D ile başlayan 6 harfli kelimeler

Başında d olan 6 harfli 316 kelime var. D harfi ile başlayan kelimeler listesini scrabble oyununda ya da Türkçe ile ilgili araştırmalarınızda kullanabilirsiniz. Ayrıca İçinde d harfi olan kelimeler listesine ya da sonu d harfi ile biten kelimeler listesine gözatmak isteyebilirsiniz.

Karmaşık harflerden başında d bulunan kelimeleri bulmak için Kelime Bulma Makinesi'ni kullanabilirsiniz.

Harf Sayısına Göre Kelimeler

Daha kapsamlı sonuç için lütfen kelime bulma makinesini kullanın.

Bazı kelimelerin anlamları (Kaynak : TDK)

DİKİCİ

1. [isim] Tarımla uğraşan kimse, çiftçi
2. Sökük ayakkabıları onaran kimse
3. Yeni yapılan ayakkabıların dikiş işini yapan kimse
4. Dikişçi

DİLHUN

...

DAVUDİ

Kelime Kökeni : Arapça

1. [sıfat] Kalın, tok ve gür (ses)
   • "Bak, hafif davudi sesi, gözlerini baygın baygın süzüşü aklımdan hâlâ gitmez." (Atilla İlhan)

DOMBAY

1. [isim] Manda, su sığırı

DEVASA

Kelime Kökeni : Farsça

1. [sıfat] Dev gibi, çok büyük
   • "Kınalı, bir mil uzakta, kocaman hafif ışıklı bir böcek, devasa böcek hâlinde yatıyordu." (Sait Faik Abasıyanık)

DÜZGÜN

1. [sıfat] Doğru ve pürüzsüz, muntazam
   • "Düzgün tahta. Düzgün yol."
2. Düzenli, kusursuz, insicamlı, rabıtalı, muntazam
3. İyi
   • "Belli ki hâlleri vakitleri çok düzgün değil." (Memduh Şevket Esendal)
4. [zarf] Kurala uygun olarak, kusursuz bir biçimde
   • "Düzgün konuşuyor."
5. Kenar veya ayrıtları ile açıları birbirine eşit olan (biçim)
   • "Düzgün çok yüzlü."
6. [isim] Kadınların, teni pürüzsüz göstermesi, renk vermesi için yüzlerine sürdükleri yarı sıvı veya boyalı krem, fondöten

DİŞÇİK

1. [isim] Çok küçük diş

DURGUN

1. [sıfat] Sakin
   • "Deniz masmavi, hava durgun, her taraf ılıktı." (Refik Halit Karay)
2. Neşesiz, keyifsiz, sessiz
   • "Öteki durgun bir Anadolu köylüsü idi." (Falih Rıfkı Atay)
3. Canlı olmayan, sönük, hareketsiz
   • "Harp hemen tesirini gösterdi. Piyasa durgun." (Ömer Seyfettin)

DAZLAK

1. [sıfat] Başında saçı olmayan (kimse, baş)
   • "Işığı, donuk donuk yansıtan dazlak bir kafa." (Atilla İlhan)

DEVRİK

1. [sıfat] Katlanıp kendi üzerine bükülmüş
   • "Kısa keten etek, yakası devrik bol bluz..." (Halide Edip Adıvar)
2. Devrilmiş olan
3. Yatırılmış, yıkılmış, dik durumunu yitirmiş
   • "Devrik çam ağaçları."
4. Darbe ile makamından indirilmiş
   • "Devrik başbakan."

DIZDIZ

...

DÜKKAN

...

DİNMEK

1. [nsz] Sona ermek, bitmek, durmak
   • "Gözyaşlarım dindi, ferahladım, eski hayatıma kavuştum." (Yahya Kemal Beyatlı)
2. Kar ve yağmurun yağması, rüzgârın esmesi kesilmek veya durmak
   • "Dinmiş lodosların uğultusu içinde / İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı." (Orhan Veli Kanık)

DOLMAK

1. [nsz] Dolu duruma gelmek
   • "Dışarıda bulutsuz bir temmuz göğü, öğle güneşinin yakıcı aydınlığıyla dolup taşıyordu." (Necati Cumalı)
2. Bitkiler olgunlaşmak, erginleşmek
   • "Gök ekini biçer gibi!.. Başaklar daha dolmadan." (Tarık Buğra)
   • "Millî takımın karşılaşmalarında stadyumlar dolup taşıyor."
3. Bir yere iyice yayılmak, kaplamak
   • "Oda sigara dumanı dolmuştu." (Sait Faik Abasıyanık)
4. Bir yerde pek çok eşya veya kimse toplanmak, kalabalık duruma gelmek
   • "Kıştan kurtulur kurtulmaz deniz kenarları insanla, sandalla dolar." (Sait Faik Abasıyanık)
5. Süre, hesap tamamlanmak
   • "Süresi doldu, emekliye ayrıldı."
6. Sabrı tükenip öfkesi taşacak duruma gelmek

DERECE

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Bir süreç içindeki durumlardan her biri, basamak, aşama, rütbe, mertebe
   • "Hukuk tahsilini Paris'te bitirmiş, birinci derece diploma almıştı." (Ömer Seyfettin)
2. [edat] Denli, kadar
   • "Beyoğlu'nda bu derece itibar görmemişti." (Ercüment Ekrem Talu)
3. Ölçü aletlerinin ölçeğinde belirtilmiş bulunan başlıca bölümlerden her biri
   • "Sıcakölçerin dereceleri."
4. Sıcaklıkölçer
5. Bir çözeltinin yoğunluğunu ölçmede kullanılan birim
6. Bir çemberin üç yüz altmışta birine eşit olan açı birimi
   • "Dik açılar doksan derecedir."
7. Başarı gösterme

DAĞLIÇ

1. [isim] Kıvırcık koç ile Karaman koyununun birleşmesinden doğan melez koyun

DERİCİ

1. [isim] Dericilik yapan kimse

DAVACI

1. [isim] Dava eden kimse, savlayıcı, müddei
   • "Davacı yerinde kimseler yok." (Sait Faik Abasıyanık)

DESSAS

Kelime Kökeni : Arapça

1. [sıfat] Düzenci

DİŞLEK

1. [sıfat] Dişleri dışarıya doğru çıkık olan (kimse)
   • "Kız, hafifçe dişlektir, gülünce belli olur." (Refik Halit Karay)
2. Sözünü geçiren, istediğini yaptırabilen (kimse)
   • "Hacı Resul'e gelince Çatalkaya'nın ve başka köylerin en dişlek kodamanıydı." (Halikarnas Balıkçısı)