İçinde Ğ geçen 4 harfli kelimeler

İçinde ğ olan 4 harfli 58 kelime var. İçerisinde Ğ harfi bulunan kelimeler listesini scrabble oyununda ya da Türkçe araştırmalarınızda kullanabilirsiniz. Bir de başında ğ harfi olan kelimeler listesine ya da Sonu ğ harfi ile biten kelimeler listesine gözatmak isteyebilirsiniz. Ayrıca şunu da deneyebilirsiniz, İşlerinizi kolaylaştıracak bir kelime bulucu : Kelime bulma makinesi

Harf Sayısına Göre Kelimeler

Daha kapsamlı sonuç için lütfen kelime bulma makinesini kullanın.

Bazı kelimelerin anlamları (Kaynak : TDK)

ÇAĞA

1. [isim] Çocuk, bebek

SAĞI

1. [isim] Kuş tersi, kuş gübresi

AĞSI

1. [sıfat] Ağ görünüşünde olan, ağ gibi örülmüş olan

BOĞA

1. [isim] Damızlık erkek sığır

EĞSİ

1. [isim] Ucu yanmış odun, köseği

AĞCI

1. [isim] Ağ ile balık tutarak geçinen kimse

SIĞA

1. [isim] Kapasite

OĞUL

1. [isim] Erkek evlat
   • "Ertesi günü kardeşimin büyük oğlu geldi." (Memduh Şevket Esendal)
2. Bazı kelimelerin anlamını pekiştirmek için kullanılan bir söz
   • "Hinoğluhin."
3. Bir ana arıyla birlikte kovandan ayrılan, yeni yetişmiş arı topluluğu
   • "Oğul arısı."
4. [ünlem] Yaşlı kimselerin genç erkeklere söylediği bir seslenme sözü
   • "Bu su onu da devirir oğul!" (Sait Faik Abasıyanık)

AĞIR

1. [sıfat] Tartıda çok çeken, hafif karşıtı
   • "Kurşun ağır bir madendir. Taş yerinde ağırdır."
   • "Yerli halıları gördüm; koyu sıcak kırmızılarla diri maviler ağır basıyordu." (Bedri Rahmi Eyuboğlu)
   • "Devlet adamlarının ileri gelenleri böyle sözlere karışmaz, ağır dururlar." (Memduh Şevket Esendal)
   • "... bir odacının ağzından bu cevabı almak insana öyle ağır geliyor ki." (Yakup Kadri Karaosmanoğlu)
2. Çapı, boyutları büyük
   • "Ağır top. Ağır tank."
   • "Peki deyişleri de akılları yattığı için değil, korkuları ağır bastığı için oldu." (Tarık Buğra)
   • "Hakem tarafından verilen kırmızı kart ağır kaçtı."
3. Değeri çok olan, gösterişli
   • "Ağır kıyafeti ile muhite uymayan Canan'ın yanında, ne kadar rahat ve sadeydi." (Mithat Cemal Kuntay)
4. Çetin, güç
   • "Denizcilik tarihinin en ağır sorumluluklarından birini üzerine alıyordu." (Feridun Fazıl Tülbentçi)
5. Tehlikeli, korkulu, vahim
6. Sıkıntı veren, bunaltıcı
7. Dokunaklı, insanın gücüne giden, kırıcı
   • "Kızmıştım, Keziban'a söylenecek şöyle ağır bir söz arıyordum." (Nurullah ataç)
8. Ağırbaşlı, ciddi
   • "Bu, on dokuz yaşında ufak tefek bir kızdı. Fakat otuz yaşındaki bir insandan daha ağırdı." (Halide Edip Adıvar)
9. Keskin, boğucu (koku)
   • "Bu koku, en hafif rüzgârla burnu kuvvetli bir adama uzaktan kendini hissettirecek kadar ağırdır." (Falih Rıfkı Atay)
10. Sindirimi güç (yiyecek)
    • "Ağır bir yemek."
11. Yoğun
    • "Evin sofasına girer girmez kendisini ağır bir duman karşıladı." (Abbas Sayar )
12. Uyanılması güç, derin (uyku)
13. Kısık, alçak
    • "Ağaya pek duyurmak istemeyen ağır bir sesle kulağıma eğildi." (Osman Cemal Kaygılı)
14. Güç işiten, sağır
15. [zarf] Yavaş
    • "Cüneyt Bey sözlerini tartıyormuş gibi ağır söylüyordu." (Etem İzzet Benice)
16. [isim] Ağır sıklet
    • "Yıllarca ağırda güreşti."
17. Davranışları yavaş olan
    • "Ağır adam."

AĞIZ

1. [isim] Yüzde, avurtlarla iki çene arasında, ses çıkarmaya, soluk alıp vermeye ve besinleri içine almaya yarayan boşluk
   • "Yusuf Efendi biçareye ağız açtırmıyordu."
   • "Gelgelelim Akif, Berlin'e gidip de oradaki kahveleri gördüğü vakit ağız değiştirmek zorunda kalır." (Salâh Birsel)
   • "Kolonya dökmekten, şeker tutmaktan, iyi gözükeceğim diye ağız etmekten yoruldu." (Lâtife Tekin)
   • "Ben nasıl ağız kullanıyorsam sen de o yolda konuş."
2. Bu boşluğun dudakları çevrelediği bölümü
   • "Küçük bir ağız."
   • "Aman efendim, bendenize bir ağız açtılar, donakalmışım." (Memduh Şevket Esendal)
   • "Çok şükür, ağzı laf yapandan çok, eli işe yatkın aydınlara muhtaç olduğumuzu, anlar gibiyiz." (Atilla İlhan)
   • "Hey zavallı balık, diyor, ağzın var dilin yok" (Sait Faik Abasıyanık)
3. Kapların veya içi boş şeylerin açık tarafı
   • "Ağızları kopmuş bir çay takımının arasına gizlenmiş, koyu renkli bir cildi oradan alarak bana uzattı." (Hüseyin Rahmi Gürpınar)
4. Bir akarsuyun denize veya göle döküldüğü yer, munsap
   • "Çay ağzı."
5. Koy, körfez, liman, yol vb. yerlerin açık yanı
   • "Körfezin ağzı. Yol ağzında."
6. Birkaç yolun birbirine kavuştuğu yer, kavşak
7. Kesici aletlerin keskin tarafı
   • "Çelik ağızlı, küçük gül makasını kâğıdından çıkardı." (Refik Halit Karay)
8. Bir dilin sınırları içinde, bölgelere ve sınıflara göre değişen söyleyiş özelliği
   • "Anlaşılmaz, garip köylü ağızlarıyla konuşuluyordu." (Sait Faik Abasıyanık)
9. Üslup, ifade özelliği
   • "Ertesi günü bazı gazeteler bu haberin bir noktasını yarı resmî bir ağızla tekzip ettiler." (Tarık Buğra)
10. Uç, kenar
    • "Topun ağzında. Uçurumun ağzında."
11. Birini yanıltmak, kandırmak amacıyla dolambaçlı birtakım sözler söyleme özelliği
12. Bir bölge ezgilerinde görülen özelliklerin tümü

EĞİN

1. [isim] Arka, sırt
2. Beden, vücut
   • "Büyüdüm çabuk / Entarim eğnime dar." (Behçet Necatigil)
3. Boy bos, endam

İĞDE

1. [isim] İğdegillerden, kokulu, sarı çiçekleri olan, çalı biçiminde bir ağaç (Elaeagnus)
2. Bu ağacın zeytin biçiminde, kabuğu kırmızıya çalan sarı renkte, beyaz unlu, tadı mayhoş yemişi

BUĞU

1. [isim] Su buharı
   • "İçimde buz gibi bir buğu, gittikçe yayılarak beni ürperte ürperte öldürmeye çalışıyor." (Yakup Kadri Karaosmanoğlu)
2. Soğuk bir cisim üzerinde ince bir tabaka durumunda yoğunlaşmış sıvı
   • "Biz bile kendimizi en sadık bir aynada görmek istesek nefesimizin buğusu aynamızı bulandırır." (Abdülhak Şinasi Hisar)

UĞRU

1. [isim] Hırsız
   • "Şehrin en korkunç uğruları, katilleri buradan dışarı çıkamaz." (Salâh Birsel)

AĞAÇ

1. [isim] Meyve verebilen, gövdesi odun veya kereste olmaya elverişli bulunan ve uzun yıllar yaşayabilen bitki
   • "Neredesin yahu, seni bekleye bekleye ağaç olduk."
2. [sıfat] Bu gibi bitkilerin gövdesinden ve dallarından yapılan
   • "Ağaç tekne."
3. Direk

ÖĞLE

1. [isim] Gün ortası, öğlen
   • "Ertesi gün öğleye kadar nasıl vakit geçireceğini bilemedi." (Peyami Safa)
2. Öğle ezanı
3. Öğle namazı
   • "Öğleyi de kılar, sonra ağıla çıkarım." (Ömer Seyfettin)

EĞİL

...

ÖĞÜT

1. [isim] Bir kimseye yapması veya yapmaması gereken şeyler için söylenen söz, nasihat
   • "Bütün öğütlerine itaat ettiğim hâlde hiçbir şeye muvaffak olamıyorduk." (Aka Gündüz)
   • "Ayağını denk al yavrum, ateşle oyun olmaz, diye öğüt verdi." (Haldun Taner)

EĞER

Kelime Kökeni : Farsça

1. [bağlaç] Şart anlamını güçlendirmek için şartlı cümlelerin başına getirilen kelime, şayet
   • "O zaman inandığım gibi / Sahiden bir öbür dünya varsa eğer." (Cahit Sıtkı Tarancı)

IĞIL

1. [isim] Yavaş akan su
   • "Iğılda yüzmek kolaydır."