V ile baslayan 6 harfli kelimeler

Başında v olan 6 harfli 77 kelime var. V harfi ile başlayan kelimeler listesini scrabble oyununda ya da Türkçe ile ilgili araştırmalarınızda kullanabilirsiniz. Ayrıca İçinde v harfi olan kelimeler listesine ya da sonu v harfi ile biten kelimeler listesine gözatmak isteyebilirsiniz. Ayrıca işlerinizi kolaylaştıracak bir kelime bulucu : Kelime bulma makinesi

Harf Sayısına Göre Kelimeler

Daha kapsamlı sonuç için lütfen kelime bulma makinesini kullanın.

Bazı kelimelerin anlamları (Kaynak : TDK)

VAFTİZ

Kelime Kökeni : Rumca

1. [isim] Hristiyanlıkta yeni doğan çocuğun ilk günahı silmek ve onu Hristiyanlaştırmak amacıyla yapılan kutsal işlem

VALİDE

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Anne
   • "Evde, yerinden kalkamayan seksenlik bir validem var." (Memduh Şevket Esendal)

VEFALI

1. [sıfat] Vefakâr
   • "Hatırda kalan şey değişmez zamanla / Ne vefalı komşumuzdun sen Fahriye abla." (Ahmet Muhip Dranas)

VİZYON

Kelime Kökeni : Fransızca

1. [isim] Görünüm
2. Ülkü
3. Gösterim
4. Geniş görüş, ileri görüş

VİNTER

Kelime Kökeni : İngilizce

1. [isim] Ağaç çemberler üzerine örülmüş torba biçimindeki balık ağı

VESİLE

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Sebep, bahane
   • "Arkadaşlar birer vesile ile dağıldılar ve beni Besim Bey'le yalnız bıraktılar." (Memduh Şevket Esendal)
   • "İkide birde içimizden birine çatmak için vesile arıyordu." (Yakup Kadri Karaosmanoğlu)
   • "Bir vesile bulup size takdim edilmek pek kolay bir iş oldu." (Hüseyin Cahit Yalçın)
   • "Evinde bazen namaz kılar ancak bir vesile olursa camiye giderdi." (Abdülhak Şinasi Hisar)
2. Elverişli durum, fırsat
   • "Muhasebeci, yerden temennalar, gevrek kahkahalar arasında bir vesile ile, kuru üzümden iki çekilmiş yirmi iki grado sert rakısını methetti." (Refik Halit Karay)

VERESE

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Mirasçılar

VERİCİ

1. [isim] Veren, verme yanlısı kimse
   • "Cahilden kral olur ama tarihe vesika verici olmaz." (Aka Gündüz)
2. Çıkar gözetmeksizin her türlü yardımı yapan, esirgemeyen kimse
3. Elektromanyetik dalgalar yardımıyla işaret, ses ve görüntü iletmeye yarayan cihazların genel adı
   • "Anten olursa verici istasyonları da kurulabilir." (Falih Rıfkı Atay)
4. Başkasına aktarılmak üzere kan, doku veya organ veren kimse, donör

VURTUT

1. [isim] Silahla yaratılan kargaşalık
   • "O vurtut içinde o da gitti."
2. [zarf] Uzun uzun çekişerek, sıkı pazarlık ederek
   • "Vurtut, bir milyon liraya aldım."

VARAKA

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Varak
   • "Vazife esnasında hakaret diye zabıt varakası tutabilirdi." (Aka Gündüz)

VİDOLU

1. [sıfat] Vido ile oynanan
   • "Vidolu bezik partisi."

VİTRAY

Kelime Kökeni : Fransızca

1. [isim] Birbirine bağlı kurşun bölmelere yerleştirilmiş renkli cam parçalarından oluşan, saydam pencere süslemesi veya resim

VURMAK

1. [-e] Elini veya elinde tuttuğu bir şeyi bir yere hızla çarpmak
   • "Masaya vurmak. Birinin başına vurmak."
   • "Komşu konaklarda vur patlasın çal oynasın saz âlemleri devam ediyor, uzak yakın piyano sesleri işitiliyordu." (Ömer Seyfettin)
2. [-i] Ses çıkarmak için bir şeyi başka bir şey üzerine hızlıca çarpmak
   • "Kapılarını vurmadan, kartını göstermeden, kademeye aldırmadan odalara giriyor." (Refik Halit Karay)
3. Etkisi bir yere kadar uzanmak, sokulmak, girmek, duyulmak, yansımak, aksetmek
   • "Yıkık damından içeriye parça parça güneş vurur." (Refik Halit Karay)
4. [-i] Hızla değmek, çarpmak
   • "Kolumu duvara vurmuşum."
5. Sürmek
   • "Duvara boya, tahtaya cila vurmak. Yakı vurmak."
6. Takmak, koymak
   • "Seni buradan ellerine kelepçe, ayaklarına zincir vurup öyle götürecekler!" (Yakup Kadri Karaosmanoğlu)
7. Bağlama, ilişkilendirmek
   • "Bohçacı ve yazmacı kadınların tuhaflığına vurarak etrafını alırlar." (Refik Halit Karay)
8. Olduğundan başka biçimde görünmek
9. [nsz] Batıcı veya kesici cisimleri saplamak, kakmak
   • "Bıçak vurmak. İğne vurmak."
10. [nsz] Uygulamak, basmak, koymak
    • "Damga vurmak."
11. Ses çıkarmak, ses vermek, çalmak
12. [-i] Amaçladığı şeye rast getirmek
13. [-i] Hızla çarpmak
    • "Ayağını güm güm yere vurarak."
14. [-i] Silahla yaralamak, öldürmek
    • "Bir gün kızı kurtarmışlar, ayıyı vurmuşlar, kızı saraya götürmüş, padişahın oğluna vermişler." (Halide Edip Adıvar)
15. Dokunmak, hasta etmek
    • "Kömür başına vurdu."
16. [nsz] Soğuk, dolu vb. ürünlere zarar vermek
    • "Sebzeleri soğuk vurdu. Meyveleri dolu vurdu."
17. [nsz] Kalp, vuru durumunda olmak, çarpmak
    • "Kalbi öylesine kopacakmış gibi vuruyordu." (Haldun Taner)
18. Piyango vb. çıkmak, isabet etmek
19. Üzerinde görünmek, üzerine düşmek
    • "Ağacın gölgesi duvara vuruyor."
20. [-i] Desteklemek, dayamak
    • "Akşam olunca kapının desteğini vurduk."
21. Çıkmak, görünmek
    • "Su dışarı vurdu."
22. Sırtına, omzuna yerleştirmek
    • "Hamalın biri sırtına koca bir ayna vurmuş götürüyordu." (Haldun Taner)
23. Bir şeyi başka bir şey üzerine koymak
24. Tavla oyununda pulu kırmak
25. Çok etki etmek, yaralamak
26. İçki içmek
27. [-i] Herhangi bir biçimde haksız yoldan para almak, soymak
    • "Birinin on milyon lirasını vurmak."
28. [-i] Çarpma işlemini yapmak
    • "İkiyi dörde vurursak sekiz eder."

VESAİR

Kelime Kökeni : Arapça

1. [sıfat] Diğer
   • "Banyo, tuvalet, vesair kısımlar, o ne temizlik, o ne genişlik, insanın yüzüne gülen o ne ferahlıktı." (Hüseyin Rahmi Gürpınar)

VUKUAT

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Polisi ilgilendiren olay veya olaylar
   • "Vukuat aramaya giden, hadise çıkmıyor diye üzülen ... bir adamım." (Refik Halit Karay)
2. Olanlar, olan bitenler

VİCAHİ

Kelime Kökeni : Arapça

1. [sıfat] Yüz yüze olan veya yapılan
   • "Dostluğumuz gıyabi idi, bu kez vicahiye çevirdik." (Melih Cevdet Anday)

VOMBAT

Kelime Kökeni : Fransızca

1. [isim] Keselilerden, Avustralya'da yaşayan, ağır gövdeli, kısa bacaklı hayvan (Phascolomys ursinus)

VATANİ

Kelime Kökeni : Arapça

1. [sıfat] Yurtsal
   • "Hepimizin el birliğiyle ve samimiyetle çalışmamız vatani bir vazifedir." (Yakup Kadri Karaosmanoğlu)

VURGUN

1. [isim] Kolayca ve haksız ele geçen kazanç
   • "İkinci Dünya Savaşı yıllarında Harun'un paralarını kullanarak vurduğu vurgunlarla bugünkü mertebesine ulaşmıştır belki." (Atilla İlhan)
2. Sıcak, soğuk, dolu vb. etkilerle ürünlerde görülen zarar
   • "Dolu vurgunu elma."
3. Çok derinlerdeki suyun basıncı dolayısıyla iki akıntı arasında sıkışıp kalma, düzenli hava alıp verememe, birden su yüzüne çıkma vb. durumlarda dalgıcın uğradığı inme veya ölüm
4. [sıfat] Silahla yaralanmış olan
5. [sıfat] Birine veya bir şeye vurulmuş, bağlanmış, sevmiş olan, sevdalı, âşık
   • "Onun da kendisine vurgun olduğuna gönülden inanmaktadır." (Tarık Buğra)

VESAİT

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Araçlar, vasıtalar
   • "İki cephane depomuz vardır ki bunlar, seksen otomobil ve bütün ordu vesaitiyle altı ayda oraya depo edilmiştir." (Aka Gündüz)