İçinde KUK geçen kelimeler

İçinde kuk olan 28 kelime var. İçerisinde KUK bulunan kelimeler listesini scrabble oyununda ya da Türkçe araştırmalarınızda kullanabilirsiniz. Bir de başında kuk olan kelimeler listesine ya da Sonu kuk ile biten kelimeler listesine gözatmak isteyebilirsiniz. Ayrıca şunu da deneyebilirsiniz, İşlerinizi kolaylaştıracak bir kelime bulucu : Kelime bulma makinesi

Harf Sayısına Göre Kelimeler

11 Harfli Kelimeler

HUKUKSALLIK, HUKUKSUZLUK, KUKULETASIZ

10 Harfli Kelimeler

HUKUKÇULUK, KUKLACILIK, KUKULETALI

9 Harfli Kelimeler

BURKUKLUK, CİMBAKUKA, HUKUKİLİK, KUKLAVARİ

8 Harfli Kelimeler

HUKUKSAL, HUKUKSUZ, KUKLALIK, KUKULETA, MAHKUKAT, MESKUKAT, TAHAKKUK

7 Harfli Kelimeler

HUKUKÇU, HUKUKEN, KUKLACI, KUKUMAV

6 Harfli Kelimeler

BURKUK, HUKUKİ, MAHKUK, MEŞKUK

5 Harfli Kelimeler

HUKUK, KUKLA

4 Harfli Kelimeler

KUKA

Daha kapsamlı sonuç için lütfen kelime bulma makinesini kullanın.

Bazı kelimelerin anlamları (Kaynak : TDK)

HUKUKSUZLUK

1. [isim] Hukuksuz olma durumu

KUKULETASIZ

1. [sıfat] Kukuletası olmayan

HUKUKSALLIK

...

HUKUKÇULUK

1. [isim] Hukukçu olma durumu

KUKLACILIK

1. [isim] Kukla oynatma veya yapıp satma işi

KUKULETALI

1. [sıfat] Kukuletası olan

BURKUKLUK

...

HUKUKİLİK

...

CİMBAKUKA

1. [sıfat] Çelimsiz ve biçimsiz (kimse)

KUKLAVARİ

Kelime Kökeni : Rumca

1. [sıfat] Kukla gibi, kuklaya benzer
   • "Kuklavari bir tempo ve üslup içinde görünüp bize dönüyor, sonra yine kayboluyordu." (Haldun Taner)

HUKUKSUZ

...

TAHAKKUK

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Gerçekleşme, yerine gelme
   • "Resmen bir şey tahakkuk etmediyse de köylüler, fikirlerinde sabit kaldılar." (Memduh Şevket Esendal)

MESKUKAT

...

KUKULETA

Kelime Kökeni : İtalyanca

1. [isim] Yağmur, soğuk vb. dış etkilere karşı başa geçirilen, giysiye dikili veya ayrı olarak kullanılan başlık

KUKLALIK

1. [isim] Başkasının isteğine göre davranma

MAHKUKAT

...

HUKUKSAL

1. [sıfat] Hukuki

KUKLACI

1. [isim] Kukla oynatan kimse
   • "O aksi kuklacı ile az kalsın kavga edecekmiş." (Sermet Muhtar Alus)

HUKUKÇU

1. [isim] Hukuku meslek edinen, hukukla uğraşan kimse
   • "Görsün bir hukukçuyu başından savmak kolay mı imiş!" (Memduh Şevket Esendal)

HUKUKEN

Kelime Kökeni : Arapça

1. [zarf] Hukuksal olarak
   • "İstanbul civarının dağını taşını bir göz oda yaparak hukuken işgal hakkı kazanmak, uygarlık gereği midir?" (Aydın Boysan)