İçinde RB geçen 6 harfli kelimeler

İçinde rb olan 6 harfli 23 kelime var. İçerisinde RB bulunan kelimeler listesini scrabble oyununda ya da Türkçe araştırmalarınızda kullanabilirsiniz. Bir de başında rb olan kelimeler listesine ya da Sonu rb ile biten kelimeler listesine gözatmak isteyebilirsiniz. Ayrıca şunu da deneyebilirsiniz, İşlerinizi kolaylaştıracak bir kelime bulucu : Kelime bulma makinesi

Harf Sayısına Göre Kelimeler

Daha kapsamlı sonuç için lütfen kelime bulma makinesini kullanın.

Bazı kelimelerin anlamları (Kaynak : TDK)

ERBAİN

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Rumi takvimde 22 Aralıktan 31 Ocak gününe kadar süren kırk günlük kış dönemi

TÜRBİN

Kelime Kökeni : Fransızca

1. [isim] Su, buhar, gaz gibi herhangi bir akışkanın hareket enerjisiyle ve birtakım özel düzenler yardımıyla dönerek çalışan araç

BARBUN

...

BERBAT

Kelime Kökeni : Farsça

1. [sıfat] Kötü
   • "Eskisinden daha berbat, iyileşmek ne gezer." (Mehmet Akif Ersoy)
   • "Bu işi nasıl berbat ettinse gel yine öyle kendin temizle." (Hüseyin Rahmi Gürpınar)
2. Bozuk
   • "Yol berbat, toz toprak üstümüze savruluyor." (Sermet Muhtar Alus)
3. Çirkin, beğenilmeyen
   • "Sanatta politika ne kadar berbatsa politikada sanat da o kadar iğrenç olur." (Burhan Felek)
   • "Muhitin değişen, bozulan her şeyi gibi terbiyesi de berbat olmuştu." (Ömer Seyfettin)
4. Darmadağın, bakımsız, perişan, viran
   • "Berbat bir han odası." (Yusuf Ziya Ortaç)

BARBAR

Kelime Kökeni : Fransızca

1. [sıfat] Uygarlaşmamış (kavim, topluluk)
   • "Barbar akınlarından beri bu yollarda gördüğüm en asil atlısın." (Yahya Kemal Beyatlı)
2. Kaba saba, ilkel
   • "Bu vaziyeti haber alan köylüler türlü barbar aletlerle şehir ahalisini korumak üzere kasabaya yürümüşlerdi." (Sait Faik Abasıyanık)
3. Kaba ve kırıcı

YARBAY

1. [isim] Orduda rütbesi binbaşı ile albay arasında olan subay
2. Kaymakam

TÜRBAN

Kelime Kökeni : Fransızca

1. [isim] İnce kumaştan yapılmış, başı sıkıca kavrayan bir tür baş örtüsü

GÜRBÜZ

1. [sıfat] Sağlam, güçlü ve iyi gelişmiş, iri
   • "Genç, gürbüz bir köylü çocuğu idi." (Sait Faik Abasıyanık)

MERBUT

Kelime Kökeni : Arapça

1. [sıfat] Bağlı, bağlanmış
   • "Kulaklarında yekdiğerine beyaz ibrişimle merbut pırlanta, ufak menekşe abdest küpeleri..." (Hüseyin Rahmi Gürpınar)
2. İlişik, ilişkin

SERBAZ

Kelime Kökeni : Farsça

1. [sıfat] Yürekli, yiğit, korkusuz olan (kimse)

URBALI

1. [sıfat] Urbası olan
   • "Yeşil urbalı, yeniçeri kılıklı bir alay herif de karşıdan gelmişler." (Ercüment Ekrem Talu)

KURBAN

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Dinin buyruğunu veya bir adağı yerine getirmek için kesilen hayvan
   • "Yarım okka et, onun elinde bir kurban kadar bereketli." (Yusuf Ziya Ortaç)
   • "Muhakkak bir ihanete kurban gitmiştir." (Feridun Fazıl Tülbentçi)
   • "Kurban olayım, ne güzel memleket!"
   • "Üçümüzün müşterek kurbanı olduğumuz acı bir devir, bahçenin tatlı havasını ağırlaştırmıştı." (Halide Edip Adıvar)
2. [ünlem] İçtenliği belirten bir seslenme sözü
   • "Kurban! Nerede kaldın?"
   • "Çatma, kurban olayım çehreni ey nazlı hilal." (Mehmet Akif Ersoy)
3. Bir ülkü uğrunda feda edilen veya kendini feda eden kimse
   • "Hava kurbanları."
4. Bir kazada veya felakette ölen kimse
   • "Vardar, her sene Üsküp'ten beş on kurban alan bir nehirdi." (Yahya Kemal Beyatlı)
5. Maddi ve manevi bakımdan felakete sürüklenmiş, insani değerlerini yitirmek zorunda kalmış veya bırakılmış kimse
   • "Benim gibi nice kızlar beyaz kadın ticaretinin kurbanı olmuşlardır." (Aka Gündüz)
6. Müslümanlarda Kurban Bayramı
   • "Kurbanda geleceklermiş."

BERBER

Kelime Kökeni : Farsça

1. [isim] Saç ve sakalın kesilmesi, taranması ve yapılması işiyle uğraşan veya bunu meslek edinen kimse, erkek berberi
2. Bu işin yapıldığı dükkân, erkek berberi
   • "Bütün dükkânlar, bakkallar, berberler, kunduracılar bu ana yolun üzerindedir." (Sait Faik Abasıyanık)

SARBAN

Kelime Kökeni : Farsça

1. [isim] Deveci

GURBET

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Doğup yaşanılmış olan yerden uzak yer, gurbetlik
   • "Ben gurbette değilim / Gurbet benim içimde." (Kemalettin Kamu)
   • "İçinde gurbet acısına benzer bir sızı duyuyordu." (Haldun Taner)

KIRBAÇ

1. [isim] Tek parça deri veya uzun esnek bir değneğin ucuna sırım bağlanarak yapılmış vurma aracı
   • "Yağız atlar kişnedi, meşin kırbaç şakladı / Bir dakika araba yerinde durakladı." (Faruk Nafiz Çamlıbel)

KARBON

Kelime Kökeni : Fransızca

1. [isim] Atom numarası 6, atom ağırlığı 12 olan, doğada elmas, grafit gibi billurlaşmış veya maden kömürü, linyit, antrasit gibi şekilsiz olarak bulunan, canlı varlıkların aslını oluşturan ve yandıktan sonra kömür durumuna geçen element (simgesi C)

BARBUT

1. [isim] Zarla oynanan bir çeşit kumar

KARBÜR

Kelime Kökeni : Fransızca

1. [isim] Karbonun başka bir elementle birleşmesinden oluşan madde

ŞARBON

Kelime Kökeni : Fransızca

1. [isim] Çeşitli hayvanlarda, özellikle koyun ve sığırlarda görülen, deri veya mukoza yoluyla insana bulaşan, bulaştığı yerde kara bir çıban yapan tehlikeli hastalık, karakabarcık, karayanık, yanıkara