İçinde aa olan 8 harfli 29 kelime var. İçerisinde AA bulunan kelimeler listesini scrabble oyununda ya da Türkçe araştırmalarınızda kullanabilirsiniz. Bir de başında aa olan kelimeler listesine ya da Sonu aa ile biten kelimeler listesine gözatmak isteyebilirsiniz. Ayrıca şunu da deneyebilirsiniz, İşlerinizi kolaylaştıracak bir kelime bulucu : Kelime bulma makinesi
Harf Sayısına Göre Kelimeler
Daha kapsamlı sonuç için lütfen kelime bulma makinesini kullanın.
Bazı kelimelerin anlamları (Kaynak : TDK)
- BABAANNE
-
-
[isim]
Babanın annesi
-
[isim]
Babanın annesi
- MÜRACAAT
-
Kelime Kökeni : Arapça
-
[isim]
Başvuru
- "Bize daha önce yapmış olduğunuz müracaatla evlenmek istediğinizi bildirmişsiniz." (Çetin Altan)
- "Mademki böyledir, müracaat eder, müsaadesini alırız, dedim." (Haldun Taner)
-
Danışma
-
Herhangi bir eserden yararlanma
-
[isim]
Başvuru
- KANAATLİ
-
-
[sıfat]
Kanaatkâr
-
[sıfat]
Kanaatkâr
- İCRAATÇI
-
-
[isim]
Uygulayan, çalışan, yapan kimse
-
[isim]
Uygulayan, çalışan, yapan kimse
- İNŞAATÇI
-
-
[isim]
Yapı işlerini yöneten teknik görevli
-
Yapı ustası
-
[isim]
Yapı işlerini yöneten teknik görevli
- SAATİNDE
-
-
[zarf]
Önceden belirlenen, düşünülen vakitte
-
[zarf]
Önceden belirlenen, düşünülen vakitte
- MÜMANAAT
-
Kelime Kökeni : Arapça
-
[isim]
Engel olma, karşı koyma
-
[isim]
Engel olma, karşı koyma
- ZANAATÇI
-
-
[isim]
Belli bir zanaatla uğraşan, bir zanaatı meslek edinen emekçi, zanaatkâr
-
[isim]
Belli bir zanaatla uğraşan, bir zanaatı meslek edinen emekçi, zanaatkâr
- SAADETLE
-
-
[zarf]
"Güle güle" anlamında esenleme sözü
-
[zarf]
"Güle güle" anlamında esenleme sözü
- ŞAŞAASIZ
-
-
[sıfat]
Şaşaası olmayan
-
[sıfat]
Şaşaası olmayan
- SAADETLİ
-
-
[sıfat]
Mutlu
-
[isim]
Osmanlı döneminde korgeneral ile albay arasındaki rütbeli subaylara ve bu derecedeki vezirlere verilen unvan
-
[sıfat]
Mutlu
- İTAATSİZ
-
-
[sıfat]
Söz dinlemez, buyruk dinlemez, kendi başına buyruk olan (kimse)
-
[sıfat]
Söz dinlemez, buyruk dinlemez, kendi başına buyruk olan (kimse)
- ŞEFAATÇİ
-
-
[isim]
Birisi için şefaatte bulunan, şefaat eden kimse
- "Gülsüm'ün şefaatçileri günden güne çoğalıyordu." (Reşat Nuri Güntekin)
-
[isim]
Birisi için şefaatte bulunan, şefaat eden kimse
- İTAATKAR
- ...
- MUTAVAAT
-
Kelime Kökeni : Arapça
-
[isim]
Boyun eğme, uyma, itaat etme
-
[sıfat]
Dönüşlü
-
[isim]
Boyun eğme, uyma, itaat etme
- DEFAATLE
-
-
[zarf]
Çok kez, çok kere
-
[zarf]
Çok kez, çok kere
- MATBAACI
-
-
[isim]
Basımcı, basımevi sahibi
-
[isim]
Basımcı, basımevi sahibi
- ŞEFAATLİ
- ...
- CEMAATLİ
-
-
[sıfat]
Cemaati olan
-
[sıfat]
Cemaati olan
- AKÇAAĞAÇ
-
-
[isim]
Akçaağaçgillerden süs ağacı olarak da dikilen, tahtası hafif ve sağlam bir ağaç, isfendan (Acer)
-
[isim]
Akçaağaçgillerden süs ağacı olarak da dikilen, tahtası hafif ve sağlam bir ağaç, isfendan (Acer)