Gündüz)
2. Küçültücü söz veya davranış

KARASAL

1. [sıfat] Karayla, toprakla ilgili, berri

KARIŞMA

1. [isim] Karışmak işi
2. Engelleme, araya girme, müdahale
3. Düzeni bozulma

CEFAKAR

...

MALKARA

...

SAKARYA

...

KARIKMA

1. [isim] Karıkmak işi

YAKARCA

1. [isim] Tatarcık

SAKARİN

Kelime Kökeni : Fransızca

1. [isim] Genellikle şeker hastalarının şeker yerine kullandığı, maden kömürü katranından elde edilen, beyaz, tatlandırıcı bir madde

KARKARA

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Uzun bacaklılardan, bataklık bölgelerde yaşayan, kışı sıcak ülkelerde geçiren, başı sorguçlu turna

KARINTI

1. [isim] Anaforlarda oluşan çevrinti
2. Geminin yanından vurarak gemiyi sarsan dalga

MAKARNA

Kelime Kökeni : İtalyanca

1. [isim] İrmik veya una yumurta karıştırılarak hazırlanmış türlü biçimlerdeki kuru hamur
2. Bu hamurdan yapılan yemek
3. İtalyan lireti

KARTSIZ

1. [sıfat] Kartı bulunmayan

KARMACA

...

KARAKOL

1. [isim] Güvenliği sağlamakla görevli kimselerin bulunduğu yapı
   • "O işleri bu saatte karakolda bulunan küçük memurlar bilmez." (Refik Halit Karay)
2. Güvenliği sağlamak amacıyla dolaşan polis, jandarma veya asker topluluğu, kol, kulluk, devriye