İçinde BUR geçen 7 harfli kelimeler

İçinde bur olan 7 harfli 29 kelime var. İçerisinde BUR bulunan kelimeler listesini scrabble oyununda ya da Türkçe araştırmalarınızda kullanabilirsiniz. Bir de başında bur olan kelimeler listesine ya da Sonu bur ile biten kelimeler listesine gözatmak isteyebilirsiniz. Ayrıca şunu da deneyebilirsiniz, İşlerinizi kolaylaştıracak bir kelime bulucu : Kelime bulma makinesi

Harf Sayısına Göre Kelimeler

B R U Harfleri İle Yazılabilecek Bazı Kelimeler

2 Harfli Kelimeler

BU, UR

Daha kapsamlı sonuç için lütfen kelime bulma makinesini kullanın.

Bazı kelimelerin anlamları (Kaynak : TDK)

BURKMAK

1. [-i] Bir şeyi burar gibi ekseni etrafında döndürmek
   • "Birinin kolunu burkmak."
2. [nsz] Burkulmak
   • "Ayağım burktu."
3. Acı vermek, üzmek
   • "Yörede, şimdi yürek burkan bir suskunluk vardı." (Tarık Buğra)
4. Bazı yiyecekler, ağza kekre tat vermek

BURGULU

1. [sıfat] Burgusu olan
2. Burgulanmış olan

BURSSUZ

1. [sıfat] Burs almayan, bursu olmayan

TAMBURA

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Türk halk müziğinde kullanılan, cura, bulgari, çöğür, bağlama gibi telli ve çalgıçla çalınan çalgıların genel adı
   • "Gündüzleri öğleden sonra yatağından kalkarak tamburasını eline alıyordu." (Ömer Seyfettin)

BURUKÇA

1. [sıfat] Tadı biraz buruk olan

İTBURNU

1. [isim] Yaban gülünün meyvesi

KAMBURA

1. [isim] Kitapların ciltlenmesiyle sırt bölümünde oluşan yuvarlaklık

BURAĞAN

1. [isim] Güçlü esen rüzgâr

BURUNDİ

...

BURJUVA

Kelime Kökeni : Fransızca

1. [sıfat] Şehirde yaşayıp özel imtiyazlardan yararlanan
   • "Burjuva bir aileden doğmuş, bir fabrikatörle evlenmiş." (Hüseyin Cahit Yalçın)
2. Orta sınıftan olan, kent soylu

BURULMA

1. [isim] Burulmak işi

BURADAN

1. [zarf] Bu yerden

MECBURİ

Kelime Kökeni : Arapça

1. [sıfat] Zorunlu
   • "Mecburi iniş."

BURACIK

...

KABURGA

Kelime Kökeni : Moğolca

1. [isim] Eğe kemiklerinin oluşturduğu kafes
   • "Yüreğinde heyecan büyüdü büyüdü, göğsüne sığmayan bir gürültü kaburgalarını parçalayacaktı." (Halit Ziya Uşaklıgil)
2. Eğe (I)
3. Gemilerde dış kaplamanın dayandığı iskelet

BURUŞUK

1. Gerginliği, düzgünlüğü kalmamış, buruşmuş olan

BURUKSU

1. [sıfat] Buruğa benzer, buruk gibi
   • "Bundan kuvvet alarak âdeta bir nevi buruksu saadet içinde yaşamaktayım." (Refik Halit Karay)

OBURLUK

1. [isim] Obur olma durumu
   • "Tekaüt olduktan sonra doktorlara inat oburluğa, nargileye bir nihayet vermemişti." (Ömer Seyfettin)

BURUŞMA

1. [isim] Buruşmak işi

TABURCU

1. [sıfat] Hastaneden çıkması kararlaştırılmış (hasta)