Bur ile biten 6 harfli kelimeler

Sonunda bur olan 6 harfli 7 kelime var. BUR ile biten kelimeler listesini inceleyerek aradığınız kelimeleri bulabilirsiniz. Türkçe araştırmalarınızda, scrabble oyununda bu kelimeleri kullanabilirsiniz. Ayrıca İçinde bur olan kelimeler listesine ya da başında bur olan kelimeler listesine gözatmak isteyebilirsiniz. Ayrıca şunu da deneyebilirsiniz, işlerinizi kolaylaştıracak bir kelime bulucu : Kelime bulma makinesi

Harf Sayısına Göre Kelimeler

B R U Harfleri İle Yazılabilecek Bazı Kelimeler

2 Harfli Kelimeler

BU, UR

Daha kapsamlı sonuç için lütfen kelime bulma makinesini kullanın.

Bazı kelimelerin anlamları (Kaynak : TDK)

KAMBUR

1. [isim] Bel veya göğüs kemiğinin eğrilmesi, raşitizm sonucu sırtta ve göğüste oluşan tümsek, kambur zambur
   • "Mavi gözlü, köse, kamburu çıkmış bir ihtiyardı." (Ömer Seyfettin)
2. Bazı hayvanların sırtındaki çıkıntı
   • "Gümüş saplı bastonuna dayanarak yürüyen kamburu çıkmış kadit bir âyan azası misali, ağır ağır bizim tarafa geçti." (Haldun Taner)
3. Yapı veya eşyada dışarıya doğru eğrilme
4. [sıfat] Vücudunda bu tümsek bulunan (kimse)
5. Sıkıntı, dert

MECBUR

Kelime Kökeni : Arapça

1. [sıfat] Herhangi bir konuda yükümlü, bir şeyi yapmak zorunda olan
   • "Biz toprağımızdan düşmanı atmaya mecburuz." (Ruşen Eşref Ünaydın)
   • "Ertesi gün beni daireden istifaya mecbur ettiler." (Sait Faik Abasıyanık)
   • "Memleketin büyük menfaati, beni bu yolda harekete mecbur tutuyordu." (Atatürk)
2. Bağlı, düşkün, tutkun

KALBUR

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Tahıl ve başka iri taneli maddeleri elemek için kullanılan büyük delikli veya seyrek telli elek

OTOBUR

1. [sıfat] Otçul

TAMBUR

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Klasik Türk müziğinin başlıca çalgılarından biri olan, yay veya mızrapla çalınan, uzun saplı, telli çalgı
   • "... eczacı İhsan Bey'in tamburundan ağır tınlamalı birtakım sesler geliyordu." (Atilla İlhan)

NALBUR

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] At nalı yapan demirci
2. Çivi, kilit, menteşe gibi yapı işlerinde kullanılan şeyleri satan kimse, hırdavatçı

ETOBUR

1. [sıfat] Dişleri et yiyecek biçimde olan, omurgalı, memeli (hayvan), etçil, karnivor