İçinde Ö geçen 3 harfli kelimeler

İçinde Ö olan 3 harfli 44 kelime var. İçerisinde Ö harfi bulunan kelimeler listesini scrabble oyununda ya da Türkçe araştırmalarınızda kullanabilirsiniz. Bir de başında Ö harfi olan kelimeler listesine ya da Sonu Ö harfi ile biten kelimeler listesine gözatmak isteyebilirsiniz. Ayrıca şunu da deneyebilirsiniz, İşlerinizi kolaylaştıracak bir kelime bulucu : Kelime bulma makinesi

Harf Sayısına Göre Kelimeler

Daha kapsamlı sonuç için lütfen kelime bulma makinesini kullanın.

Bazı kelimelerin anlamları (Kaynak : TDK)

GÖL

1. [isim] Oluşması genellikle tektonik, volkanik vb. olaylara bağlı olan, toprakla çevrili, derin ve geniş, tuzlu veya tuzsuz durgun su örtüsü
   • "Gölün üstünde güneşin doğuşuna batışına, aylı gecelere doyum olmuyordu." (Necati Cumalı)
2. Yapay su birikintisi

GÖK

1. [isim] İçinde gök cisimlerinin hareket ettiği sonsuz boşluk, uzay, sema, asuman, feza
   • "Hele futbolcuları göklere çıkarmak, golleri ballandıra ballandıra anlatmak ölçüsüzlük ve basitliktir." (Haldun Taner)
   • "Merhaba dostum / Seni gökte ararken / Yerde buldum." (Behçet Necatigil)
2. Yeryüzü üzerine mavi bir kubbe gibi kapanan boşluk, sema
   • "Süngülerini, çelikten birer parmak gibi göğe kaldırmışlar." (Ruşen Eşref Ünaydın)
   • "Biz Anadolu'nun ortasına gökten zembille mi indik?" (Orhan Seyfi Orhon)
3. Gökyüzünün, denizin rengi, mavi veya yeşile çalan mavi
4. [sıfat] Bu renkte olan
5. [sıfat] Olgunlaşmamış
   • "Uzun süren bir kışın karları, soğukları altından fışkıran gök ekinler..." (Ahmet Kabaklı)

TÖR

1. [isim] Başköşe

ÇÖZ

1. [isim] Bumbar, bağırsak
2. Bumbarın yağı

DÖL

1. [isim] Canlıların üremesi sonucu ortaya çıkan yeni birey veya bireylerin bütünü, zürriyet, nesil
   • "Macarların çoğunun bize benzeyişinin bir nedeni de bu döl karışmasıdır." (Haldun Taner)
2. Yavru, çocuk
   • "Yarenlik mi ediyordun, Kara Osman'ın dölüyle?" (Turan Oflazoğlu)

BÖN

1. [sıfat] Budala, saf, avanak, ahmak
   • "Genç adam çirkin hatta biraz bön." (Sait Faik Abasıyanık)
   • "Söyleyecek söz bulamıyor, bön bön ihtiyar Rum'un yüzüne bakıyordum." (Reşat Nuri Güntekin)

ÖRF

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Yasalarla belirlenmeyen, halkın kendiliğinden uyduğu gelenek
   • "Yaşandığı asrın örf ve âdetlerini belirtmek bakımından kıymetli bulmuyor değilim." (Refik Halit Karay)

ÖLÜ

1. [sıfat] Hayatı sona ermiş olan, artık yaşamıyor olan, diri karşıtı
   • "Bir gün gelip ölülerimizi parayla taşıtacağımızda şüphe yok." (Memduh Şevket Esendal)
   • "Arkadaşlarım ölü gibi uyuklarken, ben sabahlara kadar dans ediyordum." (Reşat Nuri Güntekin)
   • "Üç yıldır bizim oralarda kuraklık var. Hele bu yıl ölü gözü kadar rahmet görmedik." (Reşat Nuri Güntekin)
   • "Sevim, Beyhan'ın ölümü öp diye ısrarla getirdiği pastasından bir dilim yedi." (Haldun Taner)
2. [isim] Ölmüş insan, müteveffa, mevta
3. [isim] Hayvan leşi
   • "Bir tavuk ölüsü."
4. Güçsüz
   • "Ölü kandil."
5. Çok durgun, hareketsiz
   • "Ölü kentler, boş kaleler, eski saraylar." (Necati Cumalı)
6. Ekileme gücü olmayan, canlılığı olmayan
   • "Ölü bir konuşması var."

KÖS

Kelime Kökeni : Farsça

1. [isim] Savaşlarda, alaylarda at, deve veya araba üzerinde taşınan ve işaret vermek için kullanılan büyük davul
   • "Politikacılar onun olumlu isteklerini kös dinler mi, dinlemezler mi o zaman görürüz." (Haldun Taner)

TÖS

1. [ünlem] Hayvanı töskürtmek için söylenen bir söz

ÖTE

1. [isim] Konuşanın temel olarak aldığı bir şeyden daha uzak olan yer veya şey, mavera
   • "Köşklerin biraz ötesinde köy kulübelerine benzer derme çatma evler görülürdü." (Ruşen Eşref Ünaydın)
   • "Hasta da olsalar yapmıyorum işte! Ötesi var mı? İşte başhekim, git söyle." (Memduh Şevket Esendal)
   • "Ötesi yok, bütün sinirlerim, iliklerim âşık oluverdi işte!" (Aka Gündüz)
2. Bir şeyin arkadan gelen bölümü
   • "İşin ötesi kolay."
3. [sıfat] Bulunulan yere göre karşı yanda olan
   • "Evimizin bir yanı bahçe, öte yanı sokaktı." (Memduh Şevket Esendal)
4. [sıfat] Daha fazla, çok
   • "Güzel olduğu pek iddia edilmezdi ama güzellikten de öte güçlü bir çekiciliği vardı." (Haldun Taner)

ÖHÖ

1. [isim] Bir kimsenin kendi varlığını belli etmek, söylenen bir şey üzerine dikkat çekmek, birine takılmak vb. amaçlarla öksürür gibi yaparak çıkardığı ses

KÖZ

1. [isim] Küçük kor parçası

KÖR

Kelime Kökeni : Farsça

1. [sıfat] Görme engelli
   • "Körü körüne duygululuk sanatçıyı da körün değneğiyle yolunu araması gibi zavallı duruma düşürür." (Necati Cumalı)
   • "Kör olası sanatın ne ölçüsü var ne de tartısı." (Orhan Veli Kanık)
   • "Evde, kör değneğini bellemiş gibi sabahları, biraz kızarmış ekmek, tereyağı ve reçelle çay içtiğimiz hâlde, bunlar, eniştemizin köşkünde bir öğle yemeği miktarına çıkar." (Abdülhak Şinasi Hisar)
   • "Orada da bazı kimseler sanat denince ille kuru, basit, yalın kat, kör kör parmağım gözüne bir üslubu anlıyorlar." (Haldun Taner)
2. Keskinliği yeterli olmayan
   • "Kör bıçak. Kör makas."
3. Az aydınlık veren
   • "Sahanlığın üstünde bir kör kandil yanıyordu." (Hüseyin Rahmi Gürpınar)
4. Kötü
   • "Vakıa bu kör siyaset yüzünden Türklük Rumeli'den çıktı." (Yahya Kemal Beyatlı)
5. Arkası tıkalı olan veya işlek olmayan
   • "Kör sokak."
6. Olguları sezme ve kavrama yetisi, dikkati olmayan
7. Duyarlığını yitirmiş
   • "Muhitimiz bize karşı her an kör, sağır ve şuursuzdur." (Abdülhak Şinasi Hisar)

ÖCÜ

1. [isim] Küçük çocukları korkutmak için uydurulmuş hayalî yaratık, umacı

ÖRÜ

1. [isim] Örme işi
2. Yama olarak yapılan örgü
3. Tarlalarda sele karşı taştan yapılmış set

ÖRS

1. [isim] Biçimleri yapılacak işe göre değişen, üzerinde maden dövülen, çelik yüzeyli, demir araç
   • "Demir yalım gibi kızarmıştı. Küçücük örsünün üstüne koydu, dövmeye başladı." (Yahya Kemal)
   • "Bana örs ve çekiç arası bir durumda kaldığından yakınmıştı." (Yakup Kadri Karaosmanoğlu)
2. Üzerine çivi çakılacak ayakkabı geçirilen kunduracı aracı

LÖK

1. [isim] Yedi yaşından büyük erkek boz deve
   • "Cabi Efendi, lök gibi karşılarına dikilmişti." (Ömer Seyfettin)

FÖN

Kelime Kökeni : Fransızca

1. [isim] Sıcak, kuru ve sert esen bir tür rüzgâr
2. Bu rüzgârı veren bir aletle saçı kurutup biçim vererek tarama

GÖÇ

1. [isim] Ekonomik, toplumsal, siyasi sebeplerle bireylerin veya toplulukların bir ülkeden başka bir ülkeye, bir yerleşim yerinden başka bir yerleşim yerine gitme işi, taşınma, hicret, muhaceret
   • "Obalarının hâlâ arkası kesilmeyen göçleri devam etmekte idi." (Samiha Ayverdi)
   • "Kalktı göç eyledi Afşar elleri." (Dadaloğlu)
2. Evden eve taşınma, nakil
   • "Her sene, zamanı gelince İstanbul'un mahallelerinde Boğaz'ın köylerine göçler başlardı." (Abdülhak Şinasi Hisar)
3. Taşınma sırasında götürülen ev eşyaları
4. Kuşların, geyiklerin, yarasaların, bazı balık ve böceklerin mevsim, iklim, besin miktarı vb.ne göre çevre değiştirmeleri