Kib ile başlayan kelimeler

Başında kib olan 23 kelime var. Kib ile başlayan kelimeler listesini scrabble oyununda ya da Türkçe ile ilgili araştırmalarınızda kullanabilirsiniz. Ayrıca İçinde kib olan kelimeler listesine ya da sonu kib ile biten kelimeler listesine gözatmak isteyebilirsiniz.

Karmaşık harflerden başında kib bulunan kelimeleri bulmak için Kelime Bulma Makinesi'ni kullanabilirsiniz.

Harf Sayısına Göre Kelimeler

14 Harfli Kelimeler

KİBARLAŞTIRMAK

13 Harfli Kelimeler

KİBARLAŞTIRMA

11 Harfli Kelimeler

KİBARCASINA, KİBARLAŞMAK, KİBİRLENMEK, KİBİRSİZLİK, KİBRİTÇİLİK

10 Harfli Kelimeler

KİBARLAŞMA, KİBERNETİK, KİBİRLENİŞ, KİBİRLENME, KİBİRLİLİK

9 Harfli Kelimeler

KİBARZADE, KİBRİTLİK

8 Harfli Kelimeler

KİBARLIK, KİBİRSİZ, KİBRİTÇİ

7 Harfli Kelimeler

KİBARCA, KİBİRLİ

6 Harfli Kelimeler

KİBRİT, KİBUTZ

5 Harfli Kelimeler

KİBAR, KİBİR

B K İ Harfleri İle Yazılabilecek Bazı Kelimeler

2 Harfli Kelimeler

Kİ

Daha kapsamlı sonuç için lütfen kelime bulma makinesini kullanın.

Bazı kelimelerin anlamları (Kaynak : TDK)

KİBARLAŞTIRMAK

...

KİBARLAŞTIRMA

...

KİBİRSİZLİK

1. [isim] Kibirsiz olma durumu

KİBRİTÇİLİK

...

KİBARCASINA

...

KİBİRLENMEK

1. [nsz] Kendini üstün görmek, büyüklenmek

KİBARLAŞMAK

1. [nsz] Kibar duruma gelmek, kibarlık kazanmak

KİBİRLİLİK

1. [isim] Kibirli olma durumu

KİBİRLENİŞ

1. [isim] Kibirlenme işi veya biçimi

KİBERNETİK

Kelime Kökeni : Yunanca

1. [isim] Güdüm bilimi

KİBARLAŞMA

1. [isim] Kibarlaşmak işi

KİBİRLENME

1. [isim] Kibirlenmek işi

KİBARZADE

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Soylu bir aileden gelme, kibar çocuğu

KİBRİTLİK

1. [isim] Kibrit koymaya yarayan yer veya kap

KİBİRSİZ

1. [sıfat] Kendini büyük görmeyen, büyüklenmeyen
   • "Öyle kibirsiz, öyle şen adam ki..." (Yusuf Ziya Ortaç)

KİBARLIK

1. [isim] Kibar olma durumu, incelik
   • "Nerede kibarlık ararsak orada bayağılığa rastlarız." (Abdülhak Şinasi Hisar)
2. Kibar bir insana yakışacak biçimdeki söz veya davranış
   • "Ne imiş derdi diye sormamak kibarlığını içi içini yemesine rağmen gösterdi." (Tarık Buğra)

KİBRİTÇİ

1. [isim] Kibrit satan kimse
2. [sıfat] Cimri
   • "Yahudi mahallesi, halkı fazla kibritçidir ama ötede beride ışık var." (Reşat Nuri Güntekin)

KİBİRLİ

1. [sıfat] Kendini büyük gören, büyüklenen, gururlu
   • "Kara, kuru, kibirli, kazık gibi bir kadın!" (Halide Edip Adıvar)

KİBARCA

1. [zarf] Kibar bir insana yakışacak biçimde
   • "Otobüse binmeden önce şoförün ehliyeti var mı, yok mu, kibarca sorun." (Bedri Rahmi Eyuboğlu)

KİBRİT

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Bir ucu sürtünme sonucu yanabilecek birleşimde olan küçük tahta veya karton parçası
   • "Arada bir parlayıp sönen kibrit ışıklarında bağıra bağıra sövüp sayan erkekler..." (Reşat Nuri Güntekin)
2. İçinde bu parçaları bulunduran küçük kutu
3. Kükürt