Dü ile başlayan 5 harfli kelimeler

Başında dü olan 5 harfli 42 kelime var. Dü ile başlayan kelimeler listesini scrabble oyununda ya da Türkçe ile ilgili araştırmalarınızda kullanabilirsiniz. Ayrıca İçinde dü olan kelimeler listesine ya da sonu dü ile biten kelimeler listesine gözatmak isteyebilirsiniz.

Karmaşık harflerden başında dü bulunan kelimeleri bulmak için Kelime Bulma Makinesi'ni kullanabilirsiniz.

Harf Sayısına Göre Kelimeler

Daha kapsamlı sonuç için lütfen kelime bulma makinesini kullanın.

Bazı kelimelerin anlamları (Kaynak : TDK)

DÜŞEY

1. [sıfat] Yer çekimi doğrultusunda olan, şakuli
   • "Çekül bir düşey doğrultuyu gösterir."

DÜŞÜN

1. [isim] Duyularla değil, zihinsel olarak tasarlanan, biçim verilen, canlandırılan nesne veya olay

DÜZEN

1. [isim] Belli yöntem, ilke veya yasalara göre kurulmuş olan durum, uyum, nizam, sistem
   • "Onun kendi yaşayışına yeni bir düzen vermesi gerekiyordu." (Tarık Buğra)
   • "Yatak odasını düzene sokmakla meşguldü." (Refik Halit Karay)
2. Soyut ve somut nesnelerin bir sıraya, bir hedefe, bir amaca göre sıralanması
   • "Ağaçlarla evler arasında bir düzen kurmadıkça bir şehrin tadı tuzu kalır mı?" (Bedri Rahmi Eyuboğlu)
   • "Şu sazıma bir düzen ver." (Âşık Ali İzzet Özkan)
3. Yerleştirme, tertip
   • "Evin en bozuk düzeninde bile hastalığa mahsus birtakım aletler vardır." (Reşat Nuri Güntekin)
4. Bir devletin belli başlı ilkeleri bakımından yönetimde tuttuğu yol, yönetim biçimi, rejim
5. Bir kimseye, bir kuruluşa karşı toplu olarak alınan gizli karar, dolap, komplo
6. Topluca ve gizlice yürütülen herhangi bir plan, dolap, komplo
7. Dolap, hile
   • "Hile, düzen dağarcığından elbette yeni bir şey bulup çıkaracak." (Ercüment Ekrem Talu)
8. Müzik aletlerinde ses ayarı, akort
9. Toplumsal bir yapı içinde ögelerin bütüne, bütünün ögelere ve ögelerin birbirlerine göre ilişkileri
   • "Orta hâlli ailelerin kurduğu bu düzende herkesin bacası tüten, kapısı çalınan bir evi var." (Nezihe Meriç)
10. Alet edevat takımı
11. Bez dokuma tezgâhı

DÜŞÜŞ

1. [isim] Düşme işi veya biçimi

DÜYEK

Kelime Kökeni : Farsça

1. [isim] Türk müziğinde bir usul

DÜDÜK

1. [isim] İçinden hava veya buhar geçirildiğinde keskin ses çıkaran ve işaret vermek için kullanılan araç
   • "Ben düdük sesi işitir gibi oldum, posta geçmiş olmasın..." (Memduh Şevket Esendal)
   • "Mayosunu kendi ördü, yün çekti, düdük gibi dapdaracık oldu." (Refik Halit Karay)
2. Taşıtlarda karşı tarafı uyaran korna
3. [sıfat] Akılsız, boş kafalı

DÜRZÜ

Kelime Kökeni : Arapça

1. [ünlem] Ağır hakaret ve küfür sözü

DÜĞME

1. [isim] Giyecek, yorgan vb.nin bazı yerlerine ilikleyici veya süs olarak dikilen kemik, metal, sedef gibi sert maddelerden yapılmış küçük tutturma aracı
   • "Sımsıkı bağlanmış bir örme kese çıkarıyor, birer birer düğmelerini çözüyor." (Reşat Nuri Güntekin)
2. Çevrilmek veya üzerine basılmak yoluyla bir elektrik akımını açan, kapayan, herhangi bir makineyi işleten veya durduran parça
   • "Radyonun düğmesi."
3. Üst deri altındaki kıkırdak ve yağdan oluşmuş düğme biçimindeki çıkıntı
   • "Kalkan balığının düğmeleri."

DÜNKÜ

1. [sıfat] Bugünden bir önceki günle ilgili
   • "Dünkü gün. Dünkü yağmur."
2. Yakın geçmişteki
   • "Dünkü kaplan, bir kül kedisi yumuşaklığı ile göğsüme yaslandı." (Aka Gündüz)
3. Acemi, yeni, toy
   • "Daha dünkü damatla böyle çabucak yüzgöz olup rezaleti ayyuka çıkarmak olur mu hiç?" (Hüseyin Rahmi Gürpınar)

DÜŞKÜ

1. [isim] Uğraşı

DÜMEN

Kelime Kökeni : İtalyanca

1. [isim] Hava ve deniz taşıtlarında, taşıta istenilen yönü vermeye ve belirli bir doğrultuda götürmeye yarayan hareketli parça
   • "Herhâlde kaçmayı düşünüyor olmalıydı. Yolun kenarındaki tek tük ağaçlara doğru dümen kırdı." (Reşat Nuri Güntekin)
   • "Kimimiz dümen tutar mavnalarda / Kimimiz çımacıdır halat başında." (Orhan Veli Kanık)
   • "Başımıza gelenler, son elli yılda ekonominin dümenini elinde tutan sıfırlardan kaynaklanıyor." (Aydın Boysan)
2. Yönetim, idare
3. Dalavere, hile
   • "Hani öldürseler yaşayamazdı bensiz? Yalan mıydı? Dümen miydi?" (Orhan Kemal)

DÜVEN

1. [isim] Harmanda ekinlerin sapı ve tanelerini ayırmak için kullanılan, önüne koşulan hayvanlarla çekilen, alt yüzünde keskin çakmak taşları dikine çakılı bulunan, kızak biçiminde araç
   • "Çocuğum başka çocuklarla beraber harmanda düvene binmiş dönüyor." (Reşat Nuri Güntekin)

DÜRZİ

...

DÜBEŞ

Kelime Kökeni : Farsça

1. [isim] Oyunda, atılan zarlardan ikisinin de beş benekli yüzünün üste gelmesi

DÜŞÜK

1. [sıfat] Aşağı doğru düşmüş, aşağı sarkmış
   • "Düşük mide. Düşük omuz."
2. Az
   • "Düşük faiz. Düşük fiyat."
3. İktidardan düşmüş veya düşürülmüş
4. Dil bilgisi kurallarına uymayan
   • "Düşük cümle."
5. [isim] Yaşayabilecek duruma gelmeden doğan yavru, ceninisakıt, sakıt, sıkıt (II)
6. Eski değer ve onurunu yitirmiş olan
   • "Dolmuşa bindiğine göre orta hâlli belki de daha düşük olacak." (Refik Halit Karay)

DÜZEY

1. [isim] Bir yüzeyin veya bir noktanın yüksekliğindeki yatay sınır, seviye
   • "Su düzeyi."
2. Bir kursun basamaklarından her biri, kur (I)
3. Bir nesnenin, bir kimsenin başka nesnelere veya kimselere göre olan değer ve yücelik derecesi, seviye
   • "Eğitim düzeyi. Kültür düzeyi."

DÜRME

1. [isim] Dürmek işi
2. İçine peynir, kıyma vb. konularak yenilen pişmiş yufka, gözleme
3. Lahana

DÜĞÜN

1. [isim] Evlenme veya sünnet dolayısıyla yapılan tören, eğlence, cemiyet
   • "Babam düğünün savaştan sonraya kalmasını uygun görmüş." (Aka Gündüz)
2. Bir olayı kutlamak için yapılan büyük eğlence veya tören

DÜGAH

...

DÜDEN

1. [isim] Kireçli bölgelerde kirecin erimesi veya yer altındaki karstlı bir çukur tavanın çökmesiyle oluşan doğal kuyu