K ile başlayan 3 harfli kelimeler

Başında k olan 3 harfli 69 kelime var. K harfi ile başlayan kelimeler listesini scrabble oyununda ya da Türkçe ile ilgili araştırmalarınızda kullanabilirsiniz. Ayrıca İçinde k harfi olan kelimeler listesine ya da sonu k harfi ile biten kelimeler listesine gözatmak isteyebilirsiniz.

Karmaşık harflerden başında k bulunan kelimeleri bulmak için Kelime Bulma Makinesi'ni kullanabilirsiniz.

Harf Sayısına Göre Kelimeler

Daha kapsamlı sonuç için lütfen kelime bulma makinesini kullanın.

Bazı kelimelerin anlamları (Kaynak : TDK)

KAM

1. [isim] Şaman

KEP

Kelime Kökeni : İngilizce

1. [isim] Başlık, sipersiz şapka
2. Asker şapkası
3. Hemşirelerin giydiği başlık
4. Bazı törenlerde profesör ve öğrencilerin giydikleri özel başlık

KİT

1. [isim] Macun

KIT

Kelime Kökeni : Arapça

1. [sıfat] İhtiyaca yetmeyecek kadar az, bol karşıtı
   • "O devirde bizim gibi henüz askere gitmemiş şoförler çok kıttı." (Aka Gündüz)
2. Az, yetersiz (duygu, söz vb.)
   • "Sözü kıt bir adamdı." (Halikarnas Balıkçısı)

KOF

1. [sıfat] Kuruyarak veya çürüyerek içi boşalmış olan
   • "Kof ceviz."
2. Boş, değersiz, bilgisiz, yetkisiz (kimse)
   • "Bunlar medeni milletlerin lügat kitaplarına süs olsun diye yazılmış fantazyalı kof lakırtılardır." (Hüseyin Rahmi Gürpınar)
3. Güçsüz, dermansız
   • "Kof adam."

KOD

Kelime Kökeni : Fransızca

1. [isim] Harf
2. Şifre

KÜS

1. [sıfat] Küsmüş, dargın
   • "Bu sınıfta küs çocuklar var."

KEM

Kelime Kökeni : Farsça

1. [sıfat] Noksan, eksik
   • "Kem akçe."
2. Kötü, fena (göz, söz vb.)

KIĞ

1. [isim] Koyun, keçi veya deve pisliği

KOL

1. [isim] İnsan vücudunda omuz başından parmak uçlarına kadar uzanan bölüm
   • "Sade çocuğuna değil, eşine de kol kanat gerer, ona da analık eder." (Haldun Taner)
   • "Bunlar şehir subaşısının adamları, dizdarlardı. Kol geziyorlardı." (Ömer Seyfettin)
   • "Polis düdükleriyle yeniden fırladım. Meğer hırsızlar kola çıkmış." (Ragıp Akyavaş)
   • "Selami de kolları paçaları sıvayıp Ali Naci'nin yardımına koşmuştu." (Yusuf Ziya Ortaç)
2. Vücudunun bu bölümünü saran bölümü
   • "Kara yağız oğlan yalandan gözlerinin yaşını pembe mintanının kollarına siliyordu." (Osman Cemal Kaygılı)
   • "İnsanı üşütmeyen, ılık gezginci bir yağmur bulutu ağır ağır kol geziyordu." (Tarık Dursun K)
3. Makinelerde tutup çevirmeye, çekmeye yarayan ağaç veya metal parça
   • "Bazı ülkelerde sansürün kol gezdiği görülüyor." (Ahmet Kabaklı)
4. Koyun, dana, kuzu vb.nde ön ayağın üst bölümü
5. Ağaçlarda gövdeden ayrılan kalın dal
6. Bazı çalgıların elle tutulan sap bölümü
7. Koltuk, divan vb.nin yan tarafında bulunan dayanmaya yarayan parça
8. Bir şeyin ayrıldığı bölümlerden her biri, dal (I), kısım (II), şube, branş
   • "Türk Dil Kurumunun bilim ve uygulama kolları."
9. Karakol
   • "Lakin böyle kardan yolların örtüldüğü bu gecede, koldan korku yoktu. Rahatça eğlenebilirlerdi." (Refik Halit Karay)
10. İş takımı, ekip, grup
    • "Öteki koldaki iki hamlacıdan birisi acınacak bir zayıflıktaydı." (Sait Faik Abasıyanık)
11. Kanat
    • "Sağ kol. Sol kol."
12. Dizi, düzen
    • "Yürüyüş kolu."
13. Bir halat oluşturan bükülmüş lif demetlerinden her biri

KIL

1. [isim] Bazı hayvanların derisinde, insan vücudunun belli yerlerinde çıkan, üst deri ürünü olan ipliksi uzantı
   • "Hikmet Bey yaman adam, dikkat ettim, hiç istifini bozmadı, kılı kıpırdamadı." (Haldun Taner)
   • "Senin gibi kılı kırk yaran bir kıza name beğendirme başarısından dolayı sevgiliniz beyefendiyi kutlarım." (Hüseyin Rahmi Gürpınar)
   • "Her şeyi kılıfına uydurduktan sonra kılına halel gelmez." (Muammer İzgü)
   • "Yüzlerce Berlinli kendisini seyrediyormuş gibi kılını kıpırdatmadan resim yapardı." (Salâh Birsel)
2. Keçi tüyü
3. [sıfat] Keçi tüyünden yapılmış veya dokunmuş olan
   • "Kıl kilim."
   • "Sana kız mı verirler / Kıl şalvar giymeyincek." (H. Türküsü)
4. [sıfat] Huysuz, geçimsiz (kimse)
5. Bitkilerde görülen, genellikle silindirimsi, içi boş, çok ince uzantı

KAÇ

1. [sıfat] Herhangi bir şeyin niceliğini sormak için kullanılan soru sıfatı
   • "Yakup Kadri'nin romanlarının kaç dile çevrildiğini bilen bile yoktur." (Çetin Altan)
   • "Hacı Kalfa kaç baharın yoğurdunu yemiştir, bilirsin sen?" (Reşat Nuri Güntekin)
2. Birçok
   • "Kaç gündür ben de bunu söyleyecektim, söyleyemiyorum." (Orhan Kemal)

KIN

1. [isim] Bıçak, kılıç vb. kesici araçların kabı
2. Buğdaygillerde olduğu gibi yapraklarda sapın bir bölümünü uzunlamasına saran, geniş dış bölüm

KÜP

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Su, pekmez, yağ vb. sıvıları veya un, buğday gibi tahılları saklamaya yarayan, geniş karınlı, dibi dar toprak kap
   • "Ahırda kırık bir küpün içine, samanlarla çuvalların altına saklamış, gitti, getirdi." (Haldun Taner)
   • "O zamandan beri küpe dönmüş. Hâlbuki o zamanlar ne ince bir kızdı." (Haldun Taner)
   • "Ertesi günü babam horozun ölüsünü bulunca küplere bindi." (Sait Faik Abasıyanık)
   • "Hamiyetini bu felsefeye uydurarak küplerini doldurmayı bilenler bu memlekette bolluk içinde yaşarlar." (Hüseyin Rahmi Gürpınar)
2. Sarhoş

KIR

1. [isim] Beyazla az miktarda siyah karışmasından oluşan renk
   • "Gözlerinden, kırları artan sakalına bir iki damla yaş düştü." (Falih Rıfkı Atay)
   • "Düşük siyah bıyıklarına, sakalına pek az kır düşmüş olan Selim Paşa, karısından çok genç görünüyordu." (Halide Edip Adıvar)
2. [sıfat] Bu renkte olan
   • "Kır sakal. Kır at."

KÜR

Kelime Kökeni : Fransızca

1. [isim] İyi bakım ve ilaç tedavisi
   • "Daireden yıllık iznimi alınca kürümü günde on iki saate çıkardım." (Haldun Taner)
2. Özel tedavi yöntemi

KÖZ

1. [isim] Küçük kor parçası

KUP

Kelime Kökeni : Fransızca

1. [isim] Giysi kesimi, kesimle verilen biçim

KOR

1. [isim] İyice yanarak ateş durumuna gelmiş kömür veya odun parçası
   • "Gözleri kor gibi yanan ve bir ölüden daha sarı olan diğer bir yaralı yatıyordu." (Yakup Kadri Karaosmanoğlu)
2. Büyük acı, üzüntü, sıkıntı, dert
   • "Kimseye göstermedikleri bir kor yanar içlerinde." (Çetin Altan)
3. [sıfat] Kırmızı renkli
   • "Gül tenli, kor dudaklı, kömür gözlü, sürmeli." (Yahya Kemal Beyatlı)

KOV

1. [isim] Yerip çekiştirme, gıybet