İçinde ARAK geçen 9 harfli kelimeler

İçinde arak olan 9 harfli 17 kelime var. İçerisinde ARAK bulunan kelimeler listesini scrabble oyununda ya da Türkçe araştırmalarınızda kullanabilirsiniz. Bir de başında arak olan kelimeler listesine ya da Sonu arak ile biten kelimeler listesine gözatmak isteyebilirsiniz. Ayrıca şunu da deneyebilirsiniz, İşlerinizi kolaylaştıracak bir kelime bulucu : Kelime bulma makinesi

Harf Sayısına Göre Kelimeler

A A K R Harfleri İle Yazılabilecek Bazı Kelimeler

4 Harfli Kelimeler

AKAR, AKRA, ARAK, ARKA, KARA

3 Harfli Kelimeler

AKA, ARA, ARK, KAR

2 Harfli Kelimeler

AK, AR, RA

Daha kapsamlı sonuç için lütfen kelime bulma makinesini kullanın.

Bazı kelimelerin anlamları (Kaynak : TDK)

KARAKAVAK

1. [isim] 35 m'ye kadar yükselebilen, kabuğu koyu renkli bir kavak türü (Populus nigra)

ARAKÇILIK

1. [isim] Hırsızlık

KARAKAVZA

1. [isim] Yaban havucu

KARAKARGA

1. [isim] Kuzgun

KARAKÖPRÜ

...

KARAKAFES

1. [isim] Sığırdiligillerden, çiçekleri beyaz ve menekşeye çalan kırmızı renkte, eczacılıkta kullanılan bir bitki, eşekkulağı (Symphytum)

TARAKLAMA

1. [isim] Taraklamak işi
2. Bağ bahçe işlerinde taşları tarakla toplama, ayıklama
   • "Kuru ot taraklama makinesi."
3. [sıfat] Taşçı tarağı ile yapılmış olan
4. Ağaç gemilerde kaplamaların zedelenmesi durumunda, içeriye su girmemesi için omuzluktan su düzeyine kadar ıskarmozlar arasına uyumlu olarak yerleştirilen, ağaçtan yapılan pekiştirme

KARAKOÇAN

...

BARAKACIK

1. [isim] Küçük baraka
   • "Bu barakacıklar, sarkan saçakları, dökülmüş kafesleri ile caddenin iki tarafını dolduruyorlardı." (Haldun Taner)

ARAKLAMAK

1. [-i] Çalmak, aşırmak

KARAKULAK

1. [isim] Kedigillerden, çakala benzer vahşi bir hayvan (Caracal melanotis)

KARAKAVUK

1. [isim] Hindiba

ARAKLANMA

1. [isim] Araklanmak işi

VARAKPARE

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Kâğıt parçası
2. Mektup, name

VARAKLAMA

1. [isim] Varaklamak işi veya durumu

KARAKUCAK

1. [isim] Kökeni Orta Asya'ya uzanan, serbest stilde, yağ sürülmeden yapılan en eski, geleneksel Türk güreşi

KARAKAÇAN

1. [isim] Eşek
   • "Karakaçan sürüleriyle dağ dağ dolaşan çoban..." (Ahmet Haşim)