Ka ile başlayan 7 harfli kelimeler

Başında ka olan 7 harfli 383 kelime var. Ka ile başlayan kelimeler listesini scrabble oyununda ya da Türkçe ile ilgili araştırmalarınızda kullanabilirsiniz. Ayrıca İçinde ka olan kelimeler listesine ya da sonu ka ile biten kelimeler listesine gözatmak isteyebilirsiniz.

Karmaşık harflerden başında ka bulunan kelimeleri bulmak için Kelime Bulma Makinesi'ni kullanabilirsiniz.

Harf Sayısına Göre Kelimeler

A K Harfleri İle Yazılabilecek Bazı Kelimeler

2 Harfli Kelimeler

AK

Daha kapsamlı sonuç için lütfen kelime bulma makinesini kullanın.

Bazı kelimelerin anlamları (Kaynak : TDK)

KATIŞIK

1. İçine başka şeyler karışmış olan, karışık, karma, mahlut

KANDIRA

...

KAREKÖK

1. [isim] Karesi verilen bir sayıya eşit olan sayı

KAİMLİK

...

KAMANÇO

Kelime Kökeni : İtalyanca

1. [isim] Yükleme, aktarma, elden ele geçirme
   • "Bu ödev kendisine kamanço edilen eleştirmen arkadaş..." (Haldun Taner)

KANAMAK

1. [nsz] Vücudun herhangi bir yerinden kan akmak, kan gelmek, kan kaybetmek
2. Manevi acılar yeniden etkisini duyurmak, depreşmek

KAÇINTI

1. [isim] Erken doğan kuzu
2. Sızıntı, kaçak
   • "Çeşmenin yolunda kaçıntı var."

KAVZAMA

1. [isim] Kavzamak işi

KASİYER

Kelime Kökeni : İtalyanca

1. [isim] Kasa başında oturarak para alıp kasa fişi veren kimse, kasadar

KALITIM

1. [isim] Çevre etkileriyle köklü olarak değiştirilemeyen özelliklerin, döllenme sırasında, dişi ve erkeğin kromozomları yoluyla bir kuşaktan ötekine geçmesi, soya çekim, irs, irsiyet, veraset
   • "Bir ülkenin tarihsel varlığı, onun sahip olduğu ölçülemez bir değerler kalıtımıdır." (Melih Cevdet Anday)

KAZANIŞ

1. [isim] Kazanma işi veya biçimi

KAKIMAK

1. [-i] Bir kimsenin yaptığı işin beğenilmediğini kendisine sert sözlerle söylemek
2. Öfkelenmek, kızmak
3. Darılmak
4. Paylamak

KARARTI

1. [isim] Karaltı
   • "Ayın aksi içinden bir karartı geçiyordu." (Ömer Seyfettin)
2. Kararmış yer, siyahlık

KABAKÇI

1. [isim] Kabak yetiştiren veya satan kimse

KADIRGA

Kelime Kökeni : Rumca

1. [isim] Hem yelken hem kürekle yol alan, özellikle Akdeniz'de kullanılmış bir savaş gemisi
   • "Çoban, Gümüşlük'e su almak için uğrayan bir kadırgaya tayfa yazıldı." (Halikarnas Balıkçısı)

KAMBURA

1. [isim] Kitapların ciltlenmesiyle sırt bölümünde oluşan yuvarlaklık

KARAMAK

1. [-i] Hor görmek
   • "Merhametin çoktur beni karama / Beni görüp mah yüzünü bürüme." (Karacaoğlan)
2. Karalamak, kara çalmak, lekelemek
3. Kötülemek, yermek

KASILIŞ

1. [isim] Kasılma işi veya biçimi

KAFADAR

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Görüş ve anlayışları birbirine uyan kimselerden her biri, kafadaş, kafa dengi

KARASAL

1. [sıfat] Karayla, toprakla ilgili, berri