Ç ile biten 4 harfli kelimeler

Sonunda ç olan 4 harfli 45 kelime var. Ç harfi ile biten kelimeler listesini inceleyerek aradığınız kelimeleri bulabilirsiniz. Türkçe araştırmalarınızda, scrabble oyununda bu kelimeleri kullanabilirsiniz. Ayrıca İçinde ç harfi olan kelimeler listesine ya da başında ç harfi olan kelimeler listesine gözatmak isteyebilirsiniz. Ayrıca şunu da deneyebilirsiniz, işlerinizi kolaylaştıracak bir kelime bulucu : Kelime bulma makinesi

Harf Sayısına Göre Kelimeler

Daha kapsamlı sonuç için lütfen kelime bulma makinesini kullanın.

Bazı kelimelerin anlamları (Kaynak : TDK)

EMEÇ

1. [isim] Su ve kara yosunlarının, kökü andıran tutunma organı

EVİÇ

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Klasik Türk müziğinde bir çeşit birleşik makam, evç

ALIÇ

Kelime Kökeni : Farsça

1. [isim] Akdiken
   • "Sık pırnallıklar, erguvan, defne, alıç kümeleri yer yer yolu boğuyor." (Necati Cumalı)
2. Bu ağacın mayhoş yemişi

GÖNÇ

1. [sıfat] Zengin, varlıklı

BRİÇ

Kelime Kökeni : İngilizce

1. [isim] Dört kişi arasında oynanan bir iskambil oyunu
   • "Briç masasında operetçi Muhlis Sabahattin başı çeker." (Salâh Birsel)

BURÇ

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Kale duvarlarından daha yüksek, yuvarlak, dört köşe veya çok köşeli kale çıkıntısı
   • "Surun yıkık burçlarından baykuşlar gülüyor." (Haldun Taner)
2. Zodyak üzerinde yer alan on iki takımyıldıza verilen ortak ad
3. Demir aksamın birbirine değmesini engellemek, boşlukları doldurmak amacıyla sarı, karbon, plastik vb.nden yapılan bir motor parçası

HARÇ

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Harcanan para, masraf
2. Resmî işlerde devlet veznesine ödenen para
   • "Tapu harcı. Mahkeme harcı."
3. Yükseköğrenim öğrencilerinin ödemek zorunda olduğu katkı payı
4. Yapıda tuğla veya taşların örgüsünü sağlamlaştırmak, duvarları sıvamak için kullanılan, toprak, saman, kum, kireç, çimento vb. şeyleri su ile kararak yapılan karışım
   • "Sıvanmış, boyanmış bir binanın tuğlaları arasındaki harcı göremeyiz." (Orhan Veli Kanık)
5. Bir yemeğin yapılmasında kullanılan ve tat veren maddelerin bütünü
   • "Bu yemeğin harcı pek iyi değil."
6. Giysiler dikilirken kullanılan tamamlayıcı veya süsleyici şeyler
7. Bahçıvanlıkta değişik nitelikteki toprak vb. maddelerin karıştırılmasıyla hazırlanmış toprak

HINÇ

1. [isim] Öç alma duygusu ile dolu öfke, kin, gayz
   • "Kendisini bırakıp gittiğimden dolayı uğradığı ihanetin hıncı ile pek kolay affetmeyecekti." (Refik Halit Karay)
   • "Fakat bu kadarcık bir mukabeleyle bütün hıncını almış değildi." (Yakup Kadri Karaosmanoğlu)
   • "Hıncını çıkarmak için başka vesileler arıyordu." (Reşat Nuri Güntekin)

İZAÇ

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Bunaltma, tedirgin etme, baş ağrıtma, can sıkma
   • "Bu vaka Bilal'i, uşakların izacından tamamen kurtardı." (Halide Edip Adıvar)
   • "Fısıltıları bu sakin adamı gıdıklıyor, izaç ediyor." (Halide Edip Adıvar)

KIRÇ

1. [isim] Kışın, sisli havalarda, ağaç dallarını, toprak çıkıntılarını vb. yerleri kaplayan buz tabakası

İNEÇ

1. [isim] Tekne, yukaç karşıtı

MALÇ

1. [isim] Toprak ve rutubet muhafazası amaçları ile çayır ve mera üzerine bırakılan veya başka yerlerden getirilip serpilen her türlü bitki artığı

İLAÇ

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Bir hastalığı iyi etmek veya önlemek için türlü yollarla kullanılan madde, em, deva
   • "Hani eskiden cahillere davultozuyla minaregölgesinden ilaç yapıp paralarını alıverenler varmış." (Reşat Nuri Güntekin)
   • "Doktor geldi, ilaç yazdı..." (Yusuf Ziya Ortaç)
2. Çare, önlem
   • "Böylesi zor bir iş için çalışmak bana ilaç gibi geliyordu." (Cahit Uçuk)

HURÇ

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Genellikle yelken bezinden veya meşinden yapılmış büyük heybe
2. Çeşitli kumaşlardan yapılan, içerisine battaniye, yorgan vb. eşya konulan özel çanta

ANAÇ

1. [isim] Yemiş verecek durumdaki ağaç
   • "Bir yıllanmış ağaca anaç derler, babaç demezler." (Burhan Felek)
2. Yavru yetiştirecek duruma gelmiş olan hayvan
3. [sıfat] İri, kart
   • "Ön sıranın başına oturmuş, iki anaç kız, baş başa konuşuyorlar." (Memduh Şevket Esendal)
4. [sıfat] Kurnaz
5. [sıfat] Deneyli, bilgili
6. [sıfat] Başına buyruk

ULAÇ

1. [isim] Zarf-fiil

FERÇ

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Dişi canlılarda üreme organının dış bölümü, vulva

ORUÇ

Kelime Kökeni : Farsça

1. [isim] Tanrı'ya ibadet amacıyla yeme, içme vb. şeylerden belli bir süre veya biçimlerde kendini alıkoyma
   • "Eh, biz her vakit duamızı, orucumuzu eksik etmeyiz, çok şükür!" (Necati Cumalı)
   • "Akşam Rabia ile beraber oruç bozuyor, iftar ediyoruz." (Halide Edip Adıvar)
   • "Bütün sene cumadan gayri günlerde oruç tutarım." (Reşat Nuri Güntekin)
2. Çok sevilen veya istenen şeylerden uzak durma
   • "Ayıplama kardeş, üç gündür lakırtı orucundayım." (Hüseyin Rahmi Gürpınar)

FEVÇ

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] İnsan kalabalığı

KONÇ

1. [isim] Ayağa giyilen şeylerde ayak bileğinden baldıra doğru olan bölüm
   • "Çorap koncu. Çizme koncu."