İçinde EŞ geçen 7 harfli kelimeler

İçinde eş olan 7 harfli 89 kelime var. İçerisinde EŞ bulunan kelimeler listesini scrabble oyununda ya da Türkçe araştırmalarınızda kullanabilirsiniz. Bir de başında eş olan kelimeler listesine ya da Sonu eş ile biten kelimeler listesine gözatmak isteyebilirsiniz. Ayrıca şunu da deneyebilirsiniz, İşlerinizi kolaylaştıracak bir kelime bulucu : Kelime bulma makinesi

Harf Sayısına Göre Kelimeler

E Ş Harfleri İle Yazılabilecek Bazı Kelimeler

2 Harfli Kelimeler

EŞ, ŞE

Daha kapsamlı sonuç için lütfen kelime bulma makinesini kullanın.

Bazı kelimelerin anlamları (Kaynak : TDK)

BEŞERLİ

1. [sıfat] Beşer beşer sıralanmış
   • "Beşerli gruplar."

EŞLENİK

1. [sıfat] Herhangi bir biçimde birbiriyle oranlı bulunan (nokta, çizgi, sayı)

ATEŞLİK

1. [isim] Ateş yakılan veya konulan yer

BEŞLEME

1. [isim] Beşlemek işi
2. Tahmis

DEŞİLME

1. [isim] Deşilmek işi

BİREŞİM

1. [isim] Parçaların veya ögelerin bir araya getirilip bir bütün olarak birleştirilmesi
2. Bu biçimde oluşan bütün
3. Sentez

ÇEŞİTLİ

1. [sıfat] Çeşidi çok olan, türlü, mütenevvi
   • "Boğaziçi'nin çeşitli yerlerine dair fikirlerini söyledi." (Refik Halit Karay)

BİLEŞKE

1. [isim] Bir araya gelme, toplaşma, birleşme
   • "İkisinin bileşkesinden doğacak cehennemse, birkaç yıl sonra Avrupa'nın genel görünümüne dönüşecektir." (Selim İleri)
2. Bir cisme uygulanan birkaç kuvvetin toplam etkisine eşit olan tek kuvvet, muhassala

CEFAKEŞ

Kelime Kökeni : Arapça

1. [sıfat] Cefa çeken, sıkıntıya katlanan
   • "Bu, cefakeş bir işçi kadının hikâyesiydi." (Yakup Kadri Karaosmanoğlu)

EŞEKLİK

1. [isim] Çok anlayışsız ve kaba davranış
   • "Cahillik devrimizin eşekliklerini saymazsak neye yaradı bu ömür?" (Atilla İlhan)

MENTEŞE

Kelime Kökeni : Farsça

1. [isim] Kapı, pencere, mobilya kapakları vb. açılır kapanır şeylerde kullanılan, bir mille birbirine tutturulmuş, biri sabit, öbürü hareketli iki parçadan oluşmuş metal parça, reze

ÜÇLEŞME

1. [isim] Üçleşmek işi veya durumu

EŞİTSİZ

1. [sıfat] Eşit olmayan

MEŞRUTA

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Bir kimseye, mirasçılara veya bir kuruluşa satılmamak şartı ile verilmiş mülk
   • "Cami meşrutası."

BEŞİNCİ

1. [sıfat] Beş sayısının sıra sıfatı, sırada dördüncüden sonra gelen

EŞYASIZ

...

KEŞKELİ

...

MELEŞME

1. [isim] Meleşmek işi

ELLEŞME

1. [isim] Elleşmek işi

ÜLEŞMEK

1. [nsz] Bölüşmek, paylaşmak