Ç ile biten 5 harfli kelimeler

Sonunda ç olan 5 harfli 106 kelime var. Ç harfi ile biten kelimeler listesini inceleyerek aradığınız kelimeleri bulabilirsiniz. Türkçe araştırmalarınızda, scrabble oyununda bu kelimeleri kullanabilirsiniz. Ayrıca İçinde ç harfi olan kelimeler listesine ya da başında ç harfi olan kelimeler listesine gözatmak isteyebilirsiniz. Ayrıca şunu da deneyebilirsiniz, işlerinizi kolaylaştıracak bir kelime bulucu : Kelime bulma makinesi

Harf Sayısına Göre Kelimeler

Daha kapsamlı sonuç için lütfen kelime bulma makinesini kullanın.

Bazı kelimelerin anlamları (Kaynak : TDK)

KISAÇ

...

GÜMEÇ

1. [isim] Bal peteğini oluşturan altı köşeli gözeneklerden her biri

PEÇİÇ

1. [isim] Zar yerine yedi tane küçük deniz hayvanı kabuğu atılarak bunların açık taraflarının üste veya alta gelmelerine göre taş ilerleterek oynanan bir oyun
   • "Muşamba fenerlerle kadın misafirler geldi, epeyce bir zaman peçiç ve yüzük oynandı." (Reşat Nuri Güntekin)
2. Bir tür kâğıt oyunu
   • "Pek neşeli vaktinde hizmetçi kadınla peçiç oynar." (Hüseyin Rahmi Gürpınar)

HAVUÇ

Kelime Kökeni : Farsça

1. [isim] Maydanozgillerden, koni biçimindeki etli kökü için sebze olarak yetiştirilen iki yıllık otsu bir kültür bitkisi, yeregeçen (Daucus carota)

DÖNEÇ

1. [isim] Dalgalı akımlı elektrik motor veya dinamolarında hareketli bölüm, rotor

HARİÇ

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Dış, dışarı
   • "Hemen on dakika yürüyünce kasaba haricine çıkılır." (Sait Faik Abasıyanık)
2. Yabancı ülke, dışarı
   • "On yıl hariçte kalmış."
3. [zarf] Dışta kalmak üzere, dışında sayılmak üzere, müstesna
   • "Dişçi koltuğu hariç, kim bir koltuğa oturursa kendini bir şey zanneder." (Burhan Felek)

KULAÇ

1. [isim] Gerilerek açılmış iki kolun parmak uçları arasındaki uzaklık
   • "Hortum beş on kulaç ötemize yanaşmıştı." (Halikarnas Balıkçısı)

RAYİÇ

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Bir para biriminin veya malın satış ve sürüm değeri
   • "Türk lirasının rayicinin en yüksek olduğu bir dönemden söz ediyorum." (Haldun Taner)

KAKIÇ

1. [isim] Balık avında kullanılan, ucu demir kancalı bir çeşit zıpkın

UTANÇ

1. [isim] Utanma duygusu, hicap
   • "O zaman, tuhaf bir utanca düşüp şaşırır, başımı önüme eğerdim." (Yakup Kadri Karaosmanoğlu)
   • "Bundan utanç duyuyor, utanılacak pek az şey yapan birisi olarak da gerginleşiyordu." (Tarık Buğra)
   • "Yalvarırım hanımcığım, beni beyin yanına çıkarmayınız, utancımdan yerlere geçerim." (Hüseyin Rahmi Gürpınar)
   • "Süleymaniye'nin avlusunu dolaşırken, utancımızdan yerin dibine gireceğimiz geldi." (Bedri Rahmi Eyuboğlu)

AYRAÇ

1. [isim] Cümle içinde geçen bir sözü, metin dışı tutmak için o sözün başına ve sonuna getirilen yay veya köşeli biçimde işaret, parantez

ALMAÇ

1. [isim] Bir elektrik akımını alıp başka bir kuvvete çeviren cihaz, alıcı, reseptör

MİZAÇ

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Huy, yaradılış, tabiat, karakter
   • "Birdenbire mizacı değişen Sabri'yi kadınlardan bile tanımayan kalmadı." (Ömer Seyfettin)
2. İnsan vücudunun fizyolojik yapısı, sağlık

DEMEÇ

1. [isim] Yetkili bir kimsenin bir konuda yayın organlarına yaptığı açıklama, beyanat
   • "Yan tutmadan davranacağını ve davranılmasını isteyen demecini yaymıştı." (Tarık Buğra)

ÜŞENÇ

1. [isim] Üşenme, üşengeçlik
   • "Doğruyu aramanın üşenci ruhlara çöktü mü?" (Sait Faik Abasıyanık)

ÖZENÇ

1. [isim] İstek
2. İmrenme

DURAÇ

1. [isim] Kaide

SARAÇ

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Koşum ve eyer takımları yapan veya satan kimse
2. Koşum ve eyer takımlarını işleyen ve süsleyen kimse
3. Deri, muşamba vb.nden bavul, çanta yapan kimse

GÖMEÇ

...

PULUÇ

1. [sıfat] Cinsel gücü olmayan (erkek)