Ç ile biten 8 harfli kelimeler

Sonunda ç olan 8 harfli 49 kelime var. Ç harfi ile biten kelimeler listesini inceleyerek aradığınız kelimeleri bulabilirsiniz. Türkçe araştırmalarınızda, scrabble oyununda bu kelimeleri kullanabilirsiniz. Ayrıca İçinde ç harfi olan kelimeler listesine ya da başında ç harfi olan kelimeler listesine gözatmak isteyebilirsiniz. Ayrıca şunu da deneyebilirsiniz, işlerinizi kolaylaştıracak bir kelime bulucu : Kelime bulma makinesi

Harf Sayısına Göre Kelimeler

Daha kapsamlı sonuç için lütfen kelime bulma makinesini kullanın.

Bazı kelimelerin anlamları (Kaynak : TDK)

KURUTMAÇ

1. [isim] Mürekkebi kurutmak için kullanılan kurutma kâğıdı ve bunun takılı bulunduğu araç

BELİRTEÇ

1. [isim] Zarf
2. Ayıraç

SUNTIRAÇ

Kelime Kökeni : Farsça

1. [isim] Nalbantların, nallanacak hayvanın tırnağını keserken kullandıkları keskin araç
2. Saraçların derilere yiv açmakta kullandıkları, metalden U biçimindeki araç

TEHEYYÜÇ

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Coşma, heyecanlanma
   • "Genç kızın kızarmış yüzünde teheyyüç görünüyordu." (Peyami Safa)

KARAAĞAÇ

1. [isim] Karaağaçgillerin örnek bitkisi olan, kerestesi değerli bir ağaç, narven (Ulmus)

DONDURAÇ

1. [isim] Derin dondurucu

GEPEGENÇ

1. Gepgenç, pek genç

MENENGİÇ

1. [isim] Çitlembik

ATLANGIÇ

1. [isim] Atlama taşı

YASTAĞAÇ

1. [isim] Üstünde hamur açılan, yemek yenilen tahta

DALKILIÇ

1. [zarf] Kılıcını çekmiş olarak, yalın kılıç
   • "Süvariler dalkılıç hücuma geçtiler."

İRKİLTEÇ

...

ALDANGIÇ

1. [isim] Üzeri ot veya kumla örtülmüş çukur, tuzak

İNDÜKLEÇ

1. [isim] İndükleme akımı elde etmeye yarayan araç

MÜREVVİÇ

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Bir düşüncenin taraftarı veya yayıcısı

TEFERRÜÇ

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Açılma, ferahlama
2. Gezinti
   • "Senin bu vücutla değirmen başına teferrüce gitmeye ne hakkın var ne takatin..." (Sait Faik Abasıyanık)

MÜNDERİÇ

Kelime Kökeni : Arapça

1. [sıfat] Bir şeyin içinde yer almış
   • "Kitapta bu bahis münderiç değil."

İĞRENGEÇ

...

TUTTURAÇ

1. [isim] Bir şeyin bağlanıp tutturulduğu nesne

ÇEVİRGEÇ

1. [isim] Anahtar