İçinde BUR geçen 7 harfli kelimeler

İçinde bur olan 7 harfli 29 kelime var. İçerisinde BUR bulunan kelimeler listesini scrabble oyununda ya da Türkçe araştırmalarınızda kullanabilirsiniz. Bir de başında bur olan kelimeler listesine ya da Sonu bur ile biten kelimeler listesine gözatmak isteyebilirsiniz. Ayrıca şunu da deneyebilirsiniz, İşlerinizi kolaylaştıracak bir kelime bulucu : Kelime bulma makinesi

Harf Sayısına Göre Kelimeler

B R U Harfleri İle Yazılabilecek Bazı Kelimeler

2 Harfli Kelimeler

BU, UR

Daha kapsamlı sonuç için lütfen kelime bulma makinesini kullanın.

Bazı kelimelerin anlamları (Kaynak : TDK)

BURUNTU

1. [isim] Buru, sancı, bağırsak bozukluğu
   • "Sus! Buruntu geçiriyorum, azıcık kıpırdansam falya." (Hüseyin Rahmi Gürpınar)

TAMBURİ

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Tambur çalan kimse
   • "Zihnim bu şehirden, bu devirden çok uzakta / Tamburi Cemil Bey çalıyor eski plakta." (Yahya Kemal Beyatlı)

BURUNDİ

...

BURKMAK

1. [-i] Bir şeyi burar gibi ekseni etrafında döndürmek
   • "Birinin kolunu burkmak."
2. [nsz] Burkulmak
   • "Ayağım burktu."
3. Acı vermek, üzmek
   • "Yörede, şimdi yürek burkan bir suskunluk vardı." (Tarık Buğra)
4. Bazı yiyecekler, ağza kekre tat vermek

BURJUVA

Kelime Kökeni : Fransızca

1. [sıfat] Şehirde yaşayıp özel imtiyazlardan yararlanan
   • "Burjuva bir aileden doğmuş, bir fabrikatörle evlenmiş." (Hüseyin Cahit Yalçın)
2. Orta sınıftan olan, kent soylu

BURTLAK

1. [isim] Taşlık, çalılık yer

MECBURİ

Kelime Kökeni : Arapça

1. [sıfat] Zorunlu
   • "Mecburi iniş."

BURADAN

1. [zarf] Bu yerden

BURCUMA

1. [isim] Burcumak işi

BURUKSU

1. [sıfat] Buruğa benzer, buruk gibi
   • "Bundan kuvvet alarak âdeta bir nevi buruksu saadet içinde yaşamaktayım." (Refik Halit Karay)

BURUŞMA

1. [isim] Buruşmak işi

BURUNLU

1. [sıfat] Herhangi bir biçimde burnu olan
   • "Dördü de birbirine benzeyen zayıf, kanca burunlu çocuklardı." (Haldun Taner)
2. Çıkıntısı olan
3. Kendini beğenmiş, kibirli

İTBURNU

1. [isim] Yaban gülünün meyvesi

BURAĞAN

1. [isim] Güçlü esen rüzgâr

KAMBURA

1. [isim] Kitapların ciltlenmesiyle sırt bölümünde oluşan yuvarlaklık

BURGATA

Kelime Kökeni : İtalyanca

1. [isim] Tel ve bitkisel halatların inç olarak çevresini belirten, 2,54 cm'ye eşit olan birim

BURSSUZ

1. [sıfat] Burs almayan, bursu olmayan

BAYBURT

...

TAMBURA

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Türk halk müziğinde kullanılan, cura, bulgari, çöğür, bağlama gibi telli ve çalgıçla çalınan çalgıların genel adı
   • "Gündüzleri öğleden sonra yatağından kalkarak tamburasını eline alıyordu." (Ömer Seyfettin)

BURUKÇA

1. [sıfat] Tadı biraz buruk olan