Kell ile başlayan kelimeler

Başında kell olan 7 kelime var. Kell ile başlayan kelimeler listesini scrabble oyununda ya da Türkçe ile ilgili araştırmalarınızda kullanabilirsiniz. Ayrıca İçinde kell olan kelimeler listesine ya da sonu kell ile biten kelimeler listesine gözatmak isteyebilirsiniz.

Karmaşık harflerden başında kell bulunan kelimeleri bulmak için Kelime Bulma Makinesi'ni kullanabilirsiniz.

Harf Sayısına Göre Kelimeler

10 Harfli Kelimeler

KELLECİLİK

9 Harfli Kelimeler

KELLEŞMEK

8 Harfli Kelimeler

KELLEŞME

7 Harfli Kelimeler

KELLECİ

6 Harfli Kelimeler

KELLİK

5 Harfli Kelimeler

KELLE, KELLİ

E K L L Harfleri İle Yazılabilecek Bazı Kelimeler

3 Harfli Kelimeler

ELK, KEL

2 Harfli Kelimeler

EK, EL, KE, LE

Daha kapsamlı sonuç için lütfen kelime bulma makinesini kullanın.

Bazı kelimelerin anlamları (Kaynak : TDK)

KELLECİLİK

...

KELLEŞMEK

1. [nsz] Kel durumuna gelmek
   • "Kalpağının tüyleri dökülmüş, etrafı kelleşmişti." (Ömer Seyfettin)

KELLEŞME

1. [isim] Kelleşmek işi

KELLECİ

1. [isim] Kelleyi pişiren veya satan kimse

KELLİK

1. [isim] Kel olma durumu
   • "Tepelerindeki kellik, yavaş yavaş çıkan tüylerle kapanıyor." (Ömer Seyfettin)
2. Vücudun kıllı yerlerinde üreyen bir tür mantarın, kılların dökülmesine yol açtığı bulaşıcı bir hastalık
3. Çıplak, bitkisiz yer

KELLE

Kelime Kökeni : Farsça

1. [isim] Koyun, kuzu ve keçinin pişirilmiş başı
   • "İşi besbelli acele imiş... Bir koşturur ki sanırsın kelle götürüyor." (Reşat Nuri Güntekin)
   • "Kimi kellesinden olur padişah olayım derken, kimi de yaka paça oturtulur tahtına." (Turan Oflazoğlu)
   • "Kelleyi koltuğun altına almışız, memleketteki pisliği kanımızla temizlemeye karar vermişiz." (Yakup Kadri Karaosmanoğlu)
   • "Atı kimin evinde, kimin elinde bulursa onun kellesini vurduracakmış." (Yahya Kemal)
2. Ekinlerde başak
   • "Aralarında yaşlı başlı, kelle kulak yerinde, efendiden adamlar da var." (Reşat Nuri Güntekin)
3. Külçe biçimindeki şeker
   • "Şekerin kellesi yetmiş üç kuruştan satılıyor." (Atilla İlhan)
4. Baş, kafa

KELLİ

1. [edat] "Sonra" edatı gibi, çıkma durumundaki sözlerin ardı sıra geldiğinde birbirine bağladığı iki yargıdan birincisini zorlayıcı bir sebep olarak gösteren bir söz
   • "Sen meram ettikten kelli, tekeden süt çıkarırım, ağam! diyordu." (Halikarnas Balıkçısı)