İçinde EN geçen 7 harfli kelimeler

İçinde en olan 7 harfli 513 kelime var. İçerisinde EN bulunan kelimeler listesini scrabble oyununda ya da Türkçe araştırmalarınızda kullanabilirsiniz. Bir de başında en olan kelimeler listesine ya da Sonu en ile biten kelimeler listesine gözatmak isteyebilirsiniz. Ayrıca şunu da deneyebilirsiniz, İşlerinizi kolaylaştıracak bir kelime bulucu : Kelime bulma makinesi

Harf Sayısına Göre Kelimeler

E N Harfleri İle Yazılabilecek Bazı Kelimeler

2 Harfli Kelimeler

EN, NE

Daha kapsamlı sonuç için lütfen kelime bulma makinesini kullanın.

Bazı kelimelerin anlamları (Kaynak : TDK)

HASENAT

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Yararlı, iyi, güzel işler

SENKRON

Kelime Kökeni : Fransızca

1. [sıfat] Eş zaman, asenkron karşıtı

BEĞENCE

1. [isim] Takriz

ÖZENSİZ

1. Gelişigüzel
   • "Onun yanında kendisini inanılmayacak kadar özensiz ve çirkin buluyordu." (Atilla İlhan)
2. Özenmeden, isteksizce iş yapan (kimse)

YENİLME

1. [isim] Yenilmek işi

BELENME

1. [isim] Belenmek işi

ÇİMENTO

Kelime Kökeni : İtalyanca

1. [isim] Killi kalkerleri özel fırınlarda pişirip ezmekle elde edilen, çamuru çarçabuk katılaşıp sertleşen ve yapılarda harç malzemesi olarak kullanılan kül renginde veya beyaz toz

ENCÜMEN

Kelime Kökeni : Farsça

1. [isim] Alt kurul
   • "Nadir eserleri kopya etmek üzere encümenin kararı ile Fransa'ya gönderildim." (Haldun Taner)

ERMENEK

...

PERENDE

Kelime Kökeni : Farsça

1. [isim] Havada çark gibi dönerek atılan takla
   • "Ali çocuk gibi perendeler atarak otlarla, yamaçlarla sarmaş dolaş oluyordu." (Halikarnas Balıkçısı)

GÖNENME

1. [isim] Gönenmek işi

HEZAREN

Kelime Kökeni : Farsça

1. [isim] Saray çiçeği (Delphinium)

BEDENCE

1. [zarf] Beden bakımından

DİRENİM

1. [isim] Direnme işi, inat, taannüt
2. Temerrüt

İÇLENİŞ

1. [isim] İçlenme işi veya biçimi
   • "Hoşlanıyordu işte bu romantik içlenişten." (Tarık Buğra)

PERSENK

Kelime Kökeni : Farsça

1. [isim] Pelesenk

UZGÖREN

1. [sıfat] Uzgörür

ALPEREN

1. [isim] Derviş
2. Mücahit

BEZENME

1. [isim] Bezenmek işi veya durumu

EVCİMEN

1. [sıfat] Evine, ailesine çok bağlı (kimse)
   • "Evcimen bir erkek."
2. Ev işlerini iyi bilen, becerikli (kadın)
   • "Reçel, evlerde, evcimen hanımların ellerinde kıvamına eren bir bal değil midir?" (Abdülhak Şinasi Hisar)
3. Aklı başında, sakin
   • "Nağmeler ve hanende sesleri, uslu ve evcimen halkı heyecana ve galeyana getiriyordu." (Abdülhak Şinasi Hisar)