İçinde TAB geçen 8 harfli kelimeler

İçinde tab olan 8 harfli 31 kelime var. İçerisinde TAB bulunan kelimeler listesini scrabble oyununda ya da Türkçe araştırmalarınızda kullanabilirsiniz. Bir de başında tab olan kelimeler listesine ya da Sonu tab ile biten kelimeler listesine gözatmak isteyebilirsiniz. Ayrıca şunu da deneyebilirsiniz, İşlerinizi kolaylaştıracak bir kelime bulucu : Kelime bulma makinesi

Harf Sayısına Göre Kelimeler

A B T Harfleri İle Yazılabilecek Bazı Kelimeler

3 Harfli Kelimeler

BAT, TAB

2 Harfli Kelimeler

AB, AT, TA

Daha kapsamlı sonuç için lütfen kelime bulma makinesini kullanın.

Bazı kelimelerin anlamları (Kaynak : TDK)

TABAKLIK

1. [isim] Tabak koymaya yarayan ve üst üste birkaç kattan oluşan raf

TABETMEK

Kelime Kökeni : Arapça

1. [-i] Basmak

BAŞTABİP

Kelime Kökeni : Türkçe

1. [isim] Başhekim

TAHTABOŞ

Kelime Kökeni : Farsça

1. [isim] Teras
   • "Gençler ve çocuklar, birbirinin peşi sıra, konağın dördüncü katındaki tahtaboşa çıktılar." (Reşat Nuri Güntekin)

TABİLDOT

Kelime Kökeni : Fransızca

1. [isim] Lokanta ve otellerde belirli bir para karşılığında verilen birkaç kap yemek, seçmesiz yemek
   • "Tabildot ile lokanta, onlar gibi küçük memurlara pahalı gelir." (Necati Cumalı)
2. Birçok kişinin erzak sağlayıp kendilerine yemek pişirtmek için kurdukları ortaklık
   • "... öğle, akşam yemeklerini kampın tabildotundan yiyebilirdim." (Orhan Veli Kanık)

TABAKSIZ

...

ATABİLME

1. [isim] Atabilmek işi

DALTABAN

1. [sıfat] Yalın ayak (kimse)
2. Aşağılık, serseri

TABANSIZ

1. [sıfat] Tabanı olmayan
2. Yüreksiz
   • "Amma da tabansızmışlar ha ... Bir kaçış kaçtılar, hâlâ da kaçıyorlar galiba." (Hüseyin Rahmi Gürpınar)

TABAKALI

1. [sıfat] Tabakası olan

TABANLIK

1. [isim] Üzerinde rayların yerleştirildiği, enine konmuş olan ağaç, beton veya demir parça
2. Ayağın rahat etmesi için ayakkabı içine yerleştirilen, keçe, deri veya kumaş parçası

TABİATÇI

...

TABİPLİK

1. [isim] Hekimlik, doktorluk

SERTABİP

Kelime Kökeni : Farsça

1. [isim] Başhekim

TABİİYET

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Bir şeye veya bir kimseye bağlı olma, bağımlılık, bağlılık
2. Uyruk
   • "Fransız tabiiyetine girivermişler o zaman." (Sait Faik Abasıyanık)

BALTABAŞ

1. [isim] Baş bodoslaması omurga hattına dikey olarak çelik lamadan yapılmış gemi

USTABAŞI

1. [isim] Bir iş yerinde çalışan ustaların başı olan ve onları denetleyen kimse
   • "Ustabaşı Salih Ağa, iri yumruğunu göğsüne vurarak..." (Yusuf Ziya Ortaç)

TABELALI

...

KAYTABAN

1. [isim] Sürü, deve sürüsü
2. [sıfat] Başıboş, düzensiz

TABİİLİK

1. [isim] Doğal olma durumu
   • "İnsan sözünde ve davranışında tabiilikten ayrılmamalı. Bu yapı, manzaranın tabiiliğini bozuyor."