Em ile başlayan 7 harfli kelimeler

Başında em olan 7 harfli 26 kelime var. Em ile başlayan kelimeler listesini scrabble oyununda ya da Türkçe ile ilgili araştırmalarınızda kullanabilirsiniz. Ayrıca İçinde em olan kelimeler listesine ya da sonu em ile biten kelimeler listesine gözatmak isteyebilirsiniz.

Karmaşık harflerden başında em bulunan kelimeleri bulmak için Kelime Bulma Makinesi'ni kullanabilirsiniz.

Harf Sayısına Göre Kelimeler

E M Harfleri İle Yazılabilecek Bazı Kelimeler

2 Harfli Kelimeler

EM, ME

Daha kapsamlı sonuç için lütfen kelime bulma makinesini kullanın.

Bazı kelimelerin anlamları (Kaynak : TDK)

EMİRLİK

1. [isim] Beylik

EMBRİYO

Kelime Kökeni : Fransızca

1. [isim] Oğulcuk

EMZİKLİ

1. [sıfat] Emziği olan
2. Çocuğunu emziren (kadın)
   • "Vapuru dolduran emzikli annelerin yüzlerine dikkatle bakarak saadetlerine imrendi." (Peyami Safa)

EMİRBER

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Emir eri
   • "Paşa o gün konuşmasına başlamazdan önce emirberlerine gene iki kahve emretti." (Ruşen Eşref Ünaydın)

EMİRDAĞ

...

EMBESİL

Kelime Kökeni : Fransızca

1. [sıfat] Budala, aptal, ahmak

EMMİLİK

...

EMİNLİK

...

EMREDİŞ

...

EMRETME

1. [isim] Emretmek işi

EMZİRİŞ

1. [isim] Emzirme işi veya biçimi

EMZİRME

1. [isim] Emzirmek işi

EMLAKÇI

1. [isim] Emlak alıp satma işiyle geçinen kimse
2. Emlak bürosu

EMPRİME

Kelime Kökeni : Fransızca

1. [isim] Değişik renkte boya kullanılarak kumaş üzerine desen ve zemin basma işlemi
2. Bu işleme uğratılan (ipekli, yünlü vb. kumaş)
   • "Emprime yünlü. Emprime bu yıl moda."

EMİŞMEK

1. [nsz] Karşılıklı olarak emmek
2. Sağılmadan önce koyunlar kuzular tarafından gizlice emilmek

EMEKTAR

Kelime Kökeni : Türkçe

1. [sıfat] Bir görevde uzun süre kalıp o işe emeği geçmiş olan (kimse)
   • "Raşit çocuk, emektar hizmetçimiz ve sütannemin oğluydu." (Reşat Nuri Güntekin)
2. Çok kullanılmış, eski
   • "Emektar makinenin tozlarını silip masaya yerleşmeye karar verdim." (Çetin Altan)

EMİRCİK

1. [isim] Yalıçapkını

EMPİRME

1. [isim] Emprime

EMDİRME

1. [isim] Emmesini sağlama, emdirme işi

EMNİYET

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Güvenlik
   • "Kendi vatandaşlarının ırz, mal, can emniyeti hakkında teminat istiyorlar." (Ercüment Ekrem Talu)
   • "Hele emniyet ettiğim birkaç uyanık arkadaşla bulunduğum zaman bülbül gibi ötüyordum." (Reşat Nuri Güntekin)
   • "Arkadaşının emniyet vermesine rağmen içi rahat değildi." (Mahmut Yesari)
2. Güven, inanma, itimat
   • "Paris'teki hemşehriler bana büyük bir sevgi ve emniyetle kucaklarını açmışlardı." (Reşat Nuri Güntekin)
3. Polis işleri
4. Güvenlik işlerinin yürütüldüğü yer
   • "Emniyet müdürlüğü."
5. Bir araçta güven sağlayıcı parça