D ile baslayan 5 harfli kelimeler

Başında d olan 5 harfli 304 kelime var. D harfi ile başlayan kelimeler listesini scrabble oyununda ya da Türkçe ile ilgili araştırmalarınızda kullanabilirsiniz. Ayrıca İçinde d harfi olan kelimeler listesine ya da sonu d harfi ile biten kelimeler listesine gözatmak isteyebilirsiniz. Ayrıca işlerinizi kolaylaştıracak bir kelime bulucu : Kelime bulma makinesi

Harf Sayısına Göre Kelimeler

Daha kapsamlı sonuç için lütfen kelime bulma makinesini kullanın.

Bazı kelimelerin anlamları (Kaynak : TDK)

DİVAL

Kelime Kökeni : Farsça

1. [isim] Altı mukavva ile beslenmiş, üstü sırmalı işleme

DİZGE

1. [isim] Bir bütün oluşturacak biçimde birbirine bağlı ögelerin bütünü, manzume, sistem
2. Bir ilkeye veya dünya görüşüne göre düzenlenmiş düşünceler, bilgiler, öğretiler bütünü, manzume, meslek, sistem
   • "O dizgenin içinde, geleceği insanın umutlu olmasına bağlı tutan bir kayıt yoktur." (Melih Cevdet Anday)

DÖKÜM

1. [isim] Kalıba dökme işi ve bunun yapılış yöntemi
   • "Bu hesapların dökümlerini alıp sizlere vereceğim." (Nazlı Eray)
2. Kumaşın dökümlü olma niteliği
3. Bir şeyi ayrıntılı olarak ortaya koyma
   • "Hesabın dökümü."
4. Dökülme zamanı
   • "Yaprak dökümü."
5. [sıfat] Kalıba dökülerek yapılan

DİZME

1. [isim] Dizmek işi

DOĞAL

1. [sıfat] Doğada olan, doğada bulunan
   • "Doğal olarak kendisinin de o bir adımdan daha çok yaklaşmasına izin vermiyordu." (Necati Cumalı)
2. Doğada rastlandığı gibi, doğaya uygun olan, doğa güçlerine, kurallarına uyan, tabii, natürel
3. Kendiliğinden olan, insan eliyle yapılmamış, yapay karşıtı
   • "Doğal liman. Doğal sınır."
4. Yapmacık olmayan
5. Olağan, alışılmış, her zamanki gibi olan, beklenildiği gibi
6. Sağduyuya, mantığa, olağan düzene uygun olan
7. Katıksız, saf

DİKİM

1. [isim] Dikme işi veya biçimi
2. Bitki dikme işi
   • "Çalışmalar tam bir yıl önce iki düzine kadar akasya fidanının dikimiyle başlamıştır." (Tarık Buğra)

DOĞAÇ

1. [isim] Şiir veya sözü birdenbire, düşünmeden, içine doğduğu gibi söyleme, irtical

DÜZEM

1. [isim] Bir birleşiğe veya bir karışıma girecek madde miktarlarının belirtilmesi, dozaj
2. Düzey
   • "Bu filmleri, Türk sinemasına insancıl ve belli bir düzemde yeraltı gerçekliği getiren yapıtlardır." (Selim İleri)

DİŞÇİ

1. [isim] Diş hekimi

DÜRME

1. [isim] Dürmek işi
2. İçine peynir, kıyma vb. konularak yenilen pişmiş yufka, gözleme
3. Lahana

DÜVEL

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Devletler

DİNAR

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Bahreyn, Cezayir, Irak, Kuveyt, Libya, Tunus, Ürdün ve eski Yugoslavya'da kullanılan para birimi
2. Yaklaşık olarak altın liranın dörtte biri değerinde olan eski bir para

DEBİL

Kelime Kökeni : Fransızca

1. [sıfat] Bedensel ve zihinsel bakımdan güçsüz

DUMAN

1. [isim] Bir maddenin yanması ile çıkan ve içinde katı zerrelerle buğu bulunan kara veya esmer renkli gaz
   • "Emin ol ki her sigara yakışta / Daha duman tüter tütmez ordayım." (Bekir Sıtkı Erdoğan)
   • "Ama yerine göre karşısına dikilenlere de duman attırır." (Reşat Nuri Güntekin)
   • "Ortalığı duman görür, duman etmek isterdi." (Sait Faik Abasıyanık)
2. Havalanan tozların veya sisin oluşturduğu bulanıklık
   • "Köyünün üstüne boz bir duman çökmüştü." (Yahya Kemal)
   • "Sonra sen gazetende istediğin gibi ver dumanı." (Atilla İlhan)
   • "Anadolu notları arasına bugün dumanı üstünde bir Rumeli notu sıkıştırıyorum." (Reşat Nuri Güntekin)
   • "Adamın kafasını katiyen aydınlatmamalı, karıştırmalı ve dumana boğmalısınız." (Halide Edip Adıvar)
3. Kötü, yaman
   • "İşimiz duman. Hâlimiz duman."
4. Esrar

DEVİR

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Kendine özgü bir özellik taşıyan zaman parçası, dönem, periyot
   • "Bana sorarsanız devrimiz nasihat devri olmaktan çıktı." (Burhan Felek)

DÜŞES

Kelime Kökeni : Fransızca

1. [isim] Dükün karısı

DERME

1. [isim] Dermek işi
2. Aynı türden bir araya getirilmiş şeylerin hepsi, koleksiyon

DİNGİ

Kelime Kökeni : İngilizce

1. [isim] Bir çifte kürekli küçük patalya

DİDON

Kelime Kökeni : Fransızca

1. [isim] Halkın İstanbul'daki yabancılara, özellikle Fransızlara verdiği ad, didona

DOLAP

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Genellikle tahtadan yapılmış, bölme veya çekmelerine eşya konulan kapaklı mobilya
   • "Hemen aynalı dolabını açtı, en iyi çarşafını çıkararak acele giyinmeye başladı." (Peyami Safa)
   • "İleride işler yapmaya, dolaplar çevirmeye başlarsa kendi de bundan istifade edecekti." (Ercüment Ekrem Talu)
2. Dönerek çalışan ve özellikle su çeken düzen
   • "Kuyu dolabı."
3. Dönme dolap
4. İstanbul bedesteninde dükkân
   • "Bedestende iki dolap tutuyor."
5. Orta oyununda sahnede dükkân veya ev olarak kullanılan dekor
6. Düzen
   • "Çevrilen dolabı sezdi."