Kü ile başlayan 5 harfli kelimeler

Başında kü olan 5 harfli 37 kelime var. Kü ile başlayan kelimeler listesini scrabble oyununda ya da Türkçe ile ilgili araştırmalarınızda kullanabilirsiniz. Ayrıca İçinde kü olan kelimeler listesine ya da sonu kü ile biten kelimeler listesine gözatmak isteyebilirsiniz.

Karmaşık harflerden başında kü bulunan kelimeleri bulmak için Kelime Bulma Makinesi'ni kullanabilirsiniz.

Harf Sayısına Göre Kelimeler

Daha kapsamlı sonuç için lütfen kelime bulma makinesini kullanın.

Bazı kelimelerin anlamları (Kaynak : TDK)

KÜLTE

1. [isim] Külçe
2. Kayaç
3. Demet, bağlam

KÜREK

1. [isim] Toprak, kömür vb.ni bir yerden bir yere alıp atmaya, taşımaya yarayan ve yayvan bir bölümü, buna bağlı uzun bir sapı bulunan araç
   • "Ölünün cesedi üstüne atılan birkaç kürek toprak gibi hatırası üzerine kapanan birkaç satır yazı!" (Abdülhak Şinasi Hisar)
   • "Sandalın içine hızla atıldıktan sonra kürekleri var kuvvetiyle çekerek meskûn adanın kömür iskelesine yanaştı." (Sait Faik Abasıyanık)
2. Küçük deniz teknelerini yürütmeye yarayan, bir ucu yassı, uzun ağaç
3. Kürek cezası

KÜSUR

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Artan bölüm, geriye kalan bölüm, kesir
   • "Bu paranın küsurundan vazgeçelim."
2. Tam sayıdan sonra gelen kesirli sayı
   • "Bu işe on bin küsur lira harcadım."

KÜSKÜ

1. [isim] Taşa veya duvara delik açmak için kullanılan uzun, ağır ve bir ucu sivri demir
2. Taş kaldırmakta kullanılan uzun demir çubuk veya basit, ağaçtan kaldıraç
   • "Taşı tekrar yerine koymazsak balta ve küskü ile onu kaldırır, aşağı yuvarlarız." (Refik Halit Karay)

KÜTÜR

...

KÜŞAT

Kelime Kökeni : Farsça

1. [isim] Açma, açılış
2. Tavlada bir çeşit oyun
3. Güzellik, hoşluk

KÜBİK

Kelime Kökeni : Fransızca

1. [sıfat] Küp ve kesme biçiminde olan
2. Kübizm akımına uyularak yapılmış olan
   • "Kübik yapı."
   • "Kübik resim."
3. Küp (II) biçiminde olan

KÜSME

1. [isim] Küsmek işi

KÜLLÜ

1. [sıfat] İçinde veya üzerinde kül bulunan

KÜTLE

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Katı maddelerin büyük parçası, küme, yığın
2. Bir yerde toplanmış, bir araya gelmiş insan topluluğu, kitle
3. Belirli işleviyle özellik gösteren büyük insan kalabalığı
   • "Seçmen kütlesi."
4. Bir nesneye uygulanan kuvvetle, oluşan ivme arasındaki orantıyı veren kat sayı veya nesne niceliği

KÜSUF

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Güneş tutulması

KÜFÜR

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Sövme, sövmek için söylenen söz, sövgü
   • "Neydi o kaba saba konuşmalar, o çirkin küfürler!" (Atilla İlhan)
   • "Onlara ağza alınmaz birkaç küfür savurdu." (Osman Cemal Kaygılı)
   • "Kapının eşiğinde, şiş yarasının kabuklarını ayıklayan bir Arap eteğine basıp halis Kur'an şivesiyle şiddetli bir küfür yedikten sonra otele döndüm." (Falih Rıfkı Atay)
2. Tanrı'nın varlığı ve birliği gibi dinin temellerinden sayılan inançları inkâr etme

KÜPLÜ

1. [sıfat] Küpü olan
2. Çok rakı içen, ayyaş
3. [isim] Rakısı bol, ucuz meyhane

KÜRİT

Kelime Kökeni : Fransızca

1. [isim] Atom numaraları 96-103 arasında bulunan elementlerin genel adı

KÜKRE

1. [sıfat] Öfke veya cinsel istek yüzünden saldırıcı bir durum alan (hayvan)

KÜRAR

Kelime Kökeni : Fransızca

1. [isim] Güney Amerika yerlilerinin oklarına sürdükleri bitkisel zehir

KÜRSÜ

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Kalabalığa karşı konuşma yapanların önünde bulunan yüksekçe yer
   • "İki gün süren tartışmalardan sonra Mustafa Kemal kürsüye geldi." (Falih Rıfkı Atay)
2. Ana bilim dalı
   • "Türk Dili Kürsüsü. Yakın Çağ Tarihi Kürsüsü."
3. Sandalye
4. Bir fakültede araştırma ve öğretim birimi, bölüm

KÜLOT

Kelime Kökeni : Fransızca

1. [isim] Kısa, beli lastikli iç çamaşırı, don
2. Genellikle binicilerin giydikleri paçası dar, üst bölümü geniş pantolon
   • "Adamın sırtında yakasız bir mintanı, bacaklarında da dolaksız bir külot vardı." (Haldun Taner)

KÜMES

Kelime Kökeni : Rumca

1. [isim] Tavuk, hindi vb. evcil hayvanların barınmasına yarayan kapalı yer
   • "Ne kümeste tavuk bırakırmış ne ahırda hayvan ne de ağılda koyun..." (Hüseyin Rahmi Gürpınar)
2. Ufak ev
   • "Biriktirdiğimiz para ile bir kümes edindik."

KÜNDE

Kelime Kökeni : Farsça

1. [isim] Güreşçinin, hasmını altına alıp bir elini önden, ötekini arkadan geçirerek ellerini kilitlemesi
   • "Kolunu tutup kündeye getiriyor, bir taraftan da bacağının birini ikiye büküyorum." (Muammer İzgü)
   • "Barut yoktu. Kalenin dar kapısından çıkmak imkânı yoktu. Öyle korkunç bir kündeye gelmişlerdi ki..." (Ömer Seyfettin)
   • "Akıllı bir evlat olan Ali Harun Bey, annesinin böyle bir kündeye getirilmesini hazmedemez." (Hüseyin Rahmi Gürpınar)
2. Düzen, tuzak, oyun, hile
   • "Plan kurar, tertip yaparlar; kendilerini kurtarmaya, yeni müdürü de kündeye getirmeye çalışırlar." (Memduh Şevket Esendal)
3. Suçluların ayağına bağlanan demir halka, köstek