Sonunda eş olan 8 harfli 10 kelime var. EŞ ile biten kelimeler listesini inceleyerek aradığınız kelimeleri bulabilirsiniz. Türkçe araştırmalarınızda, scrabble oyununda bu kelimeleri kullanabilirsiniz. Ayrıca İçinde eş olan kelimeler listesine ya da başında eş olan kelimeler listesine gözatmak isteyebilirsiniz. Ayrıca şunu da deneyebilirsiniz, işlerinizi kolaylaştıracak bir kelime bulucu : Kelime bulma makinesi
Harf Sayısına Göre Kelimeler
E Ş Harfleri İle Yazılabilecek Bazı Kelimeler
2 Harfli Kelimeler
EŞ, ŞE
Daha kapsamlı sonuç için lütfen kelime bulma makinesini kullanın.
Bazı kelimelerin anlamları (Kaynak : TDK)
- SIRMAKEŞ
-
Kelime Kökeni : Türkçe
-
[isim]
Gümüş veya başka madenleri haddeden çekip sırma yapan kimse
-
[isim]
Gümüş veya başka madenleri haddeden çekip sırma yapan kimse
- ESRARKEŞ
-
Kelime Kökeni : Türkçe
-
[isim]
Esrar (II) kullanmayı alışkanlık durumuna getiren kimse
- "Dalga geçen esrarkeşin gözü ne görürse kırk derece ateşle yanan adamın dışa fırlayan gözü de onu görür." (Ahmet Haşim)
-
[isim]
Esrar (II) kullanmayı alışkanlık durumuna getiren kimse
- KEŞMEKEŞ
-
Kelime Kökeni : Farsça
-
[isim]
Karışık olma durumu, karışıklık
- "O keşmekeş esnasında arkadaşlarını bile görememişlerdi." (Haldun Taner)
-
[isim]
Karışık olma durumu, karışıklık
- DÜŞÜNDEŞ
-
-
[sıfat]
Aynı düşüncede olan, aynı düşünceyi savunan, oydaş, fikirdeş
-
[sıfat]
Aynı düşüncede olan, aynı düşünceyi savunan, oydaş, fikirdeş
- FİKİRDEŞ
-
-
[sıfat]
Aynı düşüncede olan, aynı düşünceyi savunan, düşündeş, oydaş
-
[sıfat]
Aynı düşüncede olan, aynı düşünceyi savunan, düşündeş, oydaş
- TUĞRAKEŞ
-
Kelime Kökeni : Türkçe
-
[isim]
Nişancı
-
[isim]
Nişancı
- KEMANKEŞ
-
Kelime Kökeni : Farsça
-
[isim]
Okçu
- "Kimi yayı öptü, kimi fırlattı / En er kemankeşe yetti üç atım." (Yahya Kemal Beyatlı)
-
[isim]
Okçu
- MÜŞEVVEŞ
-
Kelime Kökeni : Arapça
-
[sıfat]
Belirsiz, karışık, düzensiz
-
[sıfat]
Belirsiz, karışık, düzensiz
- AFYONKEŞ
-
Kelime Kökeni : Arapça
-
Keyif için afyon yutan veya çeken, afyon tiryakisi olan kimse
-
Keyif için afyon yutan veya çeken, afyon tiryakisi olan kimse
- TEBELLEŞ
-
-
[sıfat]
İstenmediği hâlde, birinden veya bir yerden ayrılmayan, gitmeyen, musallat olan
- "... hanım evladını tepemize tebelleş eden kendisidir." (Atilla İlhan)
-
[sıfat]
İstenmediği hâlde, birinden veya bir yerden ayrılmayan, gitmeyen, musallat olan