İçinde İ geçen 3 harfli kelimeler

İçinde İ olan 3 harfli 114 kelime var. İçerisinde İ harfi bulunan kelimeler listesini scrabble oyununda ya da Türkçe araştırmalarınızda kullanabilirsiniz. Bir de başında İ harfi olan kelimeler listesine ya da Sonu İ harfi ile biten kelimeler listesine gözatmak isteyebilirsiniz. Ayrıca şunu da deneyebilirsiniz, İşlerinizi kolaylaştıracak bir kelime bulucu : Kelime bulma makinesi

Harf Sayısına Göre Kelimeler

Daha kapsamlı sonuç için lütfen kelime bulma makinesini kullanın.

Bazı kelimelerin anlamları (Kaynak : TDK)

İKA

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Yapma, etme
   • "Zarar ika etti. Cürüm ika etti."

MİR

Kelime Kökeni : Farsça

1. [isim] Baş, kumandan, amir
2. Bey, emir

ÇİP

1. [isim] Yonga
   • "Bilgisayar çipi."

TİM

Kelime Kökeni : İngilizce

1. [isim] Silahlı kuvvetlerde, belirli bir iş veya hizmeti başarabilecek güçteki en küçük birlik
2. Silah, telsiz istasyonu vb.ni çalıştırmak için kurulan topluluk

BİZ

1. [zamir] Çokluk birinci kişiyi gösteren söz
   • "Biz, Türkler, bütün tarihî hayatımızca hürriyet ve istiklale timsal olmuş bir milletiz!" (Atatürk)
   • "Şehir uşağıyız. Bize de mi lolo? Bu işin içinde bir karı dalaveresi olduğunu anladım." (Hüseyin Rahmi Gürpınar)
2. Bazen teklik birinci kişi zamiri "ben" yerine kullanılan bir söz
   • "Biz kendisini aldığımız zaman vücudu pek ince idi." (Hüseyin Rahmi Gürpınar)

HİT

Kelime Kökeni : İngilizce

1. [isim] Liste başı
   • "Her şarkı hit oluyordu."

TİZ

Kelime Kökeni : Farsça

1. [sıfat] İnce, keskin (ses)
   • "Tüfeklerin daha tiz yaylım teraneleri bu en yüksek ölüm raksına hâkim olmuş." (Halide Edip Adıvar)

AFİ

1. [isim] Gösteriş, çalım, caka
   • "Bir manevra, bir afi, bir dalavere olacak diyordum." (Ömer Seyfettin)
   • "Yanındaki kıza afi yapmak için onun önüne, dilenciye sadaka verir gibi bahşiş fırlatan bir züppeyi, bıraksalar öldürecekti." (Haldun Taner)

LİG

Kelime Kökeni : Fransızca

1. [isim] Küme

ASİ

Kelime Kökeni : Arapça

1. [sıfat] Başkaldıran, isyan eden
2. Hayırsız, dikbaşlı
   • "Asi evlat."

DİZ

1. [isim] Kaval, baldır ve uyluk kemiğinin birleştiği yer
   • "Köşeye yaslanmış, bir dizini altına almış, öteki dizini dikmiş, kolunu da uzatmış, anlatıyordu." (Memduh Şevket Esendal)
   • "Beni dinleyin deyip hemen önümüze diz çöktü." (Sermet Muhtar Alus)
   • "Beş yüz sene evvel bahadır babalarımızın sizi dize getirerek zapt ettiği yerleri alamayacaksınız." (Ömer Seyfettin)
   • "Bir nişanlısı var ki hiçbir iş görmez, evden dışarı çıkmaz, kızın dizi dibinden ayrılmaz." (Memduh Şevket Esendal)
2. Oturulduğunda uyluğun üst yanı

GİZ

1. [isim] Sır
   • "O gün çözer gibi olmuştu Kütahya çinilerindeki dipdiri renklerin gizini." (Necati Cumalı)

DİK

1. [sıfat] Yatay bir düzleme göre yer çekimi doğrultusunda bulunan, eğik olmayan
   • "Sağlam yapılı, dik duruşlu bir gençti o yıllarda." (Necati Cumalı)
   • "Hiçbir şey söylemeden dik dik baktı." (Sait Faik Abasıyanık)
2. Yatık durmayan, sert
   • "Dik saç."
3. Sert, kalın, tok (ses)
   • "Sesi dik ve küstahtı, söylediklerini aşağı salonda bekleşen komşular işittiler." (Atilla İlhan)
4. Sert (bakış)
5. Ters, aksi (söz)
6. Kaba, yersiz (davranış)
   • "Kaba denilecek kadar ani ve dik bir davranışla halasını bıraktı ve kalktı." (Halide Edip Adıvar)
7. Birbirine dikey olan doğrulardan oluşmuş
   • "Dik açı. Dikdörtgen. Dik yamuk."

PİÇ

Kelime Kökeni : Farsça

1. [isim] Anası ile babası arasında evlilik bağı olmadan dünyaya gelen çocuk, veledizina
2. Babası belli olmayan çocuk
   • "Can sıkıntısı, pişmanlık ve öfkenin, bu Vaniköy akşamını nasıl piç edeceğini şimdiden kestirebiliyordum." (Atilla İlhan)
3. Her şeyin küçüğü, büyüğü ile aynı nitelikte olmayan
   • "Nasıl olsa bugünü de harcadık, piç ettik." (Atilla İlhan)
4. Terbiyesiz, arsız çocuk
   • "Şimdi bir karış piçler bile zavallıya -Ulan, hödük, bana baksana- diye hitap ediyorlar." (Ömer Seyfettin)
5. Kalleş, kurnaz, kötü niyetli kimse
6. Bir ana bitkinin çevresinde yeniden beliren sürgün ve filizler

ZİR

Kelime Kökeni : Farsça

1. [isim] Alt
2. Aşağı

İYE

1. [isim] Kendisinin olan bir şeyi, yasaya uygun olarak dilediği gibi kullanabilen kimse, sahip

MİT

Kelime Kökeni : Fransızca

1. [isim] Geleneksel olarak yayılan veya toplumun hayal gücü etkisiyle biçim değiştiren, tanrı, tanrıça, evrenin doğuşu ile ilgili hayalî, alegorik bir anlatımı olan halk hikâyesi, mitos
   • "Ergenekon efsanesi bir mittir."
2. Efsaneleşen kavram veya kişi

MİM

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Arap alfabesinin yirmi dördüncü harfinin adı
2. Biten bir yazının altına konulan işaret
   • "Bu lafıma mim koy dedi Sabri Bey." (Atilla İlhan)

SİF

Kelime Kökeni : İngilizce

1. [isim] İthalatta bir malın bedeli, sigortası ve navlunu giderleriyle birlikte olmak üzere maliyeti

MİL

Kelime Kökeni : Rumca

1. [isim] Selin sürükleyip getirdiği çok küçük taneli çamurlaşmış kum ve toprak karışımı