İçinde Ö geçen 5 harfli kelimeler

İçinde ö olan 5 harfli 266 kelime var. İçerisinde Ö harfi bulunan kelimeler listesini scrabble oyununda ya da Türkçe araştırmalarınızda kullanabilirsiniz. Bir de başında ö harfi olan kelimeler listesine ya da Sonu ö harfi ile biten kelimeler listesine gözatmak isteyebilirsiniz. Ayrıca şunu da deneyebilirsiniz, İşlerinizi kolaylaştıracak bir kelime bulucu : Kelime bulma makinesi

Harf Sayısına Göre Kelimeler

Daha kapsamlı sonuç için lütfen kelime bulma makinesini kullanın.

Bazı kelimelerin anlamları (Kaynak : TDK)

ÖZLEM

1. [isim] Bir kimseyi veya bir şeyi görme, kavuşma isteği, hasret, tahassür
   • "Nasıl doysun, yılların özlemini gideriyor." (Atilla İlhan)
   • "Mustafa Kemal Paşa, özlemini çektiği bir yuvaya kavuşmuştur." (Haldun Taner)

DÖVİZ

Kelime Kökeni : Fransızca

1. [isim] Ülkeler arası ödemelerde kullanılabilecek para, çek, poliçe vb. her türlü ödeme aracı
2. Yabancı ülke parası
3. Propaganda, tanıtma amacıyla üzeri yazılmış bez veya karton

GÖDEN

1. [isim] Kalın bağırsağın son bölümü, göden bağırsağı, rektum
2. İşkembe
3. Hayvanın midesi

ÖNDER

1. [isim] Gücü, ünü ve toplumsal yeri dolayısıyla, belli zaman ve durumlar içinde, ilişkili bulunduğu küme veya toplumun tutum, davranış ve etkinliklerini değiştirip yönetme yeteneğini gösteren kimse, lider, şef

SÖLOM

Kelime Kökeni : Fransızca

1. [isim] Orta derinin iki tabakası arasında bulunan ve oğulcukta genel vücut boşluğunu oluşturan oyuk

GÖMEÇ

...

GÖRME

1. [isim] Görmek işi, rüyet

ÖZGÜL

1. [sıfat] Bir türle ilgili, bir türe ilişkin

GÖZDE

1. [sıfat] Benzerleri arasında nitelikleri sebebiyle üstün tutulan, beğenilen, önem verilen (kimse veya şey)
   • "Türkü tabii o zamanlar en gözde bir meslek olan ve kızının kabul ettiği 'Kâtibim' türküsü ile biterdi." (Halide Edip Adıvar)
2. [isim] Önemli bir kimsenin beğendiği kadın

HÖYÜK

1. [isim] Tarih boyunca türlü nedenlerle yıkılan yerleşme bölgelerinde, yıkıntıların üst üste birikmesiyle oluşan ve çoğu kez içinde yapı kalıntılarının gömülü bulunduğu yayvan tepe
2. Toprak yığını, küçük tepe

TERÖR

Kelime Kökeni : Fransızca

1. [isim] Yıldırma, cana kıyma ve malı yakıp yıkma, korkutma, tedhiş
   • "Fransız ihtilalinin teröründen kaçanlar da bunlara eklenmiş." (Haldun Taner)

GÖLÜK

1. [isim] Yük taşıyan ve binilen at, eşek, beygir, katır vb. hayvan
   • "Gölüğü yitirdim. -Ne gölüğü? Eşek hani, eşeği yitirdim de." (Memduh Şevket Esendal)

ÖRNEK

1. [isim] Benzeri yapılacak olan, benzetilmek istenen şey, model
   • "Cemal Paşa ecnebi mütehassısların yardımı ile örnek çiftlikler de yapmıştır." (Falih Rıfkı Atay)
   • "Atatürk sarı bıyıklarını kestiğinden bu yana devlet adamlarının çoğu onu örnek aldılar." (Haldun Taner)
   • "Ne örnek olmaya değerim ne de gülünç olmaktan zevk alırım." (Falih Rıfkı Atay)
2. Göstermelik
   • "Vali, burada yapılmış olan peynirlerden bir örnek görmek istedi." (Memduh Şevket Esendal)
   • "Bu çocuk babasını örnek alıyor."
3. Bir şeyin benzeri, tıpkısı, misil
   • "Bu yapının bir örneği daha yoktur."
4. Bir düşünceyi, kuralı, gözlemi veya savı desteklemek ve açıklamak amacıyla ileri sürülen söz, yapılan davranış, misal
5. Durum ve niteliği benimsenmeye değer kimse veya şey
   • "Örnek aransa öyle sanıyorum ki bizimkinden âlâsı bulunmaz." (Haldun Taner)
6. [sıfat] En iyi biçimde olan
   • "Bir dâhinin, olağanüstü bir adamın, örnek bir hoca olmamasını doğal karşılamalı." (Haldun Taner)

KÖRPE

1. [sıfat] Dalından yeni koparılmış, tazeliği üstünde, daha büyümemiş (bitki), kart karşıtı
   • "Körpe fidan."
2. Çok genç (kimse)
   • "Köşedeki masada körpe, ötekinde olgun birer hoş kadın..." (Refik Halit Karay)
3. Yavruluktan henüz çıkmış (hayvan)
   • "Kaplan ve yılan, körpe ceylan hayaliyle gözlerini kapadılar." (Halide Edip Adıvar)
4. Genç, hoş, güzel
   • "Bir vakitler, Mahinur'un körpe rayihasıyla doldurduğu odalar şimdi boş ve sahipsiz." (Haldun Taner)
5. Henüz bozulmamış, yıpranmamış

ÖLÇER

1. [isim] Ateşi karıştıracak demir kol

KÖTEK

Kelime Kökeni : Farsça

1. [isim] Baston, sopa
2. Sopayla atılan dayak, patak

ÖLÇÜŞ

1. [isim] Ölçme işi veya biçimi

KÖHNE

Kelime Kökeni : Farsça

1. [sıfat] Eskiyip yıpranmış, bakımsız kalmış
   • "Annemin, çocukluğundan beri yanından ayırmadığı, köhne ciltli, küçük bir Mushaf'ı vardı." (Yahya Kemal Beyatlı)
2. İçinde yaşanılan zamana göre geride kalmış, eskimiş, çağ dışı
   • "Köhne bir düşünce."

BÖLÜK

1. [isim] Bir bütünden ayrılmış olan parça, kısım
   • "Bir kandil günü öteki bölükteki büyük hanımın elini öpmeye gitmiştim." (Burhan Felek)
2. Saç örgüsü
3. Hizip
4. Takımlardan oluşan, üçü veya dördü bir tabur oluşturan ve öbür birliklerin temeli sayılan birlik
   • "Şehre giren kuvvetlerimiz iki süvari bölüğünden ibaretmiş." (Yakup Kadri Karaosmanoğlu)
5. On kuralına göre yazılan bir tam sayının, sağdan sola doğru üçer üçer ayrılan basamaklarından her bir üçlü takımı
   • "Birler bölüğü, binler bölüğü, milyonlar bölüğü."

KÖYLÜ

1. [sıfat] Köyde yaşayan veya köyde doğmuş olan
   • "Biz duyarız en büyük zevkini ruhumuzun / Görünce bir köylünün kıvrılmayan belini." (Ömer Bedrettin Uşaklı)
2. [isim] Köydeş
   • "Hasan benim köylümdür."
3. [isim] Köy halkı
   • "Köylüleri, özellikle onları çok iyi tanıyordu." (Tarık Buğra)
4. Kaba, anlayışsız
   • "Otomobilin içinden köylü kılıklı, tıknaz bir adam çıktı." (Haldun Taner)