E ile başlayan 2 harfli kelimeler

Başında e olan 2 harfli 11 kelime var. E harfi ile başlayan kelimeler listesini scrabble oyununda ya da Türkçe ile ilgili araştırmalarınızda kullanabilirsiniz. Ayrıca İçinde e harfi olan kelimeler listesine ya da sonu e harfi ile biten kelimeler listesine gözatmak isteyebilirsiniz.

Karmaşık harflerden başında e bulunan kelimeleri bulmak için Kelime Bulma Makinesi'ni kullanabilirsiniz.

Harf Sayısına Göre Kelimeler

Daha kapsamlı sonuç için lütfen kelime bulma makinesini kullanın.

Bazı kelimelerin anlamları (Kaynak : TDK)

ES

1. [isim] Notada duraklama zamanı ve bunu gösteren işaretin adı
   • "Dörtlük es. Sekizlik es."
   • "Ama katil Farslı olunca bunu es geçiyorlarmış." (Haldun Taner)

EN

1. [isim] Bir yüzeyde boy sayılan iki kenar arasındaki uzaklık, genişlik, boy, uzunluk karşıtı
   • "Kumaşın eni. Yolun eni. Kâğıdın eni."

ET

1. [isim] İnsanlarda, hayvanlarda deri ile kemik arasındaki kas ve yağdan oluşan tabaka
   • "Bu koyunda hiç et yok, pek zayıf."
   • "Ye de biraz et, can tut." (Refik Halit Karay)
   • "Aşkımemnu'da Firdevs Hanım'ı inanılmaz bir başarıyla ete kemiğe dönüştürmüş." (Selim İleri)
2. Kasaplık hayvanlardan sağlanan kaslardan oluşmuş besin maddesi
   • "Bu, kurumuş pastırma renginde bir et parçası idi." (Haldun Taner)
3. Ten
   • "Gömleği yırtılmış, eti görünüyor."
4. Meyvelerde çekirdekle deri arasındaki bölüm
   • "Bu zeytinde et denecek bir şey yok."

EV

1. [isim] Yalnız bir ailenin oturabileceği biçimde yapılmış yapı
   • "Annemden kalma bir evim vardı. Onu rehine koyarak bir ev tuttuk." (Ömer Seyfettin)
   • "Hiç evlenmeyen kız olur muymuş, evde kalmış mı dedirtecen kendine?" (Emine Işınsu)
   • "Evlerden ırak, dağ gibi delikanlı iki günde devrildi gitti."
2. Bir kimsenin veya ailenin içinde yaşadığı yer, konut, hane
   • "Ana oğul, yeni kiraladıkları eve bir pazar günü taşındılar." (Necati Cumalı)
   • "Öğrencilerin bir bölümü, ilk yılı yurtta geçirse bile ikinci yıldan başlayarak eve çıkmayı yeğler." (Ahmet Cemal)
3. Aile
   • "Evine bağlı bir adam."
4. Soy, nesil

EH

1. [ünlem] "Olur, peki veya fena değil" anlamlarında kullanılan bir söz
   • "Eh! Bize gerekli olan da o; bütçemizi doğrultur, pansiyoner olmaktan vazgeçeriz." (Atilla İlhan)
2. Bezginlik anlatan bir söz
   • "Eh, dün geceki kafayla bu kadarı olacaktı elbet!" (Necati Cumalı)

EL

1. [isim] Kolun bilekten parmak uçlarına kadar olan, tutmaya ve iş yapmaya yarayan bölümü
   • "El var, titrer durur, el var yumuk yumuk / El var pençe olmuş, el var yumruk." (Zeki Ömer Defne)
   • "Oturup kör gibi, namerde el açmak iyi mi?" (Mehmet Akif Ersoy)
   • "Ben, el ayak çekildikten sonra, odanın kapısını sürmeleyip kitaplarımla baş başa kalmak saatini beklerdim." (Yakup Kadri Karaosmanoğlu)
   • "Tarzının, yönteminin piyasadan el ayak çekmek zorunda kalacağını açık seçik kavrıyorsunuz." (Selim İleri)
2. Sahiplik, mülkiyet
   • "Elden çıkarmak. Elimdeki bütün parayı bu eve yatırdım."
   • "Elbette birçok önemli konulara el attı ama ulusumuzun temel sorunlarından bazıları yüzüstü duruyor." (Talât Halman)
   • "Durup el bağlayalar yâran saf saf." (Baki)
   • "Bizi işimizde gücümüzde serbest bırakmak şöyle dursun, çoluk çocuğumuzun nafakasına el koymaya kalkıştılar..." (Yakup Kadri Karaosmanoğlu)
3. Kez, defa
   • "Yalnız, şu var ki doktor işe el koyduğu gibi hastalık bir nevi resmiyet alır." (Reşat Nuri Güntekin)
   • "Elbet bir gün elime düşersin."
4. İskambil oyunlarında oynama sırası
   • "Çocuk iyi bir öğretmenin eline düştü."
5. İskambil oyunlarında her bir tur
6. Yönetim, baskı, etki
   • "Bu topraklar düşman elinden kurtarıldı."
7. Bazı nesne ve araçların tutmaya yarayan bölümü
   • "Kapı eli."

EY

1. [ünlem] Kendisine söz söylenilen kimse veya kimselerin dikkati çekilmek istendiğinde adın başına getirilen ve uzatılabilen bir seslenme sözü
   • "Ey arkadaş!"
2. Usanç anlatan bir seslenme sözü
   • "Ey, artık çok oluyorsun!"

EŞ

1. [isim] Birbirinin aynı olan veya birbirine çok benzeyen iki şeyden her biri, benzeri
   • "Çorabın öbür eşini yerden almak için sol ayağını uzatıyordun." (Ömer Seyfettin)
   • "Bir zamanlar Akıntıburnu'nda çalarken, İstanbul'da eşi manendi yokmuş." (Haldun Taner)
2. Karı kocadan her biri, hayat arkadaşı, refik, refika
   • "Kadın diye eşini bellemiş, dürüst, aile babası bir adamdır." (Zeyyat Selimoğlu)
3. Birlikte yaşayan dişi ve erkek hayvandan her biri
   • "Güvercin eşini arıyor."
4. İkişer kişilik gruplarla oynanan oyunlarda, ortak oynayan iki kişiden her birinin öbürüne göre durumu, partner
   • "Briçte kuvvetli bir eş seçti."
5. Kuma, ortak
6. Arkadaş
7. Etene

EK

1. [isim] Bir şeyin eksiğini tamamlamak için ona katılan parça
   • "Yazının ekleri."
   • "Ben doğrusu beğeniyorum, dedi, kadın yağ satıyor, yumurta satıyor, ekini belli etmiyor ya!" (Memduh Şevket Esendal)
2. Bir gazete veya derginin günlük yayımından ayrı ve ücretsiz olarak verdiği parça, ilave
   • "Gazetenin haftalık sanat ve edebiyat eki."
3. Sonradan katılan, dikilen, yapıştırılan parçanın belli olan yeri
4. İki borunun birbirine birleştirildiği yer
5. [sıfat] Eklenmiş, katılmış
   • "Okul müdürüyken, okulun ek inşaatında hamallarla birlikte çalışmış." (Haldun Taner)
6. Kelime türetmek veya kelimenin görevini belirtmek için kullanılan şekil verici ses veya sesler, lahika

EM

1. [isim] İlaç, merhem

ER

1. [isim] Erkek
   • "Noksansız bir çeyiz ve düğünle iyi bir ere verilen Zeynep'in hissesi ayrılmıştır." (Tarık Buğra)
   • "Ninesini, kardeşini beslemiş hatta kız kardeşini ere vermişti." (Halide Edip Adıvar)
2. İşini iyi bilen, yetenekli kimse
   • "Sanat eri çalışır, bir eser kor ortaya, onun güzel olduğuna inanır, o güzelliği herkesin anlamasını, kavramasını ister." (Nurullah ataç)
3. [sıfat] Kahraman, yiğit
4. Rütbesiz asker, nefer
   • "Düşman erleri arasında Fransızlar da vardır." (Salâh Birsel)
5. Koca