Di ile başlayan 9 harfli kelimeler

Başında di olan 9 harfli 93 kelime var. Di ile başlayan kelimeler listesini scrabble oyununda ya da Türkçe ile ilgili araştırmalarınızda kullanabilirsiniz. Ayrıca İçinde di olan kelimeler listesine ya da sonu di ile biten kelimeler listesine gözatmak isteyebilirsiniz.

Karmaşık harflerden başında di bulunan kelimeleri bulmak için Kelime Bulma Makinesi'ni kullanabilirsiniz.

Harf Sayısına Göre Kelimeler

D İ Harfleri İle Yazılabilecek Bazı Kelimeler

2 Harfli Kelimeler

İD

Daha kapsamlı sonuç için lütfen kelime bulma makinesini kullanın.

Bazı kelimelerin anlamları (Kaynak : TDK)

DİKOTOMİK

Kelime Kökeni : Fransızca

1. [sıfat] İkileşik

DİKENİMSİ

...

DİKENLİCE

1. [zarf] Dikenli olarak
   • "Parmaklıklara dikenlice sarılan yeşillikler bir süreden beri güllerle örtülmüştü." (Falih Rıfkı Atay)

DİRİLEŞME

1. [isim] Dirileşmek işi

DİSİPLİNE

Kelime Kökeni : Fransızca

1. [sıfat] "Sıkı düzen ve denetim altına alınmak, zapturapt altına alınmak, denetim altında tutulmak" anlamlarında disipline edilmek, "sıkı düzen ve denetim altına almak, zapturapt altına almak" anlamlarında disipline etmek, "kendi kendine veya dış etkilerle düzen ve denetim altına girmek" anlamında disipline olmak birleşik fiillerinde geçen bir söz

DİLDAŞLIK

1. [isim] Dildaş olma durumu

DİZGİNSİZ

1. [sıfat] Dizgini olmayan
2. Aşırı olan, engel tanımayan, ölçüsüz
   • "Bir çocuk, bir büyükten daha kuvvetle sevebilir çünkü muhayyilesi daha serbest ve dizginsizdir." (Peyami Safa)

DİLLEKLİK

...

DİDİKLEME

1. [isim] Didiklemek işi
   • "Beklemek işkencesi yüreğini fena didiklemeye başladı." (Çetin Altan)

DİKLENMEK

1. [nsz] Birine karşı ters bir davranışta bulunmak, karşı gelmek, kafa tutmak

DİRENİLME

1. [isim] Direnilmek işi

DİKLİĞİNE

...

DİKİVERME

1. [isim] Dikivermek işi

DİLMAÇLIK

1. [isim] Çevirmenlik
   • "... o subayları esir alıp askere getiren kumandan Kâzım Bey dilmaçlık ediyordu." (Ruşen Eşref Ünaydın)

DİPLOMALI

1. [sıfat] Diploması olan
2. Yetkisi diploma ile belgelenmiş
   • "Diplomalı terzi."

DİLLENMEK

1. [nsz] Çocuk konuşmaya başlamak
2. Konuşma yeteneği olmayan varlık konuşmak, dile gelmek
   • "... elini uzatıp tam koparacağı sırada mor menekşe dillendi. -Koparma beni..." (Tarık Dursun K)
3. Onaylanmayan bazı davranışlar yüzünden hakkında dedikodu yapılmak, dile düşmek
   • "Kasabanın, evi basıla taşlana dillenmiş en namlı kahpesini, Yatık Emine'yi bir gece atına almış köye getirmişti." (Refik Halit Karay)

DİVANELİK

1. [isim] Kaçıklık, delilik

DİDİNİLME

...

DİNDARLIK

1. [isim] Dindar olma durumu

DİKLEŞMEK

1. [nsz] Dik duruma gelmek
2. Birine karşı ters tutum içine girmek, karşı durmak
   • "Fen şubesi şefi birden dikleşti." (Refik Halit Karay)